Semua Bab ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Bab 81 - Bab 90

ในระหว่างที่เด็กหญิงกำลังตกอยู่ในภวังค์เธอก็ได้ยินเสียงแหบแห้งพุ่งมาที่ตนเอง ทำให้นางเลิกคิ้วมองเจ้าของเสียงอย่างสงสัย“เด็กน้อยเจ้าชื่อหยูหนิงอันใช่หรือไม่” แม้จะทราบมาแล้วแต่ชายชราก็ยังคงถามเด็กที่กล้าสบตาของตนเพื่อต้องการคำยืนยันนี่เป็นครั้งแรกที่หนิงอันคิดอยากจะเปลี่ยนชื่อแซ่เสียเหลือเกิน ฮือ ๆ

ใบหน้าของเจ้าตัวน้อยยังคงเอ่อคลอด้วยน้ำตา เมื่อเจ้าตัวมองเห็นคนร่างสูง “อาจารย์” เสียงของนางทำให้ยงเผยเงยหน้ามองอย่างตกใจ“เจ้าร้องไห้ทำไม ตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มปลอบศิษย์ตัวน้อยเพราะเข้าใจว่าผู้เป็นศิษย์ไม่ผ่านการทดสอบในขณะเดียวกันก็อุ้มนางขึ้นมาเพื่อปลอบโยน เด็กหญิงสะอึกสะอื้นส่งเสียงร้องไ

ดังนั้นเจ้าตัวน้อยจึงตั้งใจอ่านตำรามากมายนั้นทันทีหลังจากที่อ่านไปเรื่อย ๆ ความสนใจในตัวอักษรก็มีเพิ่มมากขึ้นจึงทำให้นางถูกตัดออกจากโลกภายนอกอย่างไม่รู้ตัวหนิงอันรู้สึกว่าความจำของเธอดีขึ้นกว่าแต่ก่อน เนื่องจากเพียงแค่มองผ่านตัวอักษรกับจำรูปภาพในตำราสิ่งเหล่านั้นก็เหมือนจะถูกบันทึกไว้ในความทรงจำได้

ปากของเขาเดี๋ยวหุบเดี๋ยวอ้าเช่นเดียวกับดวงตาที่เบิกกว้างและหรี่ลงอย่างครุ่นคิด “ศิษย์รักเจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเรื่องพวกนี้ใครเป็นผู้สอนหรือบอกเจ้า”คำถามของชายชราทำให้แผ่นหลังของหนิงอันหลั่ง เหงื่ออันเย็นเยียบออกมา กระนั้นสีหน้าและแววตาของเจ้าตัวก็พยายามตีหน้าเซ่อต่อไป“เป็นท่านปู่ของข้าเจ

“ก็ได้”ผึ้งน้อยตัวจิ๋วคอตกอย่างจำยอม “นายน้อย” ผึ้งตัวนั้นบินมาอยู่หน้าของอันอันเรียกเด็กหญิงอย่างสุภาพ “หืม?” หนิงอันมองผึ้งตัวจิ๋วครางในลำคอ ‘หมีตัวนั้นอยู่ป่าทางด้านตะวันออกห่างจากนี้ไปไกลพอสมควร ทิศทางนั้นมีเจ้าลายตัวใหญ่ข้าเกรงว่าท่านอาจจะเกิดอันตรายได้ยังไงหากจะไปก็ระวังตัวด้วย’ จบ