All Chapters of พยศรักคุณหมอแสนร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 22 ไม่กลับไปอีกแล้วร่างสูงวิ่งฝ่าสายฝนมาที่โรงจอดรถ เขาขับรถออกไปด้วยความเร็ว ในขณะที่ฝนยังคงตกหนัก และไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตกง่ายๆ รถสปอร์ตหรูคันสีน้ำเงินขับเข้ามาจอดหน้าประตูเหล็กดัดสูงใหญ่ ก่อนที่เขาจะลงจากรถเดินไปกดกริ่ง เพื่อให้คนในบ้านเปิดประตูให้ ลุงคนสวนกำลังถือร่มเดินออกมาดู ว่าเป็นใครกันที่มากดกริ่งในยามวิกาลเช่นนี้ “อ้าว...คุณหมอพัฒน์เองเหรอครับ”“ลุงนาจช่วยเปิดประตูให้ผมด้วยนะครับ ผมมาหาชมพู่”“คุณหนูไม่ได้มาที่บ้านนะครับ คุณหมอขับรถเข้ามาก่อนก็ได้ แต่ป่านนี้คุณนายชมจันทร์และเจ้าสัวคงนอนแล้วล่ะครับ”“ชมพู่ไม่ได้กลับมาที่บ้านจริงๆเหรอครับลุง”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามลุงอำนาจด้วยสีหน้าบ่งบอกว่าเขาเป็นกังวลและเป็นห่วงอลิสา เขายังคงยืนอยู่ด้านนอก ไม่ยอมเข้าไปข้างใน“คุณชมพู่ไม่ได้กลับมาจริงๆครับ คุณหมอเข้ามาก่อนเถอะครับ ฝนตกหนัก ผมจะโทรบอกคุณนาย ว่าคุณหมอมาที่นี่”“ไม่เป็นไรหรอกครับลุง เอาไว้พรุ่งนี้เช้าผมค่อยมาใหม่ ผมไม่อยากรบกวนคุณพ่อคุณแม่น่ะครับ”เขาพูดเช่นนั้น เพราะเขาคิดว่า พ่อตาแม่ยายน่าจะรู้ว่าภรรยาของเขาอยู่ที่ไหนรถสปอร์ตหรูขับกลับเข้ามาที่บ้านของเขาอีกครั้ง ในช่ว

ตอนที่ 24 คำพูดจากหัวใจหมอพีรพัฒน์ได้เล่าความจริงทุกอย่าง ให้บิดามารดาของเขา และบิดามารดาของภรรยาฟังทั้งหมด เจ้าสัวชาญชัย และคุณนายชมจันทร์เป็นผู้ใหญ่ที่มีเหตุผลมากพอ ทั้งสองจึงไม่คิดที่จะปิดโอกาสเรื่องที่ลูกเขยต้องการปรับความเข้าใจกับลูกสาว แต่ทุกอย่างก็ต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของอลิสา พวกเขาจะไม่บังคับลูกสาวอีกแล้ว“ถ้าเป็นอย่างที่หมอพัฒน์เล่ามา พ่อก็พอเข้าใจ แต่หมอพัฒน์ต้องพยายามหาจังหวะและโอกาสอธิบายทุกอย่างให้หนูชมพู่ฟังด้วยตัวเอง”เจ้าสัวชาญชัยบอกลูกเขย“แม่จะพยายามคุยกับน้อง เพื่อให้น้องยอมออกมาเจอหมอพัฒน์นะ แต่ถ้าคุยกันแล้ว น้องยังยืนยันว่าจะไม่กลับไปอยู่กับหมอพัฒน์อีก แม่ก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของลูกสาว หมอพัฒน์ก็เช่นกัน ถ้าน้องยืนยันว่าจะไม่กลับไป หมอพัฒน์ก็ต้องปล่อยน้องนะ ชมพู่อายุยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นก็จริง แต่แกมีความคิดเป็นของตัวเองค่อนข้างสูง แกค่อนข้างเด็ดเดี่ยวในการตัดสินใจในแต่ละเรื่อง พรุ่งนี้หมอพัฒน์ค่อยมาใหม่นะ ให้น้องใจเย็นก่อน แม่จะค่อยๆคุยให้”“ครับคุณแม่ ผมเองก็ยังยืนยันว่าจะทำทุกอย่างททำทุกทางให้น้องเข้าใจผม ผมจะทำให้น้องกลับไปอยู่กับผมให้ได้ครับ และผมก็จะ

ตอนที่ 26 เริ่มจีบเมียรางบางสวมชุดเดรสแขนกุดสีแดงเลือดหมู ผมยาวม้วนลอนปล่อยสยาย ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบาตามสไตล์ของเธอ ดวงตาคมเอาแต่จ้องมองใบหน้าหวานด้วยความหลงใหล ในขณะที่ทั้งสองกำลังล่องเรือทานอาหารกลางแม่น้ำเจ้าพระยา“มองทำไมขนาดนั้น”อลิสาเอ่ยถาม เมื่อเธอเห็นว่าเขาเอาแต่จ้องมองเธออยู่ตลอด“พี่มองพู่มาตลอดนั่นแหละ พี่แอบมองทุกคืน เวลาที่พู่หลับ พู่ไม่รู้ตัวหรอก”สิ่งที่เขาพูดมามันคือความจริง“แน่ใจนะ”“พี่จะโกหกเพื่ออะไรล่ะ”“ไม่รู้สิ คนอย่างนายเชื่อถือไม่ค่อยได้หรอก ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เท่านั้น ฉันถึงจะเชื่อ”“น้องชมพู่ครับ”“ว่า”“เรียกพี่ว่าพี่พัฒน์ได้ไหมครับ แล้วก็แทนตัวเองว่าพู่ จะได้ฟังดูไม่ห่างเหิน”“ที่ผ่านมาก็เรียกนาย แล้วก็แทนตัวว่าฉันมาตลอด จะให้มาเปลี่ยนเนี่ยนะ”“พี่ยังเปลี่ยนได้เลย น้องชมพู่จะไม่เปลี่ยนเพื่อพี่บ้างเลยเหรอครับ”“เรียกก็ได้ พี่พัฒน์”หมอพีรพัฒน์ถึงกับยิ้มกว้าง เมื่อภรรยาคนสวยยอมเรียกเขาว่าพี่ตามคำขอ มือหนายื่นไปกุมที่หลังมือบางพร้อมกับลูบเบาๆ “ขอบคุณนะครับที่ยังไม่ถอดแหวนแต่งงานของเรา พี่ขอโทษ ที่ทำให้ชมพู่เสียใจมาตลอด จากนี

