All Chapters of I love you, Sister: Chapter 161 - Chapter 170

-Bianca-Napasinghap ako nang makita ko si Vaughn na nakatapis lamang ng maliit na tuwalya sa kanyang bewang. Halatang kagagaling lang niya sa shower dahil kitang-kita pa ang mga butil ng tubig na dumadaloy sa kanyang balat. My eyes, almost on their own, wandered over the lines of his body. Strong and defined, yet carrying the weight of recent weakness. He was standing now, though with the aid of a cane, and somehow that only made him look even more striking.Basa pa ang buhok niya, at ang ilang hibla nito ay dahan-dahang dumudulas ang patak ng tubig pababa sa kanyang dibdib. Sinundan ko iyon ng tingin, para bang may sariling isip ang mga mata ko na hindi makaalis sa magandang tanawin. My eyes followed the trail, helplessly tracing its path until it reached the defined lines of his stomach. At doon, mas lalo kong nasilayan ang pagkakahulma ng kanyang mga flat na abs. Napalunok ako, ramdam ko ang bigat ng hangin, habang pilit kong nilalabanan ang init na biglang sumiklab sa aking dibd

-Bianca-“This is mine.” I said firmly, raising my chin as my eyes locked on Vaughn. “I had it customized by one of the most famous jewelers in the country. Something you wouldn’t just find anywhere. Kaya papaanong kay Beatrice ‘yan, eh ako mismo ang nagdesign niyan?”“Well, I made it customized too. Sa Tiffany & Co. Eh, ikaw?” sagot naman ni Beatrice na akala mo talaga siya ang nagpagawa. Hindi ko rin alam kung paano niya nalaman na doon ako nagpagawa nitong kuwintas ko.Suddenly, I found myself thinking. Until now, I still couldn’t remember how I lost this necklace. As far as I knew, I never took it off. I wore it everywhere. At home, outside, even on the most ordinary days. It was always with me, so how could it just disappear?But the morning after I came home from the bar, the necklace was gone from my neck. Iisa lang ang ibig sabihin nito. Naiwan ko iyon sa kuwartong pinangyarihan ng lahat sa pagitan namin. At kung totoo nga, malaki ang posibilidad na si Vaughn ang nakapulot nit

-Bianca-Dahan-dahan akong pumihit at humarap kay Vaughn. Paika-ika itong lumapit gamit ang kanyang cane, at saka huminto isang metro lamang ang layo sa akin.“Wala na tayong dapat pag-usapan pa. Tinapos mo na ang lahat sa atin noong pinalaya mo si Beatrice.” I said, shoving my phone into the pocket of my blazer. “Tinapos mo na ang lahat noong itinakwil mo si Justin bilang anak mo. Masaya ka na ba? Masaya ka ba dahil sinaktan mo kami ni Justin?”Hindi ito umimik. Yumuko lang ito.“Hindi ko alam kung ano itong nangyayari, Vaughn. Nakit nagkaganito? Ang dami nating pangarap. Ang dami nating plano. Nasira ang lahat nang dahil sa isang desisyon na ikaw lang ang nag-isip!” hindi ko na napigilan ang sarili ko. Dama ko sa boses ko ang hinanakit. Ang tampo. Ang galit at sakit. “Ano pa bang gusto mong sabihin? Maliwanag na ang lahat. Mas pinili mo siya kaysa sa amin.”“No. That is not true.” parang maiiyak na saad nito. Let me explain everything. Gusto kong sabihin sa’yo kung bakit ko ito naga

-Vaughn-“Vaughn!” narinig ko ang pagsigaw ni Bianca sa pangalan ko, at nang lumingon ako ay nakita ko siyang nawalan ng balanse at mahuhulog na sa hagdan.Oh my God! Bianca! No!I tried to reach out for her. God knows how much I tried to save her, pero dahil sobrang layo niya, hindi ko nahawakan ang kamay niya. Hindi rin ako makakilos ng mabilis dahil sa kalagayan ko.Nakita ko kung paano halos liparin ni Kyle ang hagdan bago pa man bumagsak si Bianca. Agad niya itong sinalo, at doon lang ako nakahinga ng maluwag nang masigurong ligtas siya. My chest tightened as my eyes fell on her pale face, the unsteady rise and fall of her chest, as though even breathing had become too much for her. Lalong bumigat ang dibdib ko nang mapansin ko ang panginginig ng kanyang katawan, at alam kong dahil ito sa matinding takot.“Bianca…” mahina kong bulong, halos hindi ko namalayan na nangingilid na ang luha ko. Takot ang bumalot sa akin. Takot na baka sa isang iglap ay mawala siya sa akin, at mawala

-Bianca-“I’m sorry but I need to check on the wound.” Kyle said as he inspected my side, his face was very close to my skin that I could feel his hot breath. Namula ang mukha ko nang tumingin siya sa akin. “Daplis lang ang inabot ng bala sa balat mo, pero kailangan agad nating gamutin ang sugat para maiwasan ang impeksiyon.”He left me on the counter and exited the bathroom. I heard him talk on the phone, asking for medicines and some stuff.Makalipas ang ilang minuto, bumalik siya na may dalang maliit na bag. Binuksan niya ito at tumambad sa akin ang mga laman. May mga antibiotics, gasa, medical tape, betadine, at kung anu-ano pang gamit pang-medical.He grabbed a bottle of antibiotics and poured a capsule in his hand. He handed it to me and then gave me a water bottle from the bag. Isinubo ko agad ang capsule at saka uminom ng tubig para malunok ko ito.“Take off your clothes.” utos nito at pinanlakihan ko siya ng mga mata. “Sabi ko, hubarin mo na ‘yan para magamot ko ‘yang sugat m