Lahat ng Kabanata ng คลั่งรักร้ายนายวิศวะ: Kabanata 31 - Kabanata 40

"ไปสิจ๊ะตาดล สงสัยเด็กๆ อยากจะคุยกันตามลำพัง ปล่อยให้เด็กๆ ไปหาอะไรทานกันดีกว่าไหมคะ ตาดลพาหนูเจนิสไปสิลูก" น้าทิพย์เอ่ยออกมา นี้คือหนึ่งเหตุ ผล ที่ฉันไม่ชอบออกงานที่ไหน อ่อ...ฉันพึ่งเข้าใจทำไมที่แป้งไม่ยอมมาก็คงแบบนี้สินะ"เชิญครับ น้องเจนิส" เมื่อพี่ดลเอ่ยมาเช่นนั้น ฉันไม่ได้รู้สึกชอบหรืออะไรหรอกน

"ดีขึ้นยัง" เสียงทุ่มเอ่ยออกมา"อืม..." ร่างบางเอ่ยออกมาพร้อมกับพยักหน้าให้กับเขา"พอกลับถึงบ้านเธอก็นวดยาหน่อยละกัน จะได้หายเร็วๆ " เขาบอกกับฉันมา ที่เขาทำเป็นรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยฉันเช่นนี้ เขารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้ฉันล้ม หรือเพียงแค่อยากเข้าใกล้ฉันกันแน่น เจนิสเสมองใบหน้าของคนหน้าและเกิดคำถา

"ที่นี่ที่ไหน ฉัน...อยู่ที่ไหนได้ยังกัน" แต่ขณะที่ร่างบางกำลังตกใจอยู่นั้น แต่ จู่ๆ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมา!! แก๊ก !! ร่างสูงที่แผ่นหลังหนาเปือยเปล่าท่อนบนมีเพียงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวไว้หลวมๆ หยดน้ำที่เกาะบนแผ่นหลังหนาของเขา ใบหวานหวานถึงกับชะงัก ร่างสูงที่หันหน้ามา"... นิฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ร่างบางพยายามดึงสติของตัวเองกลับมาจากห่วงความคิด จากนั้นก็ปล่อยให้สายน้ำนั้นให้ผ่านความรู้สึกที่ฟุ้งซ่านและวุ่นวายใจนี้ออกไป ฉันไม่ควรนึกถึงใบหน้าของเขา ต้นเหตุของคนที่ทำให้ฉันนั้นวุ่นวายใจเจนิสอาบน้ำอยู่เช่นนั้นจนผ่านไปราวสิบนาที จากนั้นมือเรียวบ้างหยิบผ้าขนหนูที่เสื้อยืดตัวโตขึ้นมา!! พรึบ !! แต่

"ฉัน...ทำตามที่พี่ต้องการแล้ว" เจนิสเอ่ยพร้อมกับนอนหันหลังให้กับร่างสูงทันที โดยที่หัวใจดวงเล็กเต้นแรงหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ดีหน่อยที่ห้องมืดไม่งั้นเธอคงรู้สึกอายไปมากกว่านี้ ฉันไม่น่าหลงไหลกับจูบของเขาเลย น่าอายซะมัดแค่คิดว่าต้องนอนร่วมเตียงกับเขาฉันก็หลับไม่ลงแล้วแต่นั้นไช่ว่าร่างสูงจะยอมแค่จูบแล้วจ