วันสิ้นโลก น้ำขวดเดียว คว้าสาวทั้งเมือง

เสิ่นอี้พลิกมือล็อกประตูหอพักอย่างแน่นหนา ส่งเสียง 'แกร๊ก' เสียงโลหะกระทบกันส่งเสียงดังชัดเจนเป็นพิเศษในห้องที่เงียบสงัด

เขาก้าวไปทางเตียงสองสามก้าว ก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงแล้วล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา นิ้วแตะบนหน้าจบอย่างรวดเร็ว ใน [กลุ่มแลกเปลี่ยนนักศึกษามหาวิทยาลัยซานเฉิง] มีโพสต์ที่สะดุดตาเป็นพิเศษอยู่โพสต์หนึ่ง

เสิ่นอี้ห้อง 301 สาขาภาษาต่างประเทศ : [@สมาชิกทุกคน วันสิ้นโลกอันโหดร้ายยังมีคนใจดี รับผู้หญิงที่ขาดแคลนอาหารขาดแคลนน้ำดื่ม ที่ฉันมีน้ำแร่ที่ยังไม่ได้เปิดขวด รับรองว่าไม่ปนเปื้อน ขอเพียงคุณสวยและหุ่นดี ติดต่อฉันในแชตส่วนตัว มีอาหารและน้ำดื่มเพียงพอ!]

ทันทีที่ข้อความโพสต์ออกไป ในกลุ่มก็ราวกับหยดน้ำลงไปในกระทะน้ำมัน จนกระทะส่งเสียง 'ฉ่า' ทันที

หลี่หยางห้อง 202 สาขาคอมพิวเตอร์ : [พวก นายไข้ขึ้นจนเพ้อไปแล้วเหรอ?]

หวังอวี่ผู้เรียกตัวเองว่าเดือนสาขาห้อง 301 สาขาภาษาต่างประเทศ : [เวรเอ๊ย เสิ่นอี้เหรอ!?]

เฉินเสี่ยวเสี่ยวห้อง 203 สาขาวรรณกรรม : [ไอ้ผู้ชายที่ทำให้คนหมดอารมณ์! อาศัยที่ตัวเองมีน้ำแร่ 2 ขวดในมือ ก็คิดจะบีบบังคับผู้หญิงแล้ว ทุเรศสิ้นดี! คิดว่าเป็นวันสิ้นโลกแล้วจะทำตามอำเภอใจได้เหรอ?]

จางฮ่าวประธานสโมสรนักศึกษา : [@เสิ่นอี้สาขาภาษาต่างประเทศ เพื่อน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่พิเศษ นายควรจะเอาน้ำดื่มทั้งหมดออกมา แบ่งปันให้ทุกคน ช่วยเหลือกันและกัน มีชีวิตรอดต่อไปด้วยกันสิ!]

ซูเหยาห้อง 203 สาขาวรรณกรรม : [ทุเรศชะมัด ไอ้ผู้ชายหื่นกาม ผู้ชายสาขาภาษาต่างประเทศชอบทำลายบรรยากาศแบบนี้กันหมดเลยเหรอ?]

ฉินฮ่าวหรานห้อง 301 สาขาภาษาต่างประเทศ : [ด้านบนอย่าเพิ่งเหมารวมสิโอเคปะ? ฉันกับเสิ่นอี้อยู่ชั้นเรียนเดียวกัน ก่อนวันสิ้นโลกเขาก็เป็นแค่ไอ้ขี้เหร่ หน้าตาธรรมดา บ้านก็ไม่มีเงิน ก็แค่อ่านนิยายมากเกินไปก็เลยพูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ ผู้ชายปกติอย่างพวกเราต้องไม่เหมือนเขาอยู่แล้ว ต่อให้จะเป็นวันสิ้นโลก พวกเราก็มีศีลธรรมขั้นพื้นฐานเช่นการปกป้องสตรีและเด็กก่อน!]

ป้าจ้าวจากหอพักเขต A (ผู้ดูแลหอพัก) : [นักศึกษาคนนี้ไม่มีมารยาทเลย เห็นผู้หญิงเป็นแค่สิ่งของ ไม่รู้ว่าเขาอยู่หอพักไหน ไม่อย่างนั้นป้าจะสั่งสอนให้หนัก! คนแบบนี้ไม่สมควรได้เรียนมหาวิทยาลัยเลย!]

