All Chapters of หายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ: Chapter 1 - Chapter 10

“หนุ่มเอ้ย ถึงคราวเคราะห์ร้ายมาเยือน เจ้ากรรมนายเวรตามมาถึงหน้าประตู ถ้าเอ็งไม่บวชละก็ได้เกิดเรื่องแน่ ๆ ”“เชื่อข้าเถอะหนุ่ม บวชสักพรรษานึง ไม่งั้นเอ็งได้เลือดตกยางออกอย่างแน่นอน…”น้ำเสียงแหบแห้งของหญิงชราที่ไม่เคยพบเจอหน้ากันมาก่อน คำพูดคนแปลกหน้าติดอยู่ในห้วงความคิดของชายหนุ่มหน้าโหดจนยากที่จะสลัดออกจอมทัพ ชายหนุ่มรูปร่างกำยำ ขมวดคิ้วเข้มชิดกันเป็นปมแน่น ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง ท่าทีบึ้งตึงบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก“มึงอย่าไปเชื่อเลย ฟังหูไว้หู”เป็นสายฟ้าที่พูดโพล่งออกมายามเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของจอมทัพ และไม่ปล่อยให้บรรยากาศตึงเงียบไปมากกว่านี้ ปั้นสิบที่เดินมาด้วยกันข้างๆ ก็รีบพุ่งเข้ารับไม้ต่อจากสายฟ้าทันที“จริง! หมอดูก็คู่กับหมอเดาแหละโว้ยอย่าไปคิดมาก”ธรรมดาของมนุษย์ที่พยายามบอกว่าไม่คิดมากแต่สุดท้ายก็คิดมาก ความคิดมากมาย ข้อสันนิษฐานต่าง ๆ สะเปะสะปะจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ชายหนุ่มหน้าโหดพยายามคิดยังไงก็คิดไม่ตกจอมทัพมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกับหญิงชราคนนั้นมาก่อนอย่างแน่นอน แต่ทำไมหญิงชราคนนั้นถึงทักเรื่องเคราะห์ร้ายอะไรแบบนั้นกับเขากันว่ากันตามตรงจอมทัพเป็นคนที่ไ

จิ๊บ ๆ ~เสียงร้องเจื้อยแจ้วของนกเขาตัวเมีย ส่งเสียงเรียกปลุกลูกนกออกจากรังเพื่อป้อนอาหาร วัดนี้เป็นวัดต่างจังหวัดในภาคกลาง พื้นดินถือว่าอุดมสมบูรณณ์ รายล้อมไปด้วยทุ่งนา แมกไม้ วัวควาย และเสียงรถมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่าที่กว่าจะสตาร์ทได้แต่ละทีเล่นเอาเหนื่อยหอบ ยังคงดังผ่านไปมา เป็นวิถีชีวิตที่เรียบง่ายที่จอมทัพเจอมาตลอดสามเดือนนี้สายลมเย็น ๆ พัดพาดวงใจเงียบสงบเสมอมา ทว่าครั้งนี้กลับไม่เหมือนเช่นเคย คงเป็นเพราะในใจแอบไหววูบเล็กน้อยที่ต้องจากที่นี่ไปในอีกไม่กี่วัน หรือแท้จริงแล้ว ไม่อยากจะพบเจอใครบางคนแต่ยังไงงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกราอยู่ดี เขาอยู่ที่นี่ไปตลอดไม่ได้ ยังมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ไหนจะครอบครัว เพื่อนฝูง ที่รอคอยเขากลับไปแกร็ก ๆเสียงไม้กวาดทางมะพร้าวกระทบพื้นปูนเปลือยใต้ศาลาวัด ในทุกเช้าจอมทัพจะทำหน้าที่หลัก ๆ อยู่ไม่กี่อย่าง อย่างเช่นตอนนี้ที่เขากวาดลานวัดอยู่ หลังจากกลับมาจากบิณฑบาตรกับหลวงพ่อและเณร“หลวงพี่ทัพพพพ!” สิ้นเสียงเล็กแหลมตะโกนดังเข้ามาจอมทัพก็หลุดออกจากภวังค์ความคิด ใบหน้าคมหันตามเสียงเรียก เป็นเณรพ่ายนั่นเอง“ว่าไงเณร เรียกซะเสียงดังเลย”“เณรเรียกหล

หมับ! จอมทัพคว้าน่องเรียวขาวเอาไว้ก่อนจะออกแรงบีบอย่างลืมตัวคนขี้แกล้งสะดุ้งโหยง ใบหน้าเหยเกทันที สีหน้าเจ็บปวดของอีกคนทำเอาจอมทัพตกใจจนต้องปล่อยมือ ประจวบกับรถจอดนิ่ง ปั้นสิบหันหน้ามาถามพวกเขาว่าจะเอาไรมั้ยจะเข้าร้านสะดวกซื้อ จอมทัพได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธไป ส่วนคิระบอกไปว่าอยากกินน้ำองุ่นซ่า ๆ แทนไม่นานบรรยากาศในรถก็กลับสู่สภาวะเงียบงันอีกครั้ง ความเย็นของแอร์ยังไม่สู้บรรยากาศระหว่างคนสองคน จอมทัพที่ละมือออกจากขาเรียวก็ผินหน้าออกไปอีกฝั่ง ข่มกลั้นอารมณ์บางอย่างที่ผุดออกมาภายใน แต่อีกคนยังไม่เข็ดคิระยังคงใช้ส้นเท้าลูบไล้ผ่านเป้ากางเกงเพื่อนด้านข้างที่หันหลังให้เขา ผินหน้าออกไปทางหน้าต่างอีกด้าน ยิ่งอีกคนฟึดฟัดก็ยิ่งน่าแกล้ง นั่นแหละนิสัยของคิน หรือ นากาโมโตะ คิระ“มึงเลิกแกล้งกูสักที” เป็นจอมทัพที่ทนไม่ไหวหันมาสบตากับคิระที่ตอนนี้ได้วางโทรศัพท์ลงบนตักเรียบร้อยแล้วพลางเท้าคางมองหน้าเขาอยู่“อะไร ไปบวชมาก็ต้องอดทนได้สิ” ว่าพลางกดย้ำน้ำหนักลงที่เป้ากรอด! เสียงขบฟันกรามกระทบกันอย่างกลั้นอารมณ์ความคิดของเขาเหมือนถูกผลักดันให้กลับไปหวนคืน…คืนนั้นคืนที่ทุกอย่างหลุดจากการควบคุม…คืนที่ทำใ

