All Chapters of I love you, Sister: Chapter 301 - Chapter 310

-Norman-Nakahinga ako ng maluwag nang makitang wala na ang susi sa ibabaw ng nightstand. Alam kong nakuha na ito ni Savanna. Nakikita kong mabait na tao si Jake kaya alam kong tutulungan niya si Savanna na makaalis sa lugar na ‘to.Kahit nakakaramdam ako ng bigat sa dibd*b at selos, kailangan kong magsakripisyo para mailigtas ang taong pinakamamahal ko. Kanina, habang nasa terrace kami at nag-uusap, sinabi ni Fernando na siya na daw ang bahalang mag-ayos ng aming mga papeles sa munisipyo, at bigla akong nadismaya. Isa lang ang ibig sabihin nito, hindi ako makakapunta sa bayan para isend ang video kay Kyle.“Iho, pwede ko bang malaman kung ano ang trabaho mo?” biglang tanong sa akin ni Don Facundo. “Ayoko namang basta na lang ipakasal itong aking nag-iisang apo kung kani-kanino. Nakita mo naman ang aming lupain, hindi ba? Hindi kami simpleng pamilya lamang. At ano nga ulit ang apilyedo mo?”Kilala ni Fernando ang mga magulang ko, kaya hindi niya pwedeng malaman ang tunay kong pagkata

-Norman-Umalis kami ni Missy nang araw din na iyon gamit ang kanyang kotse. Habang tinatahak namin ang daan palabas ng kanilang farm, hindi ko maiwasang hanapin ang kubo kung saan kami nag-stay ni Savanna.“Pwede ba nating daanan muna ang kotse ko? Nandoon pa kasi ang iba ko pang mga gamit.” sabi ko kay Missy, kahit alam kong wala na doon ang kotse ko dahil siguradong dinala na ito ni Savanna pauwi ng Maynila. Gusto kong makasigurado na ligtas na talaga siyang nakaalis sa bayang ito.“Of course, Norman. Tatawag na rin tayo ng mekaniko sa bayan para magawa ito.” sagot ni Missy na may pagdantay pa ng kamay sa braso ko. Hindi ko na lang siya pinansin, at iniliko ang sasakyan sa loob ng maisan.Nang sa wakas ay makita ko na ang kubo, tinahak ko na ang diretsong daan at palinga-linga sa aking kaliwa, para hanapin ang aking sasakyan, na alam ko namang wala na.“Saang banda mo ba iniwan ang sasakyan mo, Norman?” tanong ni Missy na tinutulungan din akong maghanap. “Hayun!” napatapak ako bigla

-Savanna-“Kumusta ka, apo.” maluwang ang pagkakangiti ni Don Facundo habang papalapit sya sa akin sa loob ng magarang silid, na hindi man lamang natinag sa masamang tinging ibinabato ko sa kanya. Kailan nya pa ako naging apo? Hindi nga ako matanggap ng anak nya, tapos ito siya na akala mo isang huwarang lolo.“Hindi mo ako apo!” malakas na sigaw ko at saka tumayo mula sa kama at naglakad patungo sa pinto, pero humarang sya sa daraanan ko.“Of course you’re my apo, and I am your lolo, iha. Welcome to Hacienda Herrera, Savanna Avery.” humalakhak ito habang nakabukas ang mga braso. “Pasensya ka na iha kung hindi kita masyadong nakausap kanina. Hindi pa kasi ako sigurado kung apo nga kita, pero nang kumpirmahin mismo ito sa akin ni Elizabeth, tama nga ang naramdaman kong lukso ng dugo pagkakita sa’yo. At kamukhang-kamukha mo ang iyong ama.”“What do you want from me?” my eyes watered as I stared at him. “Gusto ko nang umuwi. Kailangan na ako sa trabaho ako.”“Oh, you don’t have to work

-Savanna-“Senyorita Savanna…” nakarinig ako ng mahihinang katok sa pinto ng banyo. “Pinapatawag na po kayo ng inyong lolo. Nakahanda na po ang pananghalian.”“Sige, susunod na ako. I’ll just finish my shower.” sagot ko sa katulong ni Don Facundo, bago ako tumayo mula sa bathtub at itinapat ang aking katawan sa shower para magbanlaw.Pagkatapos kong magbihis, lumabas na ako ng kuwarto at nakitang naghihintay sa akin ang katulong sa labas. “Sumunod po kayo sa akin, senyorita.” nakangiting saad niya, at naglakad papuntang hagdan.Napanganga ako sa ganda ng bahay. Napakalaki nito, pero halos mabingi ako sa katahimikan at sa lawak. Para akong pumasok sa isang marangyang hotel na tila walang katapusang mga kuwarto sa bawat sulok. My gaze followed the grand staircase that spiraled downward, so elegant and towering.Pagdating sa dining room, nag-iisang nakaupo doon si Don Facundo at hinihintay ako. May dalawang katulong na nakabantay sa kanyang likuran. Ipinaghila ako ng upuan ng katulong n

-Norman-Nang daanan ulit namin ang kotse ko ay gawa na ito, at naghihintay na ang mekanikong umayos ng aking sasakyan.“Boss, ayos na.” nakangiting wika niya, at saka nakipagkamay sa akin.“Salamat.” nang makaalis ito, bumalik ako sa sasakyan ni Missy kung saan ito naghihintay. “Ikaw na ang magdrive ng sasakyan mo. Susundan na lang kita.”Isang nahahapong pagtango ang ginawa niya. Mukhang madali na siyang mapagod dahil sa kanyang kalagayan. Hindi pa gaanong malaki ang kanyang tiyan, pero nagiging bilog na ang kanyang katawan, na bumagay naman sa kanya. “Okay. Kina lolo muna tayo.”Pinaandar ko ang kotse at pinainit muna ang makina nito bago ko sinundan ang umaandar nang sasakyan ni Missy.Kung ang bahay ng mga Sanchez ay liliko sa kanan nang makarating kami sa pinakadulo, ang bahay naman ni Don Facundo ay sa kaliwa ang liko. Kailangan kong matandaan ang bawat kalsadang aming dinadaanan para alam ko kung saan ako lalabas kung sakaling magkagulo, o kung kailangan na naming sumibat sa l