บททั้งหมดของ Win Me Back, My CEO Husband!: บทที่ 111 - บทที่ 120

Sa paglipas ng mga taon, nasanay na si Maxine sa paghihirap. Habang siya ay nagpapatangay sa agos ng buhay, unti-unti siyang nahinog sa pag-iisip. Ngunit napagtanto niyang higit pa sa pagtitiis, ang tunay na nagpapaiyak sa tao ay ang maramdaman ang init ng pagmamahal.Niyakap ni Ginang Divina si Maxine nang mahigpit, at marahang tinatapik-tapik ang likod nito na para bang inaalo ang isang batang paslit.“Pilya ka talagang bata ka. Bakit ba ang masunurin mo pa rin sa akin?” sambit ni Divina sa kanya.“Lola, gusto ko po sanang sabihin sa inyo ang isang bagay,” mahina niyang sabi sa matanda.“Ano ’yon? Sige, magsalita ka lang.”Samantala, sa labas naman ng pintuan, tahimik na pinagmamasdan ni Shawn si Maxine na nakasandal sa balikat ng kanyang Lola. Kumikisap-kisap ang mahahaba nitong pilikmata na parang pamaypay, habang ang mga malalaking patak ng luha ay tahimik na gumugulong sa kanyang mukha.“Lola,” pabulong na sabi ni Maxine, at nagpatuloy, “Hindi na po ako pwedeng manatili rit

Sa sandaling iyon, nakatayo na si Professor Damian, habang si Maxine naman ay nananatiling nakaupo sa kanyang upuan. Sa katunayan, dapat si Professor Damian lang ang dapat may nakahihigit na awtoridad sa classroom na iyon.Gayunman, tuwid ang pagkakaupo ni Maxine, maayos ang postura, at malinaw na kalmado ang tingin habang sinusuri ang lalaki, na sa halip ay siya pa ang nasindak.“O-Oo…” nauutal na sabi ng lalaki.'sandali lang, ano ba ang sinasabi niya? Bukod sa pinakagalang-galang niyang guro na si Surgery Master, wala pang sinuman ang naglakas-loob na tawagin ako sa buo kong pangalan,' saad ni Damian sa isip niya. 'Ang babaeng pamalit na bride na ito ay talaga namang walang pakundangan!'Nais niya sanang pagalitan ito. “Ikaw—”Gusto sanang pagalitan ni Damian ang babae, ngunit biglang tumango nang marahan si Maxine.“Sige, umpisahan niyo na ang klase.”Napako sa kinatatayuan si Professor Damian dahil sa naging sagot sa kanya ni Maxine. Hindi siya makapagsalita at natulala n

Nang gabing iyon, sunod-sunod ang pagkatalo ni Shawn. Talagang minalas siya at bakas sa gwapo niyang mukha ang nanlalamig na ekspresyon.Nakaupo naman si Monica sa tabi niya, nakatitig sa mga baraha. Sa mesa ay may fruit platter na puno ng sariwang prutas. Inabot niya ang mapipino niyang mga daliri, pumili ng malaking ubas na kulay pula, binalatan ito, at iniangat ang malinaw na laman papunta sa labi ni Shawn.Hindi man lang inaalis ang tingin sa baraha, binuka ni Shawn ang bibig niya at kinain ang ubas na inabot sa kanya.Habang nakalingkis nang malambing sa kanya, hinawakan ni Monica ang baba niya gamit ang malambot na palad upang saluhin ang buto ng ubas na kanyang idinura, mistulang isang mapagmahal na asawa na maingat na nag-aasikaso sa kanyang mister.Hindi mapigilan manukso ng isa sa mga batang heirs na naroon dahil sa kanilang nasaksihan. “Si Mr. Velasco lang ang kayang pagsilbihan nang ganito ng sikat na ballet dancer at beauty queen sa lungsod ng Maynila!”“Kaya pala s

Hinila na ni Maxine si Jessica palayo sa lugar na iyon, at nagtungo silang dalawa sa ladies’ restroom.Nang lumabas ang voice message ni Professor Damian, walang pakialam na nag-reply si Maxine ng maikling text.Maxine: Good luck, little Damian.Sa kanyang study, napakunot-noo naman si Professor Damian sa malambing na palayaw na iyon. Nagpadala pa siya ulit ng voice message at sinabi, “Yes, Surgery Master. Si Little Damian ay magsusumikap po!”Isinuksok naman ni Maxine ang kanyang telepono sa bag nang hilahin siya ni Jessica. “Maxine, labas na tayo.”Kararating lang nila sa pinto nang bigla iyon bumukas at bumungad sina Monica at Crizza sa kanilang harapan.Biglang nagkaharap ang apat na babae sa hindi inaasahang pagkakataon.Agad naman na ngumiti si Monica nang may kayabangan sa kanyang mukha. “Maxine, ano ang ginagawa mo rito? Sabi nila pinalayas ka na raw ni Shawn sa mansyon ng mga Velasco at nakikitira ka na lang sa dormitoryo ng Michael University?” sambit ni Monica s

Bigla na lamang hiniling ni Monica kay Shawn na halikan siya.Samantala, tinitigan naman ni Shawn ang kanyang maamong mukha na tila kahali-halina at buhay na buhay tulad ng isang pulang rosas na mas masunurin nang hindi hamak kaysa sa malamig at inosenteng maliit na mukha ni Maxine na kasya lang sa palad.Si Maxine ay laging nagpapagalit at nagpapainis sa kanya, samantalang si Monica ay parang bulaklak na lubos na nakakaunawa sa kanyang puso.Dahan-dahan, ibinaba ni Shawn ang kanyang ulo papalapit sa babae, nagpapahiwatig na hahalikan niya na ito.Samantala, bahagya naman na nakainom sina Maxine at Jessica at nagkulitan sa bar bago nagpasya na umuwi. Paglabas nila para mag-abang ng taxi, napansin nilang bihira ang mga taksing dumadaan sa abalang lugar na iyon.Nag-isip sandali si Maxine at sinabi, “Jessica, bakit hindi na lang tayo magrenta ng shared bike at umuwi gamit ’yon?”Tinaas ni Jessica ang kanyang kilay.“Hindi na kailangan, Maxine. Tatawagan ko na lang ang pinsan ko pa