All Chapters of แทนคุณเจ้านาย: Chapter 11 - Chapter 20

ปรางวลัยพาร่างอันเหนื่อยล้าเดินผ่านประตูรั้วบ้านเข้าไปอย่างรีบเร่ง หล่อนเพิ่งเลิกงานแล้วต้องนั่งรถสองแถวจากที่ทำงานมาลงหน้าปากซอย และต่อวินมอเตอร์ไซค์เข้ามายังบ้านพักซึ่งอยู่เกือบในสุดของหมู่บ้านจัดสรรขนาดกลางในเวลาเกือบสองทุ่ม ด้วยเพราะสภาพการเงินของครอบครัวขัดสนตั้งแต่สามีของหล่อนประสบอุบัติเหตุตกนั่งร้าน ตอนขึ้นไปช่วยลูกน้องทำงานเมื่อสามเดือนก่อน เหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้เอกดนัยตกอยู่ในสภาพเหมือนคนพิการ ร่างกายช่วงล่างอ่อนแรงไม่สามารถกลับไปทำงานรับเหมาก่อสร้างได้อย่างแต่ก่อน เครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ ถูกขายเป็นเงินสดเพื่อจ่ายค่าแรงเดือนสุดท้ายให้ลูกน้อง ที่ต่างก็แยกย้ายไปอยู่กับนายจ้างคนใหม่ แต่โชคยังดีที่สวรรค์ไม่ใจร้ายกับปรางวลัยมากนักเพราะถึงแม้สามีจะบาดเจ็บสาหัสเกือบเอาชีวิตไม่รอด เอกดนัยก็ยังมีกำลังใจที่ดี หลังจากหมอบอกว่าเขาสามารถกลับมาหายได้ปกติหากมีวินัยทำกายภาพบ่อยๆ ทั้งทำด้วยตัวเองที่บ้าน และการให้ผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลใช้เครื่องมือทันสมัยช่วยกระตุ้นกล้ามเนื้ออย่างสม่ำเสมอ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เงินเก็บที่มีของครอบครัวแทบไม่

วีรภาพไล้ฝ่ามือลูบคลำเต้านมหล่อนผ่านตัวเสื้อเนื้อบาง กายสาวถึงกับสั่นเทิ้มกัดปากกลั้นเสียงคราง สองมือเกาะไหล่เขาแล้วบีบเป็นระยะ แอ่นทรวงอกอวบใหญ่อวดหัวนมที่กำลังชูชันให้เขาเห็นเป็นรูปร่างชัดเจน “อ๊าส์...หัวนมแข็งเชียว เงี่ย...นมากเลยใช่มั้ย” พูดพลางใช้ปลายนิ้ววนบนหัวนมหล่อน “ซี๊ส...” ปรางวลัยหลับตาครางกระเส่า เนื้อตัวสั่นเทาขนลุกจนเห็นได้ชัดเจน ยอมรับว่าตอนนี้หัวสมองหล่อนถูกความใคร่ครอบงำเต็มรูปแบบ ลืมไปหมดว่าผู้ชายคนนี้คือเพื่อนสามี ยิ่งไปกว่านั้น สามีของหล่อนนอนหลับสนิทอยู่ในห้องนอนที่อยู่ไม่ไกลกันเลย ปรางวลัยเหลือบมองไปยังตำแหน่งห้องนอนเอกดนัยด้วยความรู้สึกผิดลึกๆ ในใจ แต่เพื่อความอยู่รอดของครอบครัวและเพื่อความสุขของตัวหล่อนเอง หญิงสาวเลือกหนทางที่คิดว่าดีที่สุดในตอนนี้ ความสุขเฉพาะหน้าของหล่อนอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม สายตาวีรภาพเรืองรองเปล่งประกายสมใจเมื่อเห็นแววตาหยาดเยิ้มของปรางวลัย “ให้พี่ช่วยปรางนะ มาสนุกกัน รับรองว่าพี่จะดูแลปรางกับไอ้เอกอย่างดี” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบคลอเคลียซอกคอที่มีกลิ่นสบู่อ่อนๆ เพราะหล่อนเพิ