แปะๆ“ไม่นะเพื่อนรัก มึงอย่าเศร้าไปเลย” เสียงตบบ่าให้กำลังใจของสายฟ้าเรียกสติจอมทัพให้หลุดจากภวังค์ตอนแรกจอมทัพตัดสินใจจะไม่เล่าเรื่องที่เขาอกหักให้ปั้นสิบกับสายฟ้าฟัง“เออ คนไม่รักดีแบบนั้นอย่าไปเสียใจให้นานเลย เอางี้คืนนี้ฉลองกันดีกว่า!”“ร้านพี่ยักษ์มั้ย ไม่ได้เจอพี่แกนานละตั้งแต่มีเมียไป” สายฟ้าเสนอชื่อร้านพี่ยักษ์ พี่ชายคนสนิทขึ้นมา “เออไปกินเหล้าให้เมาย้อมใจกันดีกว่าเพื่อน” ปั้นสิบพูดก่อนจะยกมือพาดคอคนอกหักอย่างแนบแน่นคำว่า เมา ที่ดังขึ้นข้างหู ส่งผลให้ก้อนเนื้อด้านซ้าที่่อกบีบรัดแน่นขึ้น ลมหายใจสะดุด จนหัวใจจอมทัพเต้นผิดจังหวะ เหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าคม ดวงตาสั่นระริกค่อย ๆ เหลือบมองไปยังคนที่นั่งกอดอกอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างช้า ๆ อีกฝ่ายมองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว สายตานิ่งเรียบยากที่จะอ่านความคิดได้ จังหวะที่จอมทัพสบตากับคิระเหมือนโลกหยุดหมุน บรรยากาศอึมครึมกดทับจนแทบหยุดหายใจใบหน้าของจอมทัพออกอาการเลิ่กลั่กจนคนสบตาต้องยิ้มอ่อนให้พลางส่ายหัวไปมา เป็นการส่งสัญญาณว่า ‘กูไม่ได้คิดอะไร มึงอย่าคิดมาก’ทันใดนั้นบรรยากาศที่กดทับตัวของจอมทัพก็มลายหายไป เหมือนท้องฟ้าที่สดใสหลังฝน

เวลาสองชั่วโมงผ่านไปไวราวกับโกหก คาบเรียนมาราธอนสุดโหดกผ่านพ้นไป เสียงบ่นโหยหวนเจ้าประจำอย่างปั้นสิบก็ลอยเข้ามา แต่คิระไม่ได้สนใจ หนุ่มลูกครึ่งจัดการเตรียมเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนระหว่างนั้นหูไม่รักดีก็ได้ยินเสียงพูดคุยไม่ดังไม่เบาจากด้านหลังตาเรียวเหลือบตามองไปยังต้นเสียง ภาพตรงหน้าเป็นหญิงสาวสวมเสื้อเอวลอยคลุมด้วยเสื้อช็อปทับอีกที ใบหน้าขาวนวลจิ้มลิ้มแย้มยิ้มกว้าง พูดคุยอย่างออกรสออกชาติกับหนุ่มตัวสูงใหญ่ผู้ที่ไร้ความยาวของเส้นผมปรกคลุมศีรษะอย่างจอมทัพท่าทางสนิทชิดเชื้ออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทำเอาคนตัวขาวหายใจแรงกว่าปกติอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะยกมือเสยผมหน้าที่ปิดบังวิสัยทัศน์ของตนเองขึ้น พอดีกับคนหัวเกรียนที่หันมาสบตาพอดี“งั้นเราไปก่อนนะแพร ถ้าจะให้ช่วยอะไรก็ทักมาได้นะ” จอมทัพหันไปพูดลาเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อ แพร ก่อนจะหันมาหาคิระคนตัวสูงเดินมาใกล้พลางจับข้อมือคิระไว้ก่อนจะกระตุกดึงเบา ๆ เป็นสัญญาณให้เดินตามมา คนตัวขาวไม่ได้ขัดขืนอะไร ยอมเดินตามโดยง่าย โดยที่จอมทัพไม่รู้เลยว่าคนข้างกายคิดไปไกลแค่ไหนกับเรื่องเมื่อครู่และทั้งคู่ก็ไม่รู้เลยว่า หญิงสาวที่อยู่เบื้องหลังนั้นอดกลั้นรอยยิ