All Chapters of ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Chapter 361 - Chapter 370

ภายในค่ำคืนเดียวกัน อานเจิงผู้นอนไม่หลับเนื่องจากเจ้าตัวรู้สึกคิดไม่ตกเกี่ยวกับอาการป่วยประหลาดของผู้เป็นน้องดังนั้นชายหนุ่มจึงได้ออกมาเดินเล่นท่ามกลางแสงจันทร์กลมโตที่กำลังทอแสงละมุนตา ลงมาอาบไล้บนพื้นโลกอย่างอ่อนโยน สองเท้าของชายหนุ่มเดินเรียบเรื่อยมาจนถึงริมลำธารด้านหลังค่ายอย่างไม่รู

“เจ้าจะตกใจอะไร กินระวัง ๆ หน่อยไม่ได้หรือ” น้ำเสียงนั้นแม้จะฟังดูตำหนิ กระนั้นก็ยังคงแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน ทำให้ซิงหร่านหัวใจเต้นราวกลองศึก ใบหูมีสีแดงจาง ๆ ก้มหน้างุด คนที่เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ต่างพากันคิดไปต่าง ๆ นานาโดยเฉพาะอานเจิงเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจยามเมื่อเห็นท่าทางเอาใจใส่คนอื่

อานเจิง ฟังรายงานด้วยสีหน้าเย็นเฉียบ “มันผู้นั้นไม่รู้หรือว่าที่นี่คือค่ายทหารใช่ตลาดสดที่จะโวยวายอะไรก็ได้” น้ำเสียงของเจ้าตัวฟังดูเย็นชา ดวงตาดำสนิทสาดประกายเย็นยะเยียบขึ้นวูบหนึ่ง “ขะ..ข้าน้อยคิดว่าไม่แน่ว่าคนผู้นั้นอาจจะถูกหลอกใช้มาก็ได้นะขอรับ” “เพราะเหตุใด” อานเจิง ถามขึ้นทันควัน “

หลายวันต่อมา ณ ท่าเรือเมืองซานไห่ ชายวัยชราแต่งกายภูมิฐานได้เดินลงจากเรือท่ามกลางการอารักขาของทั้งพ่อบ้านและคนคุ้มกัน สายตาของเขากวาดตามองบริเวณรอบท่าเรืออย่างพอใจ “เมืองแห่งนี้เจริญไม่แพ้เมืองหลวงเลยจริง ๆ แต่ถึงอย่างไรข้าก็ว่าเมืองหลวงดีที่สุด” ชายชรารำพึง ในระหว่างที่เขากำ

ย้อนกลับไปยังครั้งอดีต ได้มีเด็กชายตัวน้อยในห่อผ้าเก่าสีซีดที่ไม่อาจทราบสีเดิมของมันได้ว่าเป็นสีอะไร ใบหน้าซีดเหลืองของเด็กคนนั้นพร้อมกับน้ำตาปริ่มบริเวณหางตา ทำให้ชายวัยกลางคนผู้มีสติไม่ค่อยสมประดีได้เกิดความรู้สึกสงสารหรืออาจจะสมเพชก็สุดจะทราบได้ เจ้าตัวจึงได้อุ้มเด็กน้อยขึ