All Chapters of เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2 จดจำเหยื่อพลอยใสเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวใส่ในกระเป๋าที่ธาราเป็นคนเตรียมมาให้เพราะพรุ่งนี้รถที่บ้านฮาร์เปอร์จะมารับตอนเก้าโมงเช้า“พรุ่งนี้เราจะต้องย้ายบ้านกันแล้วนะเจ้าหมี”เด็กสาวพูดกับตุ๊กตาตัวโปรดที่นอนกอดทุกคืน โดยไม่ลืมที่จะเก็บใส่กระเป๋าไปด้วยพร้อมกับรูปแผ่นเล็กที่เธอขอแม่แก้วมาเมื่อสองปีก่อน เป็นรูปของชายหนุ่มเมื่อครั้งที่นำเงินและของเล่นมาบริจาคให้บ้านเด็กกำพร้าเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเป็นรูปของชายหนุ่มที่เธอไม่รู้จักแต่รู้ว่าเขาคือผู้มีพระคุณ แม้จะเป็นรูปที่มองเห็นแค่ด้านข้างแต่ก็พอมองออกว่าคนในรูปนั้นรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาเพียงใด และหวังว่าสักวันเธอจะมีโอกาสได้เจอตัวจริงและขอบคุณเขาด้วยตัวเองเช้าวันถัดมาพลอยใสเข้าไปกราบลาแม่แก้วซึ่งเป็นคนที่ดูแลเธอและเพื่อน ๆ มาตั้งแต่เล็กด้วยน้ำตาที่นองหน้า“พลอยมาลาค่ะแม่แก้ว” ร่างอรชรที่กำลังเจริญเติบโตเข้าสู่วัยสาวคลานเข่าเข้าไปหาผู้ที่เลี้ยงดูเธอมาแต่อ้อนแต่ออก“แม่ขอให้พลอยโชคดีนะลูกเป็นบุญของหนูกับเพื่อนที่คุณชาร์วีให้ความเมตตา อนาคตด้านการเรียนของพวกหนูคงไม่ลำบากแล้วแม่ดีใจด้วยจริง ๆ ไปอยู่บ้านใหม่ก็ทำตัวดี ๆ ทำให้เขารัก เ

ตอนที่ 4 เจ้านายในความลับเด็กสาวในชุดนักเรียนกระโปรงลายสกอตเสื้อนักเรียนสีขาวแขนสั้น เดินตามทางเดินไปขึ้นรถตู้ของบ้านฮาร์เปอร์ที่จอดรออยู่บริเวณลานหน้าบ้านและมีคนขับยืนประจำอยู่ที่รถ“ตั้งใจเรียนกันให้ดีเพื่ออนาคตที่ดีของตัวเองนะ วันนี้พี่ติดงานสำคัญไม่ได้ไปส่งเดี๋ยวคนขับรถจะพาไป” ธาราที่ติดงานสำคัญกับชาร์วีในตอนเช้าแต่ก็เดินมาส่งเด็กสาวทั้งสามคนขึ้นรถพร้อมให้กำลังใจในวันเปิดเรียนวันแรก หลังจากที่พลอยใสและเพื่อนอีกสองคนขึ้นรถเรียบร้อยแล้วรถตู้สีดำก็แล่นออกจากอาณาจักรบ้านหลังใหญ่มุ่งตรงไปยังโรงเรียนนานาชาติชื่อดังที่มีค่าเทอมแพงติดอันดับต้น ๆ ของประเทศไทย“ว้าว ทำไมวันนี้ที่โรงเรียนดูครึกครื้นมากเป็นพิเศษนะว่าไหม” แก้วใสพูดขึ้นมาหลังจากที่รถเคลื่อนตัวเข้าสู่บริเวณโรงเรียน ซึ่งกว่ารถตู้ที่พวกเธอนั่งจะหลุดจากการจราจรที่หนาแน่นได้ก็กินเวลาพอสมควรเพราะรถติดตั้งแต่ทางเข้าไปจนถึงด้านในโรงเรียน เนื่องจากเป็นวันเปิดเรียนวันแรก ผู้ปกครองต่างมาส่งลูกหลานด้วยตนเอง“ก็วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกก็ต้องดูครึกครื้นเป็นธรรมดา ตอนนี้ฉันตื่นเต้นจนอยากจะลงจากรถเดี๋ยวนี้เลย” ผ้าไหมหันไปตอบแก้มใสก่อนจะหั