ตอนที่ 27 นานแค่ไหนก็รอได้ทั้งสองเดินทางมาถึงตลาดน้ำอัมพวาในช่วงเที่ยงของวันอาทิตย์ มือหนาสอดประสานกับมือเล็กไว้แน่น มันเป็นครั้งแรกของอลิสาและหมอพีรพัฒน์ ที่ได้มาเดินในตลาดแบบนี้ เขาคอยสังเกตภรรยาคนสวย ที่ในเวลานี้เอาแต่มองร้านนั้นร้านนี้ด้วยท่าทางตื่นเต้น ผู้คนมากมายต่างพากันมาเที่ยวในวันหยุด “พี่พัฒน์คะ ดูนั่นสิคะ น้ำตาลสดอัมพวา น่าทานมากเลยค่ะ”นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านขายน้ำตาลสด แบบใช้กระบอกไม้ไผ่เป็นแก้ว“ซื้อสักแก้วดีไหมครับ ลองชิมดูก่อน ถ้าอร่อยค่อยซื้อไปฝากพ่อคุณแม่”“ค่ะ พู่อยากลองดู อยากรู้ว่ารสชาติของน้ำตาลสดแท้ร้อยเปอร์เซ็นเป็นแบบไหน”เขาเดินจูงมือคนตัวเล็กไปหยุดยืนหน้าร้านขายน้ำตาลสด “เอาน้ำตาลสดหนึ่งแก้วครับ”พีรพัฒน์บอกแม่ค้าวัยกลางคน“ได้ค่ะคุณลูกค้า”แม่ค้าคนดังกล่าวตักน้ำแข็งใส่กระบอกไม้ไผ่ จากนั้นจึงเทน้ำตาลสดจากขวดลงในกระบอกไม้ไผ่ มือหนารับกระบอกน้ำตาลสดจากแม่ค้าส่งให้ภรรยาคนสวย อริสานำน้ำตาลสดขึ้นมาดูด“อื๊อ อร่อยจังเลยค่ะพี่พัฒน์ หอมมาก ชิมดูสิคะ”เธอยื่นกระบอกน้ำตาลสดพร้อมกับจับที่หลอดดูดจ่อริมฝีปากหนา พีรพัฒน์ดูดน้ำตาลสดที่ภรรยาสาวเป็นคนป้อน อย่างเอร็ดอร่อย“ต

ตอนที่ 30 ตอนพิเศษ 2 NC20+ในแต่ละวัน พีรพัฒน์ใช้เวลาอยู่กับภรรยาและลูกสาวตัวน้อยตลอดเวลา“หม่ำๆนะครับ วันนี้คุณพ่อทำอาหารมื้อแรกให้น้องพรีมหม่ำ ลองดูนะครับ คุณพ่อจะฝึกให้น้องพรีมทานอาหาร น้องพรีมครบหกเดือนแล้วครับ”เขาใช้ช้อนตักอาหารป้อนลูกสาวตัวน้อย ในขณะที่อลิสาทำหน้าที่อุ้มลูกนั่งตัก(แผล็บ)ลิ้นน้อยๆปาดเลียอาหารอ่อนที่เป็นเหมือนโจ๊ก “ดูสิคะพี่พัฒน์ ลูกคงจะชอบนะคะ เหมือนแกกำลังขออีก”“หม่ำๆนะครับ เก่งมากครับ คนเก่งของคุณพ่อ”“อ้อ แอ้”เด็กหญิง พิริสา ส่งเสียงตอบโต้คนเป็นพ่อทันที เหมือนกับว่าเธอฟังรู้เรื่องเสียอย่างนั้น“อยากไปเดินเล่นหน้าบ้านใช่ไหมครับ”“แอ้”“งั้นน้องพรีมต้องหม่ำๆ ก่อนนะครับ เก่งจังเลย”หลังจากที่เขาป้อนอาหารครั้งแรกให้ลูกสาว เด็กน้อยจ้ำม่ำก็แสดงท่าทางดีใจ ที่บิดาพาออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน นับตั้งแต่วันที่อลิสากลับมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ในทุกๆวันคือความสุขของเธอ เธอได้รับการดูแลและใส่ใจจากสามีราวกับเจ้าหญิง“พี่พัฒน์คะ พู่มีเรื่องอยากจะบอกพี่พัฒน์ค่ะ”น้ำเสียงหวานกล่าวกับสามีที่กำลังอุ้มลูกสาวเดินเล่นตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน“ว่ามาสิครับที่รัก”เขาตอบกลับพร้อมกับแสดงสีหน