เหมือนน้องน้อยจะโดนทะลวง...สองนิ้วที่ทิ่มแทงเข้าไปกางถ่างออกเป็นรูปตัววี....เฉิดไฉไลยกตัวเองขึ้นวางทาบหน้าขาอันแข็งแรง เอาจิ๊มิเปียกๆ ของเธอกดลงไปบนขานั้น...เธอขยับนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วเป็นสามนิ้ว....เดือนก็ตาเหลือก...สามนิ้วอัดลงไปในรูสวาทของหล่อน กางนิ้วหัวแม่มือและนิ้วก้อยออกจากกัน ทิ่มแทงเข้าไป ชักเข้าชักออก จิ๊มิเปียกๆของเฉิดไฉไลก็ถูไถบนหน้าขาของหล่อน...ดวงหน้างามที่เห็นมีความสุขที่เปี่ยมล้น....เดือนประกายมองดวงหน้านั้น อารมณ์พลันทะลักทลาย....
นิ้วของเฉิดไฉไลกำลังหน้าทำหน้าที่ไม่ต่างจากแท่งร้อนผ่าวเข้าครอบครองแก่นกายของหล่อน
"ซี้ดส์...คุณเฉิด เสียว อูย...อย่างนั้นค่ะ กระแทกใส่เลยค่ะ"
ดาวสะบัดหน้าไปมา นิ้วก้อยเพิ่มเข้าไปโดยหล่อนไม่รู้ตัว...ก้นของหล่อนแอ่นขึ้น...บัดนี้น้องน้อยของหล่อนกำลังถูกแซะด้วยนิ้วสี่นิ้ว...ชักเข้าชักออก มันคับแน่น....เจ็บเล็กน้อย แต่เสียวรุนแรง...ราวกับจะทะลวงเอาจิตวิญญาณของหล่อนออกมาทั้งหมด
เดือนประกายกำลังรอคอยด้วยใจอันระทึก เสียวซ่าน เหมือนที่โค้ชวิภาเคยฝึกหล่อนเอาไว้
หล่อนรู้ว่าอีกประเดี๋ยวเดียวหล่อนจะเจออะไรไม่เคยมีเลสคนไหนทำให้หล่อนได้ขนาดนี้ พวกนั้นอย่างดีก็เอาดิลโดทะลวงให้
ไม่ใช่ด้วยมือ...
ด้วยความรุนแรง
ด้วยความเป็นเจ้านาย
เฉิดไฉไลเร่งเอาเนินเนื้ออวบอูมบดกับท่อนขาเนื้อแน่นนั้นและล้วงสี่นิ้วเข้าออก กดนิ้วหัวแม่มือลงบนเม็ดเนื้อที่แข็งเป็นไตเบ่งบาน
ก่อนเธอจะเอานิ้วหัวแม่มือยัดรวมลงไปในหลืบร่องอันเร่าร้อนและเยิ้มฉ่ำจนลื่นไปหมด
นิ้วทั้งห้านิ้ว มือทั้งมือ ใส่เข้าไป นิ่งอยู่สักพักเพื่อรับฟังเสียงกรีดร้องสุดๆ ของเดือนประกาย รับรู้เนื้อตัวอันสั่นไหว...ดวงหน้าแหยเก และเนื้อรอบเนินนูนนั้นสั่นริกๆ กระเพื่อมสั่นด้วยแรงเสียวซ่านจนเกินบรรยาย เธอแช่มือเอาไว้เอ่ยถามเรียบๆ
“รู้หรือยังใครเป็นนายเธอ"
"เจ้าค่ะ รู้แล้วเจ้าค่ะ คุณเฉิดเป็นเจ้านายของเดือน”
รับคำระล่ำระลัก
"ดีมาก...จะทำตามฉันสั่งทั้งหมดไหม”
"ได้เลยค่ะ หมดทุกอย่างค่ะ"
เธอขยับมือ...หมุนควาน
"อูยส...แหกแล้ว” ไม่ได้ยับยั้งคำพูดใดๆ เลย
ให้มันแหก กะมือฉัน" เสียงเฉิดไฉไลเยือกเย็น.... “แต่เธอก็มีความสุขไม่ใช่หรือ”
เธอขยับมือ ลึกลงไปถึงข้อมือ....