หลิวเยว่ห้อง 303 สาขาศิลปะ : [เจ้าของกลุ่มล่ะ? รีบเตะผู้ชายทำลายบรรยากาศเลวทรามนี่ออกไปซะ อย่าปล่อยให้เสียบรรยากาศในกลุ่มสิ!]

————เสิ่นอี้ห้อง 301 สาขาภาษาต่างประเทศถูกเตะออกจากห้องแชทกลุ่ม————

เสิ่นอี้มองข้อความ ด้วยสีหน้าสงบ นิ้วกดสลับไปแอคเคาท์หลุมอย่างชำนาญ

ตั้งแต่เกิดภัยพิบัติหมอกดำขึ้นอย่างกะทันหัน เสิ่นอี้ก็สร้างแอคเคาท์หลุมไว้หลายแอคเคาท์ นอกจากนี้ยังดึงเข้ากลุ่มมหาวิทยาลัยทั้งหมด เพื่อป้องกันไม่ให้แอคเคาท์หลักถูกเตะออกจากกลุ่ม

ตอนนี้ ไม่ใช่แค่ [กลุ่มแลกเปลี่ยนนักศึกษามหาวิทยาลัยซานเฉิง] เท่านั้นที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์เขา

ขอเพียงสังเกตหน้าจอโทรศัพท์สักหน่อย ก็จะสามารถมองเห็นกลุ่มมหาวิทยาลัยหลายกลุ่มที่มุมขวา ซึ่งทั้งหมดขึ้นว่า 99+ เป็นสีแดงสดสะดุดตา!

เมื่อกดเข้าไป นักศึกษาในกลุ่ม ก็กำลังด่าว่าเขาบ้าบ้าง ด่าว่าเขาขี้เหร่บ้าง ด่าว่าเขาเป็นผู้ชายลำบายบรรยากาศบ้าง เย้ยหยันว่าแค่เขามีน้ำไม่กี่ขวด ยังจะมาทำอวดดีอะไรอยู่ที่นี่?

แต่ถึงภายนอกแล้ว ด่าทอก็ส่วนด่า ทว่ายังมีนักศึกษาไม่น้อยที่ทักเสิ่นอี้มาทางข้อความส่วนตัวว่าต้องการน้ำ ถึงขั้นที่มีบางคนขู่ว่าถ้าเขาไม่ให้จะไปหาเรื่องเขา เสิ่นอี้ตอบกลับข้อความว่าไอ้โง่ หลังจากนั้นก็บล็อกไปเลย

นี่แม่งวันสิ้นโลกแล้ว ฉันยังจะให้นายรังแกเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ทรัพยากรน้ำที่มีค่ามาก ถึงขั้นพูดได้ว่าเป็นแหล่งทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนแล้ว!

เพียงเพราะว่าเมื่อ 10 กว่าชั่วโมงก่อน หมอกดำประหลาดผืนหนึ่งปกคลุมทั้งโลกอย่างกะทันหันโดยไร้สัญญาณเตือน แหล่งน้ำส่วนใหญ่ถูกปนเปื้อนด้วยแบคทีเรียที่ไม่รู้จัก

คนที่ดื่มน้ำปนเปื้อนเข้าไป จะอาเจียนกับท้องเสีย และทรมานเจียนตาย หรืออาจเสียชีวิตไปเลย

มีเพียงน้ำกับอาหารบางส่วนที่เก็บรักษาไว้อย่างดี หรือปิดผนึกไว้ดีมาก ไม่ได้สัมผัสกับหมอกดำเป็นเวลานานเท่านั้น จึงจะพอบริโภคได้

คุณค่าของน้ำกับอาหารเพิ่มสูงขึ้นไม่หยุด

เมื่อครู่นี้ มีนักศึกษาทายาทเศรษฐีในกลุ่มเสนอเงิน 2,500 บาทเพื่อซื้อน้ำแร่ซ่วยซือฟู่ 1 ขวด แต่ไม่มีใครขาย

เสิ่นอี้ลุกขึ้นยืน เดิน 2-3 ก้าวไปถึงข้างหน้าต่าง ยกมือเช็ดกระจกที่เต็มไปด้วยมลพิษ มองผ่านช่องเล็ก ๆ ที่เช็ดสะอาดอย่างยากลำบาก ไปถึงชั้นล่างของตึก

