“เสิ่นอี้ นายไม่ต้องไปสนใจข้อความที่อยู่ในกลุ่มชั้นเรียนพวกนั้น ไม่ต้องไปใส่ใจพวกเขา! มีแต่พวกสารเลวที่คิดจะเอาเปรียบนายทั้งนั้น!”สวีหว่านถิงก็มองเห็นข้อความที่อยู่ในกลุ่มเช่นกันเธอยอมให้เสิ่นอี้เสี่ยงไปส่งน้ำกับอาหารให้คนอื่นที่ไหนกัน?ด้านนอกอันตรายขนาดไหน หากเสิ่นอี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ตัวเธอเองจะทำยังไง?ถึงแม้ว่าโดยแก่นแท้แล้วสวีหว่านถิงจะคิดถึงแต่ตนเอง แต่คำพูดที่เอ่ยออกมานั้นไม่ได้เลวร้ายนักพวกคนสารเลว!“ฉันไม่ให้น้ำกับอาหารพวกเขาอยู่แล้ว” เสิ่นอี้ยิ้มเย็นชาก่อนหน้านี้ตอนที่ตนเองถูกจินรุ่ยกับเพื่อนร่วมห้อง 2-3 คนกลั่นแกล้ง เขาเคยไปขอความช่วยเหลือกับอาจารย์ที่ปรึกษา ผลคืออาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่า ทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่จำเป็นต้องแตกแยกกันเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ แล้วยังพูดอีกว่า ทำไมเพื่อนร่วมห้องของคุณถึงรังแกแค่คุณ ไม่รังแกคนอื่น...คำพูดที่ไม่มีสามัญสำนึกแบบนี้เมื่ออยู่บนอินเตอร์เน็ตอาจดูเป็นเรื่องตลก แต่ในความเป็นจริงแล้วมีอยู่จริง และยังมีไม่น้อยเลยด้วยเสิ่นอี้ได้ประสบมาแล้วดังนั้นเขาจึงไม่ได้ประทับใจกับคำพูดที่มีความชอบธรรมของอาจารย์ที่ปรึกษาคนนี
Baca selengkapnya