วันนี้หญิงสาวลืมตาขึ้นมาบนเตียง ข้างกายมีร่างของสามีที่ยังคงหลับสนิท หล่อนพลิกตัวนอนตะแคงมองดูผู้ชายที่ตนรักและร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายปีปรางวลัยชอบทำงานที่บริษัทนี้เพราะมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ทำให้มีเวลาพักผ่อนเต็มอิ่ม สมัยก่อนที่เอกดนัยยังทำงานหาเงินใช้ได้คล่อง มักจะชวนกันไปเที่ยวหาความสุขกันตามประสาผัวเมียทุกสัปดาห์ แต่หลังจากครอบครัวประสบปัญหา วันหยุดของปรางวลัยก็เปลี่ยนเป็นการตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะหล่อนอยากพักผ่อนให้เต็มที่ เอกดนัยเองก็ตื่นสายเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่กินก่อนนอน สามีของหล่อนยังคงหลับสนิท ใบหน้าที่เคยซูบผอมตอนอยู่โรงพยายาม บัดนี้เริ่มกลับมาเหมือนเดิม มองภายนอกอาจไม่รู้เลยว่าร่างกายเขาไม่สมบูรณ์ ใช่...สามีหล่อนบกพร่องเรื่องเดียว และเป็นเรื่องสำคัญสำหรับชีวิตคู่เสียด้วย ซึ่งคนเป็นภรรยาก็เห็นใจไม่น้อย ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลารักษาอีกนานแค่ไหนถึงจะกลับมาใช้การได้เหมือนเดิม ปรางวลัยมองใบหน้ายามหลับของสามีแล้วเผลอถอนหายใจออกมา ความรักที่มีให้เอกดนัยยังมีเหมือนเดิม แต่หล่อนเองก็ยังคงมีความต้องการตามธรรมชาติ แถมยังมีหน

หลอมละลาย หญิงสาวในชุดทำงานเข้ารูป แยกตัวลงจากรถยนต์ที่จอดเทียบริมทางเท้า กล่าวขอบคุณหัวหน้าที่ใจดีให้ติดรถมาด้วยหลังจากคุยงานกับลูกค้าเสร็จ ต่างก็ตกลงกันว่าจะไม่เข้าบริษัทเพราะกว่าจะฝ่ารถติดไปถึงก็คงได้เวลาเลิกงานพอดี เสียงโทรศัพท์ดังรัวๆ จนหล่อนต้องรีบควักมันออกมา พอเห็นชื่อบนหน้าจอถึงกับยิ้ม“ปรางกำลังจะขึ้นไปค่ะ” เสียงหวานคุยกับคนปลายสาย พูดคุยกันอีกไม่กี่คำก็กดวาง จากนั้นหล่อนย่างเท้าผ่านประตูบานเลื่อนเข้าไปยังอาคารหรู ผ่านโถงต้อนรับตรงไปยังลิฟต์ เรียวปากอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนจะคลายออกเมื่อคิดจะเดินหน้าทำบางสิ่งที่ได้ตัดสินใจลงไปแล้ว แม้เอกดนัยจะมีพัฒนาการทางด้านร่างกายที่ดีขึ้นจนสามารถแข็งตัวได้ แต่ก็ไม่สามารถให้ความสุขกับภรรยาได้อย่างที่หล่อนต้องการ ไม่รู้ว่าเขาต้องตกอยู่ในสภาพแบบนั้นอีกนานแค่ไหน หล่อนเองก็ไม่อยากทนกับความโหยหาอันแสนทรมานนี้อีกแล้ว สิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้ก็เพื่อความสุขในอนาคตของทั้งคู่... ปรางวลัยบอกตัวเองให้ผ่อนคลายเตรียมตัวกับความสุขที่หล่อนกำลังจะได้รับต่อจากนี้ หล่อนหยิบแผ่นการ์ดเล็กๆ ออกจากกระเป๋าสะ

“ไม่ต้องใช้รถเข็นหรอกปราง พี่เดินไหว” เอกดนัยบอกภรรยาข้างกายหลังออกจากห้องทำกายภาพบำบัด “จะดีเหรอคะ พี่เอกนั่งให้ปรางเข็นไปดีกว่ามั้ยคะ อีกตั้งไกลกว่าจะถึงห้องคุณหมอ” ปรางวลัยพูดด้วยความห่วงใย หล่อนคะยั้นคะยอให้สามีนั่งรถเข็น แต่เขายืนกรานปฏิเสธและเอาแต่บอกว่าเดินเองได้แล้ว “ปรางก็ได้ยินคุณหมอไม่ใช่เหรอ พี่เกือบจะหายแล้วนะ” สีหน้าดีใจของเขา ทำปรางวลัยยิ้มไปด้วย “รู้ค่ะ แต่ปรางก็กลัวนี่” หล่อนยังไม่นอนใจ ทั้งที่ได้ยินคุณหมอยืนยันว่าสามีหล่อนใกล้จะกลับมาเดินได้ปกติแล้ว วันนี้เอกดนัยมีนัดทำกายภาพ หล่อนลางานครึ่งวันเพื่อขับรถพาเขามายังโรงพยาบาลแบบนี้ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา และผลลัพธ์ที่ได้ก็น่ายินดี สมกับความทุ่มเทเอาใจใส่อย่างดี อาการขาอ่อนแรงดีขึ้นเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ร่างกายส่วนอื่นไม่มีปัญหา เหลือแค่สมรรถภาพทางเพศที่ยังไม่เต็มร้อย เรื่องสำคัญนี้ ทั้งหล่อนและเอกดนัยไม่รีบร้อนอะไรเพราะต่างก็มีวิธีช่วยให้อีกฝ่ายผ่อนคลายได้หลากหลาย อีกทั้งปรางวลัยมีวีรภาพช่วยบรรเทาความต้องการ หลังจากวันที่หล่อนไปหาวีรภาพท