ทางเดินในมหาวิทยาลัยที่เคยพลุกพล่าน เต็มไปด้วยวัยรุ่นที่มีชีวิตชีวา ตอนนี้ถูกหมอกดำปกคลุมไปหมดแล้ว

หมอกดำหนาราวกับหมึกดำ พุ่งไปทุกทิศทาง ปกคลุมทุกสถานที่อย่างแน่นหนา

โชคดี หมอกสีดำประหลาดนี้หยุดลงที่ชั้นห้าพอดี ห่างจากชั้นหกของตนไปช่วงหนึ่ง

เสิ่นอี้แอบดีใจ หากไม่ใช่เพราะเมื่อวานรู้สึกว่ามีไข้ จึงลาหยุดและพักผ่อนอยู่ที่หอพัก ตอนนี้เขาคงติดอยู่ในอาคารเรียนหรือสถานที่อื่น เหมือนกับพวกรูมเมตคนอื่น...

ได้ยินว่าเมื่อสูดดมหมอกดำประหลาดนี้เข้าไป แม้จะบอกว่าไม่เสียชีวิตในทันที แต่ก็จะระงับอาการกระหายน้ำ อยากดื่มน้ำอย่างบ้าคลั่ง หากไม่ได้ดื่มน้ำ ในเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ชั่วโมงก็จะกระหายน้ำตาย!

ต้องรู้ว่าในสถานการณ์ปกติ คนคนหนึ่งต่อให้ไม่ได้ดื่มน้ำ 2 วัน และอาศัยแรงใจที่เข้มแข็ง ก็ยังสามารถฝืนทนต่อไปได้

แต่หากสูดดมหมอกดำเข้าไป และไม่ได้ดื่มน้ำภายใน 5-6 ชั่วโมงก็จะเป็นอันตรายถึงชีวิต!

แต่ต่อให้หมอกดำจะแพร่กระจายไปทั่ว เสิ่นอี้ก็ไม่ได้ตื่นตระหนก

เพราะ...เขามีน้ำให้ดื่มไม่หมด!

10 กว่าชั่วโมงก่อน มีเสียงใสแจ๋วเจือกลิ่นอายลึกลับดังขึ้นในหูของเขา

[ยินดีด้วยคุณปลดล็อกระบบน้ำดื่มไร้ขีดจำกัด ทรัพยากรที่ปลดล็อกในขณะนี้ : น้ำแร่ซ่วยซือฟู่!]

[โฮสต์โปรดพยายามปลดล็อกทรัพยากรให้มากขึ้น ทุกการปลดล็อกจะได้รับทรัพยากรหนึ่งประเภท ได้ผลผลิต +1 ทุกหนึ่งวินาที]

[ยินดีด้วยปลดล็อกพื้นที่ระบบไร้ขีดจำกัด ทรัพยากรทั้งหมดที่คุณได้รับจะเข้าไปอยู่ในพื้นที่ระบบโดยอัตโนมัติ หลังจากนี้คุณสามารถนำสิ่งของออกมาหรือเข้าไปได้ตามต้องการ]

[ตอนนี้ในพื้นที่ระบบของคุณมี : น้ำแร่ 55,165 ขวด]

สิ่งที่ทำให้เสิ่นอี้ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิมคือ ตัวเลขนี้ยังเพิ่มขึ้นด้วยความเร็วก้าวกระโดดพรวดพราดอย่างบ้าคลั่งในแบบที่ดวงตาสามารถมองเห็น

ทุกหนึ่งวินาที จะได้รับน้ำแร่เพิ่ม 1 ขวด!

หนึ่งวินาทีได้น้ำแร่หนึ่งขวด หนึ่งนาทีได้ 16 ขวด 1 ชั่วโมงได้ 3,600 ขวด คิดเป็นต่อวัน มากถึง 86,400 ขวด...ปริมาณขนาดนี้ เหนือเกินกว่าจินตนาการ อย่าว่าแต่ดื่มทุกวันเลย ต่อให้ใช้อาบทุกวัน ก็ยังมีเหลือเฟือ!

ด้วยความความสามารถพิเศษที่ทำลายกฎธรรมชาตินี้ เสิ่นอี้ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องน้ำดื่มเลย!

