Lahat ng Kabanata ng คลั่งรักร้ายนายวิศวะ: Kabanata 11 - Kabanata 20

ด้านริวในจังหวะที่ผมวิ่งมาเตะลูกฟุตบอตส่งให้ไอ้เรียวตะนั้น สายตาผมเสมองออกไปยังลูกบอลที่วิ่งออกไปที่ขอบสนาม ผมถึงกับชะงักเพราะไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกับยัยขี้เมาที่นั่งเชียร์พวกผมอยู่ขอบสนาม ผมสบตากับใบหน้าสวยของยัยนั้นเข้าอย่างจัง ริวเสมองเจนิสอย่างไม่ยอมละสายตาจนกระทั่ง!! ปิ๊ด ปิ๊ด !! จากนั้นเสียงน

@ภายในสนามกีฬาด้านริวอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาลงสนามแข่งนาทีของครึ่งหลัง และตอนนี้นักกีฬาหลายคนก็ทยอยเดินลงสนาม สายตาคมทอดยาวมองออกไปยังแสตนขอบสนามที่ร่างบางของใครบางคนนั่งแต่ตอนนี้มันกับมีแต่ความว่างเปล่า ริวนึกถึงใบหน้าหวานๆของเจนิสถึงกับส่ายหัว หึ...อย่าบอกนะว่าออกไปแล้วไม่กลับเข้ามาเชียร์ฉันอีก

เจนิสฉันได้แต่เสมองคนตรงหน้า ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะเข้ามาแบบนี้ นิฉันไม่ได้โง่เชื่อเขาหรอกนะว่าพวงกุญแจฉันมันหล่นเองฉันรู้สึกถึงแรงกระชากมาจากด้านหลัง"ของฉันเอง" ฉันเอ่ยและสบตาเข้ากับคนตรงหน้า จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปรับพวงกุญแจมาจากเขา แต่นั้นใช่ว่าเขาจะยอมคืนมันให้กับฉันดีๆ"ทำไม...เจอหน้าฉัน ต้องตกใจ

เจนิสถึงฉันจะปฏิเสธยัยเฟย์ และจะรอพวกนางที่คณะ แต่สุดท้ายฉันก็โดนเพื่อนลากมาที่สนามบาสในโรงยิมอยู่ดี"แกมาดูกับพวกฉันเถอะน๊า อีกอย่างจะได้ให้กำลังใจพวกพี่ริวเขาด้วย" ยัยเฟย์เอ่ยกับฉันมาขณะที่เราสองคนนั่งรอยัยแซมมี่และยัยน้ำอุ่นไปเช็คชื่อกับรุ่นพี่"ใครบอกว่าฉันอยากมาเชียร์พี่ริวของแกกันเล่า ฉันโดนแก

ด้านริวหลังจากเดินกลับมาที่สนามอีกครั้งร่างสูงกับรู้สึกหัวเสียสุดๆ แม่ง จูบนิดจูบหน่อย ขอกำลังใจก่อนลงสนามแข่งไม่ได้หรือไง ยัยบ้าเลือดนั้นเล่นกัดปากเขาถึงกับเลือดซึม หน้าหล่อๆ ของเขาถึงกับเสียหมด ริวเดินเข้ามาในสนามพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาลูบเข้าที่รอยแผลด้วยความเจ็บใจ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเจนิส ยัยหน้าหยิ่