Semua Bab ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Bab 121 - Bab 130

“ท่านพี่ให้ข้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้ลูกสักหน่อยเถอะเจ้าค่ะ” หยวนฟานเขยิบตัวเข้าไปนั่งใกล้ตัวของบุตรสาวพลางบิดผ้าในมือก่อนเช็ดใบหน้าของคนที่กำลังนอนทำปากขมุบขมิบ “เฮยเฮย สุราของพวกเราอร่อยจริง ๆ ชนแก้วกันเถอะ” คำพูดของคนตัวเล็กทำให้เต่าตัวน้อยที่ถูกวางอยู่ข้างกันเงยหน้ามองสหาย “ใช่ข้าชื่นชอบยิ

“คุณชายอย่าเรียกอันอันว่าหมอน้อยเลย นางเพิ่งจะเริ่มศึกษาได้ไม่นานการที่นางรักษาอาการของคุณชายได้ก็นับว่าเป็นเรื่องดีแล้ว” แม้หยวนฟานจะรู้สึกดีใจที่มีคนยกย่องบุตรสาวกระนั้นนางก็ยังคงกล่าวแบบถ่อมตน“ได้ขอรับ ท่านน้าเองก็เรียกข้าว่ามู่ตงหรือเสี่ยวตงเถอะขอรับ อย่าเรียกคุณชายเลย” เหลียนเซียวมู่ตงตอบรับพร

(เจ้าเด็กนี่ทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย) อันอันคิด ในขณะเดียวกันเจ้าตัวก็มองไปรอบ ๆ พร้อมกับสูดอากาศเข้าปอดไปด้วย พลันสายตาก็มองไปยังชาวบ้านที่มีถังไม้เสียบไม้คานหาบน้ำเดินกันจนตัวเอียง ‘เด็กน้อยเจ้าไม่เก็บตัวประหลาดนั่นหรือไงมัวแต่เหม่ออะไรอย่างนั้นหรือ’ คำถามของกุยเฮยทำให้หนิงอันก้มหน้ามอ

หนิงอันได้แต่ยกยิ้มให้เขา “ท่านพ่อวางข้าลงก่อน” คนตัวเล็กพูด จากนั้นเจ้าตัวก็เดินไปหยิบตัวเอกของงานมาให้บิดาดู “มันคือตัวอะไรอย่างนั้นหรือ” คำถามของหยูเจียงไม่ต่างจากคนทั่วไป “เจ้านี่เรียกว่ากุ้งมังกรเล็ก ข้าจะนำมาทำของอร่อย” “มันกินได้อย่างนั้นหรือพ่อเห็นว่าตัวมันไม่ใหญ่เท่า

เจ้าลายผู้ไม่อยากน้อยหน้า แม้จะทำเหมือนสหายไม่ได้แต่ใช่ว่ามันจะไม่มีประโยชน์เนื่องจากเจ้าตัวก็ทำหน้าที่เป็นผู้ลากไม้นั่นเอง“เจ้าสองตัวมีพละกำลังมากยิ่งนัก หากไม่ได้พวกเจ้าเห็นทีพวกข้าคงจะลำบาก” ชาวบ้านชายคนหนึ่งพูดขึ้นโดยมีคนที่มาด้วยกล่าวสนับสนุนอย่างจริงใจทำให้สัตว์ร้ายทั้งสองพากันแสยะยิ้มอย่างพ