ทว่า มีแค่น้ำยังไม่พอ หากต้องการเอาชีวิตรอดให้ได้นานในวันสิ้นโลกที่มีอันตรายรอบด้าน ยังต้องปลดล็อกทรัพยากรประเภทอื่นให้มากขึ้น

กุญแจในการปลดล็อกทรัพยากร ก็คือการรับหญิงงามเข้ามา

ทุกครั้งที่รับหญิงงามที่ตรงตามมาตรฐานของระบบคนหนึ่ง ก็จะสามารถปลดล็อกทรัพยากรใหม่ชนิดหนึ่งได้

แม้จนถึงตอนนี้ เขาจะยังหาหญิงงามที่ตรงตามมาตรฐานของระบบไม่เจอ แต่ว่า

เสิ่นอี้เชื่อมั่นว่าจะต้องหาคนที่ตรงตามมาตรฐานเจอแน่นอน

ถึงอย่างไร ทั้งมหาวิทยาลัยซานเฉิงก็มีนักศึกษากว่าหมื่นคน ต่อให้จะมีผู้หญิงเพียงหนึ่งในสาม แต่หนึ่งในสามส่วนนั้นจะต้องมีคนที่ตรงตามมาตรฐานแน่นอน นั่นก็เพียงพอให้เขาเพิ่มทรัพยากรแล้ว

ขอเพียงเขาปลดล็อกทรัพยากรได้หนึ่งประเภท จากนั้นด้วยความเร็ว +1 ทุกวินาที ก็เพียงพอให้เขาใช้ได้อย่างสุรุ่ยสุร่ายแล้ว!

“อ๊าก!!!”

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันที!”

ทันใดนั้นเอง จู่ ๆ ที่ชั้นล่างก็มีเสียงกรีดร้องราวกับจะขาดใจดังขึ้น

จากนั้น ก็มีเสียงคำรามสนั่นเข้าหู ราวกับมียักษ์ทุบห้องอย่างบ้าคลั่ง เสียงดังสนั่นนั้น ทำให้คนรู้สึกเจ็บแก้วหู

เสิ่นอี้ถูกการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันนี้ทำให้ตกใจจนสะดุ้ง รีบพุ่งเข้าไปข้างหน้าต่าง มองไปข้างล่างตึก

เห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งร่างสั่นสะท้านอย่างรุนแรง มือทั้ง 2 ข้างจับราวบันไดแน่น ข้อนิ้วล้วนขาวซีดเพราะออกแรงมากเกินไป

เขามองมาทางห้องของตน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดวงตาเบิกกว้าง ราวกับเห็นบางสิ่งที่น่าสะพรึงมาก

ห่างจากใต้เท้าของชายคนนั้นไม่ไกล ในกระถางดอกไม้ที่เดิมทีดูธรรมดา ตอนนี้กลับเหมือนมีสัตว์ร้ายตัวหนึ่งตื่นขึ้นจากการหลับใหล เถาวัลย์นับไม่ถ้วนพุ่งออกมาด้วยความเร็วอันน่าตกใจ

เถาวัลย์เหล่านั้นดูเหมือนงูที่ดุร้ายตัวหนึ่ง เลื้อยขึ้นมาตามกำแพงอย่างบ้าคลั่ง ในทุกที่ที่ผ่านไปจะทิ้งรอยเปียกแฉะและเหนียวเหนอะสายหนึ่งไว้ ภายใต้แสงสลัวที่เลือนราง ยิ่งดูแปลกประหลาดเป็นพิเศษ

ที่ทำให้คนรู้สึกขนลุกยิ่งกว่าก็คือ บนเถาวัลย์นั้นกลับมีลูกทรงกลมเหมือนดวงตาอยู่เป็นดวง ๆ

ลูกทรงกลมเหล่านั้น ราวกับสิ่งมีชีวิต ค่อย ๆ ขยับ และปรากฏแสงสีเขียวราง ๆ

“เวรเอ๊ย! นี่มันบ้าอะไรกัน?!” เสิ่นอี้อดไม่ได้ที่จะพึมพำออกมาเสียงเบา ในใจปรากฏความหวาดกลัวอย่างแรงกล้าขึ้นมา ก้าวถอยหลังไป 2-3 ก้าวโดยไม่รู้ตัว ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย

ในตอนนี้เอง มีเสียงกรีดร้องเสียงหนึ่งดังเสียดหู แทรกผ่านบรรยากาศกดดันอันน่าพรั่นพรึงนี้

เสียงกรีดร้องน่าตกใจเหล่านั้น กำลังดังมาจากหอพักหญิงฝั่งตรงข้าม...