Semua Bab เฉิดไฉไล-หอมละมุน: Bab 1 - Bab 5

เฉิดไฉไลมาแล้วเฉิดไฉไลเอนตัวลงบนเก้าอี้หนังแท้ตัวใหญ่ ราคาแพง แต่นั่งสบาย พนักพิงนั้นเกินศีรษะของเธอ และขนาดของเก้าอี้ก็โอบร่างบอบบางของเธอเอาไว้...เธอหลับตาลง...อย่างแรกเธอต้องพยายามลืมเรื่องของโค้ชนิวไปก่อนลืมอะไรน่ะหรือ...ก็ไอ้เป้ากางเกงว่ายน้ำของโค้ชหนุ่มที่พุ่งออกมาชัดเจนซะขนาดนั้นมันตุงเต็มที่ทีเดียวแต่เอาไว้ก่อน อย่างไรโค้ชนิวก็ทำงานกับเธอ...ไม่ได้ไปไหน...เหมือนลูกไก่ในกำมือ"ไม่ใช่จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอดเอาเป็นว่าภาษิตใหม่ “ลูกไก่ในกำมือ บีบก็ตาย คลายก็ตายเพราะโดนบีบไปแล้วเธอจะเอาเขามาบีบเล่นสักครั้ง...ให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นน่าพิศวาสไม่ต่างจากสาวๆ ที่เป็นนักกีฬาว่ายน้ำที่รุมล้อมเขาอยู่นังพวกนั้น...คิดแล้วหมั่นไส้ เธอรู้ว่าพวกสาวๆ ร่านระริกระรี้ อยากโดนจับเสียบ อยากจะเอาจิ๊มิประเคนให้เขาเสียบกันทั้งนั้นพวกนั้นร่านอยากโดนแท่งอันร้อนเสียบกดติดดิ้นกระแด่วๆเธอต้องพักเรื่องโค้ชนิวไว้ก่อน คิดๆๆที่จะทวงชัยชนะคืนพร้อมกับล้างแค้นล้างอายตุงจนเมื่อรวมกับสรีระร่างกายที่งดงามของเขาแล้วเธอก็อดที่จะนึกเสียดายที่คงไม่ได้แตะต้องลิ้มชิมสวาทได้จะกี่คนก็ไม่แคร์คนแรก อดีตสามี กนกอ

แล้วเธอก็วางพวงมาลัยหอมกรุ่น กำลังจะจุดเทียนและธูปโดยที่เดือนประกายไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงย่อตัวลงคุกเข่า และค่อยๆ ดึงของในมือเธอไปจัดการเสียเอง...ท่าทีของเดือนประกายนอบน้อมมาก..เหมือนข้าทาสพึงกระทำให้เจ้านาย...เฉิดไฉไลยืนรอจนกระทั่งธูปถูกส่งมาคืนมาให้ แล้วเดือนประกายถือแท่งเทียนที่ติดไฟแล้ว เธอจ่อปลายธูปดอกเดียวไปที่ไฟที่เอนไปมาในสายลมนั้นแล้วพอธูปลุกติด ก็สะบัดให้ดับ ก่อนจะเอามาถือระหว่างสองมือ เธอเอ่ยเสียงดังฟังชัดและเดือนประกายก็ขนลุก“พี่วิภา ฉันคิดถึงพี่นัก วันนี้วิลัยของฉันกำลังเข้าสู่ศึกอีกแล้ว พี่คงไม่รู้สินะว่าฉันลำบากแค่ไหนเรื่องแข่งว่ายน้ำกับอีตากนก”เดือนประกายเอียงหู ตั้งใจฟัง...“ฉันไม่อยากแพ้อีก พี่รู้ไหมการแพ้สองครั้งที่ผ่านมาทำให้ฉันบอบช้ำ เจ็บในใจสาหัสแค่ไหน”...ช่างน่าสงสาร...เดือนประกายคิด และการอยู่ใกล้ ในระดับต่ำแค่เอวของเฉิดไฉไล ทำให้ได้สัมผัสกลิ่นไอบางอย่าง...มันลอยเข้ากระทบจมูก...รวมทั้งคำฝากของโค้ชวิภาดังเข้าหู ว่าแต่หล่อนจะทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดได้อย่างไร กลิ่นกายของเฉิดไฉไลรบกวนใจของหญิงสาววัยเยาว์เป็นอันมาก...หรือจะลอง...สัมผัส...ลองยั่วเย้า...

เหมือนน้องน้อยจะโดนทะลวง...สองนิ้วที่ทิ่มแทงเข้าไปกางถ่างออกเป็นรูปตัววี....เฉิดไฉไลยกตัวเองขึ้นวางทาบหน้าขาอันแข็งแรง เอาจิ๊มิเปียกๆ ของเธอกดลงไปบนขานั้น...เธอขยับนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วเป็นสามนิ้ว....เดือนก็ตาเหลือก...สามนิ้วอัดลงไปในรูสวาทของหล่อน กางนิ้วหัวแม่มือและนิ้วก้อยออกจากกัน ทิ่มแทงเข้าไป ชักเข้าชักออก จิ๊มิเปียกๆของเฉิดไฉไลก็ถูไถบนหน้าขาของหล่อน...ดวงหน้างามที่เห็นมีความสุขที่เปี่ยมล้น....เดือนประกายมองดวงหน้านั้น อารมณ์พลันทะลักทลาย....นิ้วของเฉิดไฉไลกำลังหน้าทำหน้าที่ไม่ต่างจากแท่งร้อนผ่าวเข้าครอบครองแก่นกายของหล่อน"ซี้ดส์...คุณเฉิด เสียว อูย...อย่างนั้นค่ะ กระแทกใส่เลยค่ะ"ดาวสะบัดหน้าไปมา นิ้วก้อยเพิ่มเข้าไปโดยหล่อนไม่รู้ตัว...ก้นของหล่อนแอ่นขึ้น...บัดนี้น้องน้อยของหล่อนกำลังถูกแซะด้วยนิ้วสี่นิ้ว...ชักเข้าชักออก มันคับแน่น....เจ็บเล็กน้อย แต่เสียวรุนแรง...ราวกับจะทะลวงเอาจิตวิญญาณของหล่อนออกมาทั้งหมดเดือนประกายกำลังรอคอยด้วยใจอันระทึก เสียวซ่าน เหมือนที่โค้ชวิภาเคยฝึกหล่อนเอาไว้หล่อนรู้ว่าอีกประเดี๋ยวเดียวหล่อนจะเจออะไรไม่เคยมีเลสคนไหนทำให้หล่อนได้ขนาดนี้ พวกนั้นอย