Lahat ng Kabanata ng คลั่งรักคุณหมอมาเฟีย: Kabanata 41 - Kabanata 50

เช้าวันต่อมา “อื้อ~” เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ร่างบางที่นอนหลับบนเตียงนอนเริ่มขยับตัว เรียกสายตาคมเข้มของคุณหมอหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่ให้หันไปมอง ดวงตาคู่สวยที่แนบสนิทปรือขึ้นอย่างยากลำบาก ความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้หลังจากสมองเริ่มประมวลผล คือ ความปวดร้าวตามร่างกายและหนักอึ้งที่ศีรษะเพราะพิษไข้

และคืนนั้นเธอก็ได้้นอนเตียงเดียวกับเขาจริงๆ เธอพลิกตัวไปอีกทางโดยหันหลังให้เขา พยายามข่มตานอนหลับโดยกอดตุ๊กตาตัวโปรดเอาไว้ ถึงแม้เธอและเขานอนเว้นระยะห่างไว้หนึ่งคนนอนด้วยได้ ทว่าเธอก็ไม่ชินเอาเสียเลย หลับสิมีญ่า… โชคดีที่พิษไข้บวกยาที่กินเข้าไปทำให้ง่วงนอน ผ่านไปสักพักก็เริ่มผล็อยลงไปในที่สุด เหล

หนึ่งเดือนไวเหมือนโกหก เธอเคยคิดอยากให้ระยะเวลาของการดูงานครบหนึ่งเดือนเร็วๆ แต่ทำไมยิ่งใกล้ถึววันที่ต้องยุติหน้าที่นี้ลงกลับรู้สึกใจหวิวแปลกๆ กลับกลายเป็นไม่อยากให้มาถึง วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการดูงานที่นี่ เธอต้องเตรียมส่งสรุปให้หมอรวิกรและเขียนรายงานส่งอาจารย์ภายในอาทิตย์หน้า วันนี้มันก็จะดูยุ

เธอพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วเปิดประตูลงจากรถ เดินไปยังทางเข้าคอนโดช้าๆ ระหว่างที่กำลังก้าวเดินอยู่นั้น เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นจากด้านหลัง แกร๊ก เธอชะงักแล้วหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจ ภาพหมอรวิกรก้าวลงจากรถทำให้เผลอใจกระตุก ตอนแรกนึกว่าเขาคงขึ้นไปแล้ว แต่เธอคงคิดผิดไป… ไม่คิดจะทักทายเขา เธอหันไปเดินต่

“…ขอโทษ” เธอนิ่งชะงักลงไปเมื่อได้ยินคำขอโทษของหมอรวิกร เธอเบือนใบหน้าไปทางอื่นแทนการมองหน้าเขาเพื่อซ่อนความอ่อนไหว “นะ…นี่ไม่ใช่ทางไปมหาลัยนิคะ” เธอเริ่มสังเกตว่าเส้นทางนี้ไม่ใช่ทางไปมหาลัยจึงรีบหันไปบอกเขา “รู้” เขาตอบสั้นๆ ราวกับมันเป็นเรื่องปกติ “รู้แล้วทำไมยังขับไปทางนี้อีกคะ หมอจะพามีญ่าไป