All Chapters of ถ้าถ้ารักเด็กชงเหล้า(อัลฟ่าxโอเมก้า): Chapter 1 - Chapter 10

“แล้วนี่คุณจะพาผมไปไหนครับ!?” ปลายฟ้าที่ถูกอีกฝ่ายลากเข้ามานั่งในรถเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย นี่เขาจะมาเสียตัวให้กับผู้ชายคนนี้ไม่ได้นะ เอ๊ะ ไม่ใช่จะใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น “เปล่า ผมไม่ได้จะพาคุณไปไหน แต่ช่วยให้คุณหายฮีตต่างหาก” เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าสิ่งที่พูดเป็นเรื่องปกติ ขอบคุณนะ แต่ไม่ต้อง!! “แต่ผมไม่ได้ขอให้คุณช่วยนะครับ” ร่างเล็กยังคงว่าด้วยน้ำเสียงสุภาพก่อนจะพยายามเปิดประตูลงจากรถ แต่ทว่าก็มีมือใหญ่คว้าแขนของเขาเอาไว้พร้อมกับกดล็อกประตูไม่ให้ปลายฟ้าได้ลงจากรถ ทำบ้าอะไรเนี่ยไอ้อัลฟ่าเวรเอ้ย “ทำอะไรของคุณ ผมจะลงไปครับ” เขาที่ยังพอมีสติ ทั้งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ปล่อยฟีโรโมนออกมาให้เขาสติแตกมากไปกว่านี้ เขายังพอไหวถ้าอีกคนยอมปล่อยเขากลับบ้านสักที “แค่คุณออกไปทั้งที่กลิ่นยั่วพออัลฟ่าขนาดนี้ คงได้ถูกรุมโทรมก่อนถึงบ้านพอดี” ต้นหนาวที่เป็นคนพูดจาขวานผ่าซากอยู่แล้วเขาย่อมไม่มีทางที่จะพูดจาดีๆ ออกไป ถ้าต้นลมเปรียบเสมือนน้ำแข็งหรือน้ำเย็น เขาก็คงเปรียบเสมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาไหม้ทุกอย่างไปกับเขา “อยู่กับคุณก็ไม่ปลอดภัย

ปลายฟ้าที่ตื่นขึ้นมาในตอนเที่ยงด้วยอาการเมื่อยขบตามตัวจนแทบจะไม่อยากขยับตัวไปทำอะไรเลยสักอย่าง แต่เขาดันมีเรียนตอนบ่ายเนี่ยสิ งานอาจจะลาได้แต่เรียนลาไม่ได้ “กอดแน่นไปไหมเนี่ย อึดอัดจะแย่แล้ว” ร่างเล็กบ่นงึมงำสายตาจิกกัดคนด้านหลังที่กำลังแกล้งหลับอยู่อย่างไม่ได้รู้ตัวเลยว่าร่างสูงไม่ได้หลับอย่างที่เขาคิด ต้นหนาวที่ได้ยินเสียงบ่นของคนตัวเล็กก็กระชับอ้อมแขนกอดร่างเล็กแน่นขึ้นกว่าในตอนแรก ปลายฟ้าที่ความอดทนมีขีดจำกัด แค่เมื่อคืนเขายอมให้อีกฝ่ายเอาเขามันก็มากพอแล้วนี่ยังคิดจะทำอะไรตามใจตัวเองอีก “โอ๊ย ทำอะไรของนายเนี่ย” อัลฟ่าหนุ่มที่ถูกข้อศอกเล็กกระทุ้งเข้ามาที่หน้าท้องก็ต้องร้องออกมาอย่างนึกคาดโทษคนตัวเล็กที่กล้าทำเขาเจ็บ “ก็คุณแกล้งผม” เขาใช้แรงทั้งหมดผลักร่างสูงออกห่างก่อนจะฟื้นสังขารลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อไปให้ทันเรียนคาบบ่าย “ฉันขยันเอาเงินไปซื้อบ้านเรอะ” ต้นหนาวบ่นไล่หลังคนตัวเล็กที่หายเข้าห้องน้ำไป ปลายฟ้าที่ใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึงสิบนาทีก็เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวที่ผันอยู่รอบเอว “นายคิดจะยั่วกันหรือไง” อัลฟ่าหนุ่มที่เห็นเรือนร่างขาวเนียนของร่า

ปลายฟ้าที่พึ่งเลิกเรียนก็รีบเรียกรถเพื่อไปให้ทันเวลาเข้างานในอีกครึ่งชั่วโมงนี้ ร่างเล็กรีบเข้ามานั่งในรถพร้อมกับบอกจุดหมายที่จะไปให้กับคนขับรถ เมื่อรถมาจอดยังหน้าร้านที่เขาทำงานอยู่ เขาก็รีบควักเงินจ่ายแล้วรีบวิ่งลงจากรถหายเข้าไปในร้าน แต่ทว่าคนที่ไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่เวลานี้อย่างต้นหนาวกลับอยู่ที่นี่และกำลังนั่งคุยอยู่กับชัตเตอร์ “พี่เตอร์สวัสดีครับ คุณหนาวสวัสดีครับ” ปลายฟ้าเดินเข้าไปยกมือไหว้คนทั้งสองด้วยความนอบน้อม “มาก็ดีเลยพี่กำลังจะกลับบ้านพอดี” ชัตเตอร์ว่าขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติ “ครับ? พี่มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่า!?” “เปล่าๆ ฟ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” ชัตเตอร์บอกปัดไปก่อนจะเอ่ยลาคนทั้งสองเพื่อกลับไปหาต้นลมที่ตอนนี้น่าจะใกล้กลับถึงบ้านแล้ว ปลายฟ้าจึงทำเพียงพยักหน้า เขาปลายตามองร่างสูงอยู่สามวิก่อนจะหมุนตัวเดินหายเข้าไปในห้องพนักงานTalk ต้นหนาว วันนี้ที่ผมมาที่นี่ตั้งแต่เย็นก็เป็นเพราะผมอยากจะคุยเรื่องของปลายฟ้านิดหน่อยและจากประวัติที่ผมให้คนไปสืบมาคืออีกคนอยู่คนเดียวในห้องพักนั้น ทั้งพ่อและแม่ยังแยกทางกันตั้งแต่ปลายฟ้าอยู่ช่วงมัธยมเองด้วย