ตอนที่6 แม่ครัวคนใหม่“ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วพลอยขอตัวก่อนนะคะ” พลอยใสพูดขึ้นเมื่อจัดเตรียมมื้อเย็นสำหรับเจ้าของบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว“จ้ะ กลับไปพักผ่อนเถอะลูกทางนี้ป้าจัดการต่อเอง” เด็กสาวที่รู้หน้าที่ของตัวเองดีจึงไม่อยู่รบกวนเวลาส่วนตัวของเจ้าของบ้าน ทั้งที่เธออยากเจอหน้าผู้ปกครองของเธอมากก็ตาม“แขขึ้นไปเชิญคุณวีมาทานข้าว” เท้าเล็กที่กำลังเดินพ้นขอบประตูบ้านหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงป้าณีสั่งแม่บ้านอีกคนให้ไปตามชายหนุ่มลงมาทานข้าว และนั่นจะเป็นโอกาสที่เธอจะได้เจอมาเฟียหนุ่มถ้าเธอหาเรื่องประวิงเวลาเพื่ออยู่ที่นี่ต่อ“~” เด็กสาวยืนคิดอยู่สักพักก็ตัดสินใจก้าวเท้าเดินออกจากบ้านใหญ่ไปโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลยหลังจากทานมื้อเย็นกับเพื่อน ๆ แล้วเสร็จพลอยใสก็หยิบกีตาร์ตัวโปรดมานั่งแกะโน๊ตต่อจากที่ค้างไว้เมื่อช่วงเย็น เสียงใสของคอร์ดอีไมเนอร์ที่อยู่ในท่อนสุดท้ายช่วยส่งอารมณ์เพลงให้จบลงอย่างสมบูรณ์“เฮ้อ! เสร็จสักที ปวดนิ้วไปหมดแล้ว” นิ้วเรียวเล็กที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยกดของสายกีตาร์ถูกยกขึ้นสำรวจอีกครั้งหลังจากที่ถูกใช้งานไปอย่างหนักตลอดทั้งวันชาร์วีที่กำลังนั่งดูภาพเคลื่อนไหวพร้อมเสียงผ่าน

ตอนที่8 แรกพบเลิกเรียน“วันนี้จะแวะซื้อขนมที่ไหนหรือเปล่าครับ” ลุงคนขับรถเอ่ยถามทันทีที่พลอยใสก้าวเท้าขึ้นมาบนรถ“เอ่อ..เปล่าค่ะ กลับบ้านเลยค่ะ” พลอยใสตอบกลับแบบงง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เลยนึกคำพูดของธาราเมื่อเช้าที่บอกกับเธอว่าตอนเย็นในบ้านจะกลับมาปกติเหมือนเดิมบ้านฮาร์เปอร์“วันนี้เรียนเหนื่อยไหมครับ” เสียงบอดี้การ์ดที่ยืนทำหน้าที่อยู่หน้าบ้านเอ่ยทักทายเด็กสาวอย่างเช่นทุกวัน“ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ค่ะ พี่ ๆ ล่ะคะ ทำงานกันเหนื่อยไหมคะวันนี้” เสียงเจื้อยแจ้วตอบกลับ บ้านฮาร์เปอร์กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งหลังเจอมรสุมลูกใหญ่จากประมุขของบ้านถูกจัดการไปสี่ทุ่ม“เธอจะออกไปไหนเหรอพลอยใส ผ้าไหมที่ลุกไปเข้าห้องน้ำและกำลังเดินกลับเข้ามานอนถามขึ้นเมื่อเห็นพลอยใสถือผ้าคลุมกำลังจะเดินออกจากห้อง”“พลอยรู้สึกนอนไม่ค่อยหลับน่ะว่าจะออกไปเดินเล่นสักหน่อย ไหมนอนก่อนเลยนะ” พลอยใสบอกกับเพื่อนร่วมห้องนอนของเธอ“อืม ตามใจดึก ๆ ดื่น ๆ ยังจะออกไปเดินเล่นอีกนะเธอนี่ ฉันนอนก่อนล่ะไม่ไหวง่วง” ผ้าไหมพูดพร้อมกับเดินไปขึ้นเตียงปิดโคมไฟหัวเตียงและนอนหลับไปพลอยใสที่เกิดอาการนอนไม่หลับจึงออกมานั่งรับลมเย็น ๆ ช่วงกลางดึ

ตอนที่10 หวงเด็กในการปกครองวันต่อมาชาร์วีสั่งลูกน้องให้ยืนเฝ้าพลอยใสและรุ่นพี่ ธาราเดินเข้าไปเจอเลยต้องทักท้วง“นายให้คนคอยประกบขนาดนั้นพลอยใสจะไม่มีสมาธิในการติวหนังสือนะครับ เด็กเขาติวหนังสือนะครับไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมาย”“ในเมื่อกูให้มึงดูแลแต่มึงหละหลวมกูก็ต้องจัดการเอง แล้วการที่เจ้าของบ้านจัดคนดูแลความปลอดภัยให้เด็กในความปกครองมันก็ไม่ได้แปลกตรงไหนเพราะที่นี่บ้านกู” ชาร์วีใช้อำนาจในความเป็นเจ้าของบ้านตอกกลับมือขวาด้วยความหงุดหงิด เพราะเคืองธาราอยู่ก่อนแล้วเรื่องที่อนุญาตให้รุ่นพี่พลอยใสมาติวหนังสือโดยไม่รายงานเขาก่อน“ครับ แล้วแต่นายเลยครับถ้าเด็กมันอึดอัดแล้วขอออกไปติวข้างนอกผมก็คงห้ามไม่ได้แล้วล่ะครับ” ธารายังไม่วายที่จะจุดชนวนให้คนเป็นเจ้านายโมโหเพิ่มเพราะค่อนข้างไม่เห็นด้วยที่ชาร์วีรุกล้ำความเป็นส่วนตัวเด็กแบบนั้น“ถ้าถึงเวลานั้นกูคือคนที่จะบอกว่าอนุญาตหรือไม่” ร่างสูงเดินไปนั่งบนโต๊ะเพื่อทำงานต่อโดยไม่สนใจมือขวาอีกต่อไป ธาราจึงได้แต่ส่ายหัวกับการใช้อำนาจของเจ้านายเช้าวันหยุดที่ความจริงแล้วชาร์วีมีนัดคุยงานแต่เนื่องจากวันนี้ชายหนุ่มมีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องจัดการจึงส่งธาราให้