สะใจที่ได้เห็น....ร่างแข็งแรงของเดือนประกายดิ้นกระแด่วๆ
แน่ละ...เสียบติดด้วยมือของเธอ
มือที่จะกุมชะตาชีวิตเดือนประกายนับจากนี้ต่อไป
“อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดนายต้น ฉันอยากจัดงานให้เขาที่บ้าน...แล้วเธอควรจะไป....”
"ได้เลยค่ะ" คำตอบรับเต็มใจยิ่งนัก
"ฉันจะส่งเธอไปให้โค้ชนิว...ไปเป็นผู้ช่วยโค้ชนิว” เธอบอกแผนการต่อไป “แต่ให้ผ่านวันเกิดต้นก่อน อ้อ....เธออยากให้เขาได้เสียบทะลวงเธอไหม”
เป็นคำถามตรงๆ
“เขาน่ากินอยู่นะ” นำทางให้เสียอีก และในคำถามยังไม่ได้เอามือออกจากเนินนูนนุ่มลึกและฉ่ำเปียกเยิ้ม
“เอ้อ...ไม่ดีกว่ามังคะ” ตอบปฏิเสธ เพราะเดือนประกายกลัวว่าตัวเองจะไม่เป็นของ “นายสาว” คนเดียว
“แต่ฉันว่าเธอควรให้เขาได้จัดการเธอสักครั้ง”
“จะดีหรือคะ” ยังไม่แน่ใจ “เดือนไม่อยากให้เขามาทับรอย...ที่นายให้เดือน...”
“โถ...เด็กดี เด็กน้อยแสนดี” มีคำชม “ดีสำหรับเขา...และสำหรับเรา”
“สำหรับเรายังไงคะ”
“เอาน่าอย่าถาม”
“แต่....”
“สักครั้ง...ในวันเกิดของเขา...”
ก่อนเฉิดไฉไลจะก้มลงกระซิบคำบางคำข้างหูเดือนประกาย และแน่นอนเธอซอยมือถี่ยิบไปด้วย....เสียงเดือนประกายร้องแบบลมหายใจขาดเป็นห้วงๆ
“อูว์...คุณเฉิด แรงๆ ยังงั้นค่ะ อ๊ากส์ เสียว...โอย เดือนไม่ไหวแล้ว เดือนไม่ไหว...”
ดวงหน้างามสะบัดไปมา และเดือนประกายก็สุดจะทน...น้ำแตกพลั่กราวกับทำนบแตกและไม่เพียงเท่านั้น น้ำฉี่ของหล่อนก็กระจายพวยพุ่งตามออกมาเมื่อเฉิดไฉไลดึงมือออก
“โอ...เดือนขอโทษ ทำให้เลอะเทอะ....”
"ไม่เป็นไร แคทำความสะอาดให้ฉัน” เธอส่งมือให้เดือนประดับ
“เลีย!”
