Semua Bab So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว: Bab 1 - Bab 10

“รอนานไหม” ฉันนั่งลงในรถหรูที่จอดรออยู่ในที่จอดรถของห้างดังหลังจากที่ฉันแยกกับเพื่อนแล้วก็ตรงดิ่งมาหาคนที่รออยู่ทันที“โคตรนาน” เสียงที่เปล่งออกมาสั้น ๆ เป็นเสียงทุ้มแต่แฝงไปด้วยความหยิ่งในน้ำเสียงของผู้ชายที่มีหน้าตาหล่อ คม ใบหน้าเพอร์เฟ็คไปทุกสัดส่วน ถึงจะดูเป็นคำพูดสั้น ๆ ห้วน ๆ แต่ฉันไม่เคยถือสาเพราะมันเป็นบุคลิกของเขาเองและที่สำคัญเพราะเขาคนนั้นคือแฟนของฉันเองค่ะอ้อ! จะแนะนำแฟนแต่ไม่แนะนำตัวเองซะงั้น สวัสดีค่ะฉันชื่อมิลานนะคะ มิลานเป็นชื่อจริงที่คุณแม่ตั้งให้ เพราะแม่ดันไปสปาร์คและตั้มกับคุณพ่อที่นั่นฉันเลยได้ชื่อที่เป็นเหมือนอนุสรณ์ความรักของพวกท่านมาฉันเป็นลูกสาวของนักธุรกิจเสี่ยเจ้าของโรงงานอาหารสำเร็จรูปชื่อดังค่ะ เป็นขวัญใจชาวบ้านชาวช่องเวลากลางเดือนถึงสิ้นเดือน ส่วนคุณแม่ก็เป็นคุณหนูลูกผู้ดีเก่าคุณแม่สวยมากคุณพ่อก็หล่อมาก ยีนส์ดีทั้งสองฝั่งเลยส่งผลให้ฉันสวยมากกว่าคุณแม่ ฮ่า ๆๆ ล้อเล่นค่ะ ไม่กล้าเทียบเท่าคุณแม่หรอกแต่พอดีสาวกว่าเลยมั่นใจว่าสวยกว่านิดหน่อยตอนนี้ฉันเป็นนักศึกษามหาลัยชื่อดังอยู่ปีหนึ่งกำลังจะขึ้นปีสองแล้ว อีกแค่เดือนเดียวก็จบปีหนางแล้วล่ะ นิสัยก็ปกติค่ะไม่ได

-เวลาต่อมา-“แอล อยากไปญี่ปุ่นอ่ะไปกันไหม” ตอนนี้ฉันอยู่ที่คอนโดแอลฟ่าแล้วค่ะ เลิกเรียกก็นัดเจอกันที่นี่เลยเพราะฉันก็ขับรถไปเรียนเหมือนกัน กินข้าวเที่ยงอะไรเรียบร้อยก็มานั่งเล่นที่โซฟาส่วนแอลฟ่าก็นั่งเล่นเกมส์อยู่“อืม ไปสิ” แอลฟ่าตอบรับง่าย ๆ ส่วนสายตาก็ยังจ้องที่จอทีวี ชิส์! สนใจเกมส์มาเป็นชั่วโมงแล้วนะอีตานี่“อยากไปจริงรึเปล่าเนี่ย” ฉันกระเซ้าถามติดตลก แต่เอาจริง ๆ ในใจก็ไม่พอใจนิดหน่อยนะคะ เขาไม่หันมาสนใจฉันเลยนั่งเล่นเกมส์มาเป็นชาติแล้วมั้ง“แป๊บ ๆ เดี๋ยวจบเกมส์แล้ว” แอลฟ่าก็ยังไม่ได้สนใจฉันเหมือนเคย เวลาอีตาหน้านิ่งเล่นเกมส์เขาจะใจจดใจจ่ออยู่ที่เกมส์มากไม่ว่าอะไรก็ไม่สนใจทั้งนั้น“ชิส์ นายสนใจเกมส์มากกว่าฉันแบบนี้ตลอดเลยนะแอล” ฉันบ่นแล้วก็นั่งกดดูแฟชั่นในไอจีต่อ ตอนนี้กำลังมีแพลนจะทำเสื้อผ้าแบรนด์ตัวเองค่ะ อยู่แค่ปีหนึ่งก็จริงนะแต่ฉันพอมีทุนจากพ่อแม่ก็เลยอยากทำมัน มันเป็นความฝันอีกอย่างหนึ่งของฉันเลยตอนนี้ก็กำลังพยายามศึกษาอยู่“ดูเสื้อผ้ารอก่อนสิ อยากได้ชุดไหนก็สั่งเดี๋ยวจ่ายให้” แอลฟ่าเอ่ยขึ้น เขาชอบทำแบบนี้ตลอดเลยค่ะ ไม่ใช่สิเขาทำแบบนี้ทุกครั้งต่างหากเวลาเขานั่งเล่นเกมส์โดย

