บททั้งหมดของ So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด: บทที่ 41 - บทที่ 50

​“หยา กินข้าวที่โรงอาหารนี่แหละเนอะ”“ไม่ได้ หยาบอกแล้วไงว่านัดพี่กันต์เอาไว้ ไปกินร้านนั้นกันร้านที่เคยไปกินข้างมออ่ะ ไปเร็วพี่เขารออยู่ที่ร้านแล้ว” ตอนนี้เพิ่งจะพักเที่ยงค่ะเดินลงมาจากอาคารเรียนปั้นหยาก็ลากแขนยาหยีคนสวยให้ไปที่ลานจอดรถแต่ยาหยีก็งอแงเพราะอยากกินข้าวที่โรงอาหารมากกว่า“แต่หยีไม่อยาก

“ปล่อย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้เลว ไอ้ชั่ว! อื้อ!” ผมอุ้มปั้นหยาเข้ามาในห้องนอนก่อนที่จะโยนลงที่เตียง แม่งฤทธิ์โคตรเยอะแต่ถึงจะเยอะแค่ไหนก็สู้แรงของผมไม่ได้อยู่ดี ยิ่งเป็นเวลาที่ผมกำลังโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแบบนี้ กูจะขยี้ให้เหมือนมดตัวเล็ก ๆ เลยคอยดู!ยิ่งโดนคำพูดจากปากผู้หญิงคนนี้ที่บอกว่าใครอยู่ใกล้ไอ้

“ช่วงนี้ไม่เห็นพี่กราฟมาหาหยาเลย”“ไม่ค่อยว่างมั้ง” ฉันตอบยาหยีที่อยู่ ๆ ก็ถามหาไอ้ผู้ชายคนนั้นที่ฉันเองก็ไม่เห็นหน้ามา 5 วันแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ว่าไปไหนเพราะฉันเองก็ไม่ได้สนใจ“ทะเลาะกันเหรอหยา ช่วงนี้ดูหยาไม่ค่อยโอเคเลย”“ก็มีบ้างนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้รุนแรงอะไรไม่ต้องเป็นห่วงหรอกหยี ไอ้พี่กราฟก็ขึ้น

“เรื่องแค่นี้ถึงกับเลิกคบกันเลยเหรอคะ”“มันนั่นแหละเลิกคบพี่เอง มันด่าว่าพี่ทำไข่มันระบมจนมันใช้งานไม่ได้เป็นเดือน” พี่คริชเล่าแล้วก็ทำหน้าเหมือนงอนอะไรใครก็ไม่รู้ เฮ้อ! ผ่าน ๆ มันไปเถอะค่ะเรื่องนี้ โคตรปัญญาอ่อน“แล้วพี่คริชรู้จักพี่กันต์ไหมคะ”“ไอ้กันต์? ไอ้กันต์ลูกคนละแม่กับไอ้กราฟน่ะเหรอ” พี่คริ

“แฟนผมครับ” “...” -///- จะแนะนำทำไมถ้าไม่ได้มีใจให้กัน เหอะ! พอแล้วค่ะเลิกคิดตัดพ้อน้อยใจอะไรกับเรื่องนี้แล้ว เอาแค่เรื่องที่ตั้งใจไว้ให้มันจบแล้วก็แยกย้ายดีกว่า ชีวิตปั้นหยามีค่ามากกว่านั่งนอยด์เรื่องความรัก“หืม~ เดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มแล้วสินะคะ คุณกราฟของป้าโตจนมีคนรักแล้วป้าปลื้มใจจังเลยค่ะ” ป้าจ