Lahat ng Kabanata ng I love you, Sister: Kabanata 291 - Kabanata 300

-Savanna-My eyes went wide when I saw Norman infront of me. Wala siyang suot kung hindi boxer shorts lang, at napalunok ako. “Let me go, you bastard—!”Buong lakas ko siyang itinulak palayo sa akin, pero muli niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang kanyang sariling bibig, at lalong nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya.Pagkatapos kay Missy, sa akin naman? Hindi na ba talaga makuntento ang lalaking ito? Dahil sa higpit ng pagkakayakap niya sa akin, hindi ako makawala. Kahit anong suntok ko, sipa ko, ayaw niya akong bitawan.Pinaikot niya ako at saka dahan-dahang dinala sa kama, hanggang sa matumba kami habang nasa ibabaw ko siya. Patuloy pa rin siya sa paghalik sa akin, at naramdaman ko na lamang na gumaganti ako, pero tumutulo naman ang mga luha ko.I can’t deny the fact that I missed him so much, at kahit na nasasaktan ako, I was just letting him do this to me.“Savanna…” he whispered against my lips when he pulled away, pressing his forehead on mine. “I miss you so much.”At muli

-Savanna-“Ang sarap!” kinikilig na sabi ni Norman, at saka biglang kumubabaw sa akin. “Pwede na ba? Pakakasalan naman kita eh.” and then he started kissing my neck.“Norman, stop!” malakas na tawa ko dahil may kiliti ako sa leeg. “Ano ba, hindi pa pwede! Saka na kapag kasal na tayo.”“Pero, teka. Pano ‘yung boyfriend mo sa Paris?” tanong niya, at isang pilyang ngiti ang sumilay sa aking mga labi, pero hindi ako sumagot. “What? Hindi pwedeng dalawa kami ha. Dapat mamili ka sa amin kung sino talaga ang gusto mo.”“Can you guess kung sino ang pipiliin ko?” I asked, wiggling my eyebrows playfully.“Uhmm… his name starts with letter N?” he said, and I laughed aloud, pero tinakpan niya ng kamay ang bibig ko. “Ssshhh… huwag kang maingay at baka marinig nila tayo sa labas.”Nang tanggalin niya ang kamay sa bibig ko ay hinalikan ko siya sa mga labi. “Your guess is wrong!” I said, and his smile slowly faded away. “So, hindi ako ang pipiliin mo?” nakataas ang kilay na tanong niya.“Nope.” umil

-Savanna-“Papa, please! Huwag mo siyang papatayin! Walang nangyari sa amin ni Norman!” umiiyak na niyakap ni Missy ang kanyang ama, pero kitang-kita ko ang makahulugang ngiti sa kanyang mga labi kahit na tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. “Papa, parang awa mo na, please!”“Anong nangyayari dito?” si Elizabeth na kakagaling lang sa baba ay nahintakutan nang makitang nakatutok ang baril ng asawa kay Norman. “Fernando, maghunos-dili ka! Bakit mo papatayin ang kasintahan ng anak mo?”“At bakit hindi? Tignan mo nga ‘yang itsura niya! Walang damit pangtaas at tanging maliit na saplot lamang ang nakatakip sa maselang bahagi ng kanyang katawan habang katabi sa kama itong magaling mong anak!” galit na galit na sigaw ni Fernando.“Eh ano naman? May edad na ang anak mo! Alam na nila ang kanilang ginagawa! At isa pa, magpapakasal na rin naman ang mga iyan kaya huwag na nating pakialaman kung ano man ang desisyon nila sa kanilang buhay!” sabi ni Elizabeth. Saglit siyang sumulyap sa akin bago

-Savanna-Hindi. Hindi ito pwede. Hindi ikakasal si Norman kay Missy.Hindi ako papayag!“Hindi na po ako aalis.” biglang bulalas ko, at lahat sila ay napalingon sa akin.“Ano iyon, iha?” tanong ni Fernando na tila ba hindi narinig ang aking sinabi dahil busy sila sa pag-uusap ni Don Facundo.“Ah eh, hindi na po ako aalis. Gusto ko po munang umattend sa kasal ng anak nyo.” nakangiting pag-uulit ko, at nasulyapan ko ang nanlilisik na tingin sa akin ni Missy. At unti-unting nawala ang ngiti ko nang makitang tiim ang mga bagang ni Norman habang nakatitig sa akin. His knuckles turned white from the force of his grip, the metal utensils trembling slightly in his hands.Napayuko ako ng ulo, at biglang naging mapait ang panlasa ko sa pagkain. Iisipin na naman niya na matigas ang ulo ko dahil ayokong sumunod sa kanya. Pero hindi ko naman hahayaang makasal siya kay Missy. Kailangang pigilan ko sila.“That’s nice to hear!” biglang kinuha ni Jake ang kamay ko. “Ibig sabihin, matagal pa tayong

-Savanna-“Jake, saan ang punta nyo?” tanong ni Fernando na nakatingin sa magkahugpong naming mga kamay.“Ipapasyal daw po ako ni Jake sa farm.” inunahan ko si Jake sa pagsagot. Ayokong malaman nila na pupunta kami sa kotse para kunin ang mga gamit ko. Pero hindi talaga iyon ang plano ko. Tatakas na ako sa bahay na ‘to.Kita ko sa gilid ng aking mga mata na mataman akong tinititigan ni Norman, pero hindi ko siya tinapunan ng kahit isang sulyap man lamang.“Maputik pa ang daan. Mag-iingat kayo at baka mabalaho ang gulong ng iyong sasakyan.” sabi ni Fenando na hindi tinatanggal ang tabakong nakasalpak sa kanyang bunganga. “Ingatan mo din ang ating bisita at baka kung mapano ‘yan. Baka malagot tayo sa mga magulang niya.”Isang ngisi ang pinakawalan ni Fernando, at hindi ko alam kung bakit bigla akong kinilabutan. Agad akong umiwas ng tingin sa kanya, at natuon naman ang aking mga mata kay Don Facundo.Katulad ng pagtrato niya sa akin kanina, hindi pa rin niya ako kinikibo, pero masusing