​​“อ๊ะ! แอล” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะมีอะไรแข็ง ๆ มาทิ่มที่ขาฉัน ถึงจะเวอร์จิ้นแต่ฉันก็รู้นะคะว่ามันคืออะไร สติที่โดนเขาสูบไปก็เลยกลับมาทันทีเพราะมันกำลังจะเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว“อืม~ อยากว่ะมิลค์ ขอได้ไหม” แอลฟ่าพูดออกมาตรง ๆ ด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบา ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน แต่มันจะตรงเกินไปรึเปล่า แถมเขายังมองหน้าฉันด้วยสายตาที่หื่นมากด้วย“อะ แอล อย่าเพิ่งได้ไหม” ฉันดันเขาออกเท่าที่จะมีแรงทำได้เพราะมือไม้มันสั่นไปหมดแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าฉันจะเผลอตัวจนมาถึงขั้นที่ให้เขามาดูด เอ่อ มายุ่งกับหน้าอกของฉันได้ขนาดนี้“ฉันว่าร่างกายเธอมันพร้อมแล้วนะ” แอลฟ่าพูดแล้วก็หลุบตาลงมองหน้าอกฉันด้วยสายหื่นฉันเลยต้องรีบเอามือมาปิดไว้ อายมากแล้วนะกับการที่มานอนโป๊ให้เขาทำอะไรตามใจชอบแบบนี้เนี่ย“แต่ใจฉันมันไม่พร้อมหรอกแอล” ฉันตอบเขาไปพร้อมกับมองเขาเพื่อขอให้เขาเข้าใจฉัน แอลฟ่าเองก็จ้องฉันไม่วางตาเนิ่นนานจนฉันนึกหวั่นใจว่าเขาจะไม่ยอม คือถ้าไม่ยอมฉันก็ไม่รู้จะมีแรงขัดขืนเขารึเปลาส แรงผู้ชายกับแรงผู้หญิงเทียบกันไม่ได้หรอก มากไปกว่านั้นคือเขาชำนาญเขาทำให้ฉันเคลิ้มตามได้ไม่ยากเลยแอลฟ่าไม่ตอบ

ฉันไปคบกับไอ้ผู้ชายสารเลวขนาดนั้นได้ยังไงวะ! ที่จริงฉันก็รู้จักไอ้บ้านั่นมานานแล้วนะคะ รู้จักกันแบบผ่าน ๆ เพราะที่บ้านเราเป็นคู่ค้ากัน แต่เพิ่งมาเคยคุยกันตอนที่ไปซัมเมอร์ที่อังกฤษตอนจบม.ปลาย หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อย ๆ ถึงได้ตัดสินใจคบกันเวลาที่คุยกันมาตั้งหลายเดือนไม่ได้ทำให้ฉันรู้ถึงสันดานเลวทรามของเขาเลยสักนิด ถ้าวันนี้ไม่ได้มารู้ความจริงซะก่อนฉันคงต้องมากอดจูบกับคนที่ไปมีอะไรกับใครมาบ้างก็ไม่รู้ แค่นึกว่าที่ผ่านมาเขาก็ต้อเคยงทำแบบนี้ก็ขยะแขยงเต็มทนแล้วติ๊งต่อง!เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นในเวลาสามทุ่ม ใครมากวน? อย่าบอกนะว่าเป็นแอลฟ่าเพราะถ้าใช่ฉันจะด่าให้หนักเอาให้ฉิบหายกันไปข้างเลยพอเดินมาส่องดูตรงตาแมวก็เป็นเขาจริง ๆ ค่ะ นี่ฉันกลับมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มเขาเพิ่งตามมาหาฉันตอนสามทุ่มกว่า ๆ เนี่ยนะ ไม่ต้องเดาก็รู้แล้วล่ะว่าเอาเวลาไปทำอะไรอยู่ คนเราพออยากขึ้นมาอะไรมันก็ฉุดไม่อยู่จริง ๆ ผิดชอบชั่วดีไม่รู้กูรู้แค่กูจะต้องทำให้เสร็จ หึ!“มีอะไร” ฉันเปิดประตูออกไปก็ถามผู้ชายที่ยืนหน้านิ่งอยู่หน้าห้องทันที ไม่ได้อยากคุยนะคะแต่โตแล้วขี้เกียจมาทำเป็นงอนไม่ยอมคุยสู้คุยกันให้จบเรื่องไปเลยดีกว่าง

​“อื้อ!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะทันทีที่พูดจบแอลฟ่าก็กระชากฉันเข้าไปจูบเต็มแรง สัมผัสของเขามันเต็มไปด้วยความดุดัน แต่ความรู้สึกที่ฉันได้รับมันไม่ใช่ความกลัวมันมีแต่ความเกลียดความขยะแขยง!“อย่าปากดี” แอลฟ่ากระชากฉันออกพร้อมกับพูดเสียงรอดไรฟัน มือของเขาก็บีบไหล่ทั้งสองข้างของฉันแน่นจนฉันรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งไหล่“ปล่อย” ฉันไม่ยอมแสดงความเจ็บปวดอะไรออกมาต่อหน้าเขาทั้งนั้นทั้งกายแล้วก็ใจ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากทั้งสองอย่างเลยก็ตาม“ฉันจะยอมปล่อยเธอตอนนี้แล้วกันมิลาน แต่วันไหนที่ฉันคิดจะหยุดเธอหนีฉันไม่พ้นหรอกจำไว้ที่รัก” แอลฟ่าบอกพร้อมกับส่งรอยยิ้มร้ายให้ฉัน“นี่เอามองส่วนไหนคิดถึงได้มีความมั่นใจขนาดนี้ฮะ!” ฉันถามกลับทันที สุดทนจริง ๆ ค่ะ ความมั่นหน้ายกให้มึงเลยค่ะแอลฟ่า“เธอรู้ดีมิลานว่าฉันทำได้หรือไม่ได้” แอลฟ่าตอบก่อนที่จะหันหลังแล้วก็เดินจากฉันไป หึ! กะอีแค่ที่บ้านทำธุรกิจเป็นคู่ค้ากันอนาคตก็แค่ติดต่อธุรกิจกันแค่นั้นแหละแต่ฉันกับเขาไม่มีวันญาติดีกันแน่นอน!#MILAN END#ALPHA TALKผมเดินออกมาทันทีหลังจากที่พูดกับมิลานจบ ความจริงผมก็รู้ว่าผมเลวแค่ไหนแต่ผมก็เป็นของผมแบบนี้ ผมหยุดความต