ปลายฟ้าที่เขินอายเกินกว่าจะตอบรับออกไปทำเพียงแค่พยักหน้างึกงักพลางหลับตาพริ้มด้วยความเสียวจนช่องทางด้านหลังผลิตน้ำหล่อลื่นออกมา “อ๊ะ ลึกเกินไปแล้วครับ” ร่างเล็กร้องบอกเมื่อถูกท่อนเอ็นร้อนขนาดใหญ่เข้ามาลึกเกินไป “นายก็อย่าตอดฉันขนาดนี้สิ ฉันยังไม่อยากเสร็จตอนนี้หรอกนะ” เขาว่าด้วยเสียงลอดไรฟันก่อนจะเริ่มกระแทกเข้าไปในผนังอุ่นนุ่มแรงๆ ในตอนที่ชายหนุ่มกำลังกระแทกจุดอ่อนไหวอยู่นั้นเขาก็ใช้มือดึงแขนร่างเล็กให้ขึ้นมานั่งบนหน้าขาของเขาทั้งที่จุดเชื่อมโยงยังไม่หลุดออกจากกัน ร่างเล็กที่ถูกกระแทกเข้ามาในตัวลึกขึ้นก็ถึงกับแหงนหน้ามองเพดานดวงตาเหลือกลอยด้วยความเสียวจนแทบจะแตกออกมาอีกรอบ “อื้อ อ๊ะ อ๊ะ ผมจะเสร็จ” ร่างเล็กเกาะบ่ากว้างไว้แน่นก่อนจะเป็นคนช่วยเร่งจังหวะส่วนกลับอยู่ด้านบนด้วยแรงอารมณ์ปราถนา “ถ้านายทำแรงขนาดนี้ของฉันมันก็หักพอดีหรอก” เขาว่าพลางลูบผมคนตัวเล็กเป็นการให้รางวัล “อึก อย่าพูดนะ” ร่างเล็กงึมงำใบหน้าแดงเรื่อด้วยความเขินอาย ต้นหนาวที่ไม่ได้อยากเอาอีกฝ่ายแค่บนเตียงแต่เขาอยากเอาคนตัวเล็กหลายๆ มุมห้อง เขาอุ้มร่างเล็กขึ้นก่อนจะเปิดประตูกระจกที่เป็นริมระ

ปลายฟ้าที่ยังคงใช้ชีวิตปกติดังเดิม แต่เขาก็ไม่ได้เจอกับต้นหนาวมาเกือบอาทิตย์แล้ว เขาได้แต่อยากรู้ว่าอีกคนหายไปไหน แล้วทำไม่ถึงไม่บอกกล่าวอะไรกันบ้างเลย “ฟ้า ฟ้า” ชัตเตอร์ที่เข้ามาดูความเรียบร้อยก่อนเปิดร้านเอ่ยเรียกคนที่ยืนเช็ดแก้วใบเดิมมาเป็นสิบนาทีแล้ว “ห้ะพี่เตอร์ มีอะไรหรือเปล่าครับ!?” ปลายฟ้าที่ตัวเล็กกว่าชัตเตอร์เอ่ยถามอีกฝ่ายพลางวางแก้วลง “ฟ้านะสิเป็นอะไร ทำไมถึงเหม่อล่ะ?” “….” “เงินไม่พอใช้เหรอ?” ชัตเตอร์ยังคงถามต่อด้วยสีหน้าเป็นห่วงคนที่เขาเห็นเป็นน้องชายมาตลอด “ไม่ใช่ครับ ไม่มีอะไรหรอกพี่” ปลายฟ้าบอกปัดไปก่อนที่จะทำงานต่อ ชัตเตอร์ที่รู้จักนิสัยของรุ่นน้องดีว่าถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็ไม่มีทางเล่าอะไรให้เขาได้รู้แน่นอน เขาคงทำได้แค่รอให้อีกฝ่ายมาเล่าให้ฟังเองเท่านั้น ปลายฟ้าที่ถึงช่วงนี้จะไม่ค่อยมีสติสักเท่าไหร่แต่เขาก็ยังคงตั้งใจทำงานเหมือนเดิมอีกทั้งเหลืออีกแค่สองเดือนเขาก็จะเรียนจบแล้ว เขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่ออนาคตของเขาที่จะต้องไม่ลำบากเหมือนเมื่อก่อนอีก ทว่าในตอนที่เขาพึ่งเรียนเสร็จและกำลังจะกลับห้องไปนอนพักต่อ เขาก็เจอเข้ากับผู้เป็นแม่ท