All Chapters of พันธะลับนายมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 16

" อะไรกันน่ะแม่ คนพวกนี้เป็นใคร" หญิงสาวตกตะลึงเมื่อเห็นชายฉกรรจ์อยู่ในบ้านกันหลายคน และแต่ละคนน่ากลัวกันทั้งนั้น จะว่าเป็นคนของคริสเตียนโน่ ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะคนพวกนั้นยังเฝ้าเพชรกล้าอยู่เลย แล้วแต่งตัวเป็นนักเลงบ้านนอกขนาดนี้มันไม่ใช่อย่างแน่นอน"ข้ามาทวงเงิน แม่เอ็งติดหนี้ข้า ถ้าหากไม่มีเงินใช้ เอ็งย้ายของออกจากบ้านไปเลย บ้านหลังนี้ข้าจะยึด" เสี่ยเจ๋งพูดเรื่องหนี้สินทันที"แม่ แม่ไปติดหนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพลอยไม่เห็นรู้เรื่องเลย" พลอยใสก็รู้ว่าแม่ใช้เงินเก่ง แต่พักหลังๆเธอก็ส่งให้มากแล้วนะ"นานแล้วหละลูก มันทบต้นทบดอกมาเรื่อยๆ" พิมพ์ใจพูดขมุบขมิบเสียงอ่อย ก่อนจะค่อยๆหลบสายตา อันที่จริงมันก็เปฺนเพราะเรื่องนี้แหละ ที่เธอกลุ้มอกกลุ้มใจ จนเมาหัวราน้ำแทบจะทุกวัน"ทบต้นทบดอก? แล้วมันเท่าไหร่ล่ะแม่" พลอยใสถาม อยากจะรู้จำนวนเงินที่แท้จริง อันที่จริงเธอก็ไม่มีเงินมาจ่ายเขาหรอก เพราะแค่ค่าผ่าตัดเพชรกล้าก็หมดไปหลายตังค์ ยังดีที่ผู้ชายคนนั้นมาจ่ายค่าห้องพักพิเศษ และค่ายาอื่นๆที่จำเป็น ถ้าไม่อย่างนั้น ลำบากกว่านี้แน่นอน"เงินต้นสามแสน ดอกร้อยละยี่สิบคูณหนึ่งปี เอ็งว่ามันเท่าไหร่กันล่ะ" ย

"เดือนไปส่งคุณหนูที่เรือนหลังเล็กเรียบร้อยแล้วนะคะ" หลังเดินกลับมาจากเรือนหลังเล็ก เดือนหยาดเข้ามารายงานคริสเตียนโน่ ภายในห้องทำงานของเขา และยังใส่ไฟพลอยใสต่อไปอีกว่า"เดือนบอกไปแล้วนะคะว่าจะพาคุณหนูขึ้นมาเลี้ยงบนตึกใหญ่ แต่คุณพลอยเธอไม่ยอม เธอบอกว่าลูกของเธอ เธอจะเลี้ยงเอง""อวดดี ทำไมถึงเรื่องมากจังนะ" มาเฟียหนุ่มสบถเบาๆ เขาไม่ชอบความดื้อรั้นของพลอยใสเลย ตอนที่ตกลงกันเขาบอกเธอแล้วว่า ให้ขึ้นมาอยู่บนตึกใหญ่ พาลูกมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน แต่พลอยใสบอกว่า อยากจะอยู่แบบเป็นส่วนตัวกับคุณแม่ เขาเลยสั่งให้เดือนหยาดเตรียมเรือนรับรองไว้ให้ แต่เขาไม่อยากจะทิ้งเพชรกล้าให้อยู่กับพิมพ์ใจตามลำพังเลย เขาไม่ไว้ใจ กลัวว่าถ้าหากพลอยใสไม่อยู่ พิมพ์ใจจะดูแลหลานไม่ดี "งั้นก็สั่งพี่เลี้ยง ให้ไปดูแลเพชรกล้าที่เรือนหลังเล็ก และก็ดูแลอาหารการกินอย่าให้ขาดตกบกพร่อง" เขาจึงสั่งให้หาพี่เลี้ยง และแม่ครัวไปดูแลลูกชาย ไม่ได้อยากให้ดูแลคนอื่นเลยนะ อยากให้ดูแลแค่ลูกชายของเขาจริงๆ " คุณคริสเหนื่อยมาทั้งวัน ขึ้นไปนอนแช่น้ำอุ่นๆไหมคะ เดี๋ยวเดือนจัดการเปิดน้ำอุ่นไว้ให้" เดือนหยาดพยายามเอาใจคริสเตียนโน่ อยากดูแลเกินหน้าที่

ร่างสูงของคริสเตียนโน่ เดินตามกลิ่นหอมของอาหารเข้ามาในครัว เขามองเห็นร่างบางของพลอยใส กำลังยืนทำอาหารอยู่ตรงนั้น ข้างๆกันมีเพชรกล้ายืนอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ มองดูแม่ ทำอาหารอย่างสนใจ และได้ยินเสียงหวานของพลอยใสถามลูกว่า "น้องเพชรจะเอาไข่กี่ใบครับ" " เอา 2 ใบครับ" เด็กชายตัวน้อยตอบคุณแม่ทันควัน "อู้ กินไข่ตั้งสองใบ ลูกแม่ต้องแข็งแรงแน่ๆ" " ถ้าเพชรหายแล้ว แม่พาเพชรไปดูหมูเด้งนะครับ" ตอนนี้เด็กๆคนไหนก็อยากจะดูหมูเด้งกันทั้งนั้น แม้แต่น้องเพชรกล้าที่อยู่ต่างจังหวัด ก็อยากจะไปดูหมูเด้งเหมือนกัน " แน่นอนถ้าเพชรหายแล้ว แม่จะพาไปดูหมูเด้ง แล้วก็พาไปเที่ยวทะเลด้วยนะครับ" เธออยากพาลูกไปเที่ยวทะเล เพราะพัทยากับเขาเขียวมันอยู่ทางเดียวกัน " เย้ เพชรรักแม่ที่สุดเลยครับ" เพชรกล้าโผเข้ากอดคนเป็นแม่อย่างดีใจ เด็กชายตัวเล็ก ไม่เคยไปเที่ยวทะเลเลยสักครั้ง เพราะตั้งแต่ลูกอายุ 1-4 ขวบ พลอยใสก็เลี้ยงลูกอยู่ ให้แต่ในโคราชตลอด ไม่เคยพาไปเที่ยวที่ไหนเลย จนกระทั่ง ขายของในตลาดไม่ดี เธอเดินทางเข้ามาในกรุงเทพฯ และยังไม่มีโอกาสพาลูกไปเที่ยวทะเลเลย คริสเตียนโน่ยืนมองภาพนั้นอยู่เงียบๆ เห็นแม่ลูกคุยกันอย่