ความน้อยใจเมื่อหกปีก่อน กระแทกซัดเข้ามากลางใจของเมนิลาอย่างจัง เธอโกรธที่พี่คิมไม่เหลียวแลเธอ ปล่อยให้เธอจมปลักกับความรู้สึกเจ็บปวดแทบขาดใจ ‘ทำไมเมนิลาจะต้องเห็นดีไปกับเขาด้วย ในเมื่อต่างฝ่ายต่างมีความสุข เมื่อเสร็จกิจก็แยกย้าย ก็เท่านั้น!’ “อ่อ งั้นเหรอ! แค่ความต้องการ แค่นั้นเหรอสำหรับเรา!”สันกรามใหญ่ขบกันแน่น เพื่อเค้นคำพูดอันเจ็บปวดนั้นออกมา “ใช่ค่ะ ปล่อยยูจินเดี๋ยวนี้!” “ไม่สิ! พี่ยังต้องการเราอีก! งั้นพี่คงต้องขออีกสักรอบนะ!”พูดจบ ร่างบางก็ลอยละลิ่วพลิกขึ้นไปยังด้านบนทันที ทั้งที่แท่งร้อนนั้นยังค้างคาอยู่และเริ่มขยายตัวและแข็งชันขึ้นมาอีกครั้ง! “ไม่นะ! พี่คิม! ปล่อยยูจินนะ” ร่างบางดิ้นเร่าอยู่บนเรือนร่างกำยำ พยายามเบี่ยงสะโพกออก แท่งร้อนนั้นยังคงแข็งขืนอยู่ในช่องทางรักของเธอ “พี่ต้องการอีก! เราก็ต้องสนองสิ! ยูจิน!” [สายวันต่อมา...] ตึ๊ด! ตึ๊ด! ตึ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น มือบางควานหาต้นเสียงนั้นไปมา พร้อมกับคว้าสายร้อนนั้นขึ้นมาดู ‘นานิ...เหรอ โทรมาทำไมแต่เช้า’ “อือ ว่าไงนานิ” เสียงแหบแห้
Terakhir Diperbarui : 2025-04-30 Baca selengkapnya