เหมือนน้องน้อยจะโดนทะลวง...สองนิ้วที่ทิ่มแทงเข้าไปกางถ่างออกเป็นรูปตัววี....เฉิดไฉไลยกตัวเองขึ้นวางทาบหน้าขาอันแข็งแรง เอาจิ๊มิเปียกๆ ของเธอกดลงไปบนขานั้น...เธอขยับนิ้วนางเข้าไปอีกนิ้วเป็นสามนิ้ว....เดือนก็ตาเหลือก...สามนิ้วอัดลงไปในรูสวาทของหล่อน กางนิ้วหัวแม่มือและนิ้วก้อยออกจากกัน ทิ่มแทงเข้าไป ชักเข้าชักออก จิ๊มิเปียกๆของเฉิดไฉไลก็ถูไถบนหน้าขาของหล่อน...ดวงหน้างามที่เห็นมีความสุขที่เปี่ยมล้น....เดือนประกายมองดวงหน้านั้น อารมณ์พลันทะลักทลาย....นิ้วของเฉิดไฉไลกำลังหน้าทำหน้าที่ไม่ต่างจากแท่งร้อนผ่าวเข้าครอบครองแก่นกายของหล่อน"ซี้ดส์...คุณเฉิด เสียว อูย...อย่างนั้นค่ะ กระแทกใส่เลยค่ะ"ดาวสะบัดหน้าไปมา นิ้วก้อยเพิ่มเข้าไปโดยหล่อนไม่รู้ตัว...ก้นของหล่อนแอ่นขึ้น...บัดนี้น้องน้อยของหล่อนกำลังถูกแซะด้วยนิ้วสี่นิ้ว...ชักเข้าชักออก มันคับแน่น....เจ็บเล็กน้อย แต่เสียวรุนแรง...ราวกับจะทะลวงเอาจิตวิญญาณของหล่อนออกมาทั้งหมดเดือนประกายกำลังรอคอยด้วยใจอันระทึก เสียวซ่าน เหมือนที่โค้ชวิภาเคยฝึกหล่อนเอาไว้หล่อนรู้ว่าอีกประเดี๋ยวเดียวหล่อนจะเจออะไรไม่เคยมีเลสคนไหนทำให้หล่อนได้ขนาดนี้ พวกนั้นอย
เฉิดไฉไลเอามือกดที่ท้ายทอยหล่อน ให้ได้กดจมูกและปากลงไป เดือนเม้มเม็ดที่แข็งชัน คาบออกมาขบกัดเบาๆ ได้ยินเสียงครางครวญแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา เดือนพยายามเหลือบตาขึ้น หล่อนได้เห็นดวงหน้าคนสวยที่กำลังบอกว่าเสียวสะท้าน...หล่อนคลายเม็ดออก แลบลิ้นยาวลากผ่านร่องหลืบที่แง้มออกเล็กน้อย...ยังเป็นเนื้อเนียน ขาวสะอาดตามสีผิว แต่คงจะผ่านการทะลุลวงทั้งด้วยชิวหาและแท่งเนื้ออวบอ้วนใหญ่น้อยมาพอสมควร แต่รอยที่แยกจากกันไม่ปิดสนิท เห็นชิ้นเนื้อเรียวยาวด้านในโผล่แพลมออกมากลับทำให้เดือนยิ่งกระสันรุนแรง...หล่อนลากลิ้นลงตามแนวร่อง ห่อลิ้นไชชอนเข้าไป เสียงครางยิ่งดังขึ้น...มือที่กดท้ายทอยหล่อนลงน้ำหนักมากกว่าเดิมราวกับไม่ให้หล่อนถอนหน้าไปได้พ้นหล่อนแยงลิ้นเข้าไป กวาดเข้าไปในโพรง...กลิ่นหอมนัก และหล่อนก็รู้สึกถึงน้ำหวานที่กลั่นออกจากมา...อา...น้ำหอยออกมาแล้วน้ำที่อาบเกสรหอยจนชุ่มเหมือนพอกด้วยเมือกครีมสเนลกระนั้นหอยตัวนี้ไม่ได้ดำคล้ำตามแรงที่คงเคยผ่านสมรภูมิศึก หากแต่มือที่กดท้ายทอยหล่อนผ่อนคลายออก แต่ทว่าเดือนประกายสะดุ้ง นิ้วเท้าของเฉิดไฉไลกำลังสัมผัสกับน้องเดือนโหนกของหล่อน...หัวแม่เท้ากดดุนๆ ตรงเม็ดอูมๆ
แล้วเธอก็วางพวงมาลัยหอมกรุ่น กำลังจะจุดเทียนและธูปโดยที่เดือนประกายไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงย่อตัวลงคุกเข่า และค่อยๆ ดึงของในมือเธอไปจัดการเสียเอง...ท่าทีของเดือนประกายนอบน้อมมาก..เหมือนข้าทาสพึงกระทำให้เจ้านาย...เฉิดไฉไลยืนรอจนกระทั่งธูปถูกส่งมาคืนมาให้ แล้วเดือนประกายถือแท่งเทียนที่ติดไฟแล้ว เธอจ่อปลายธูปดอกเดียวไปที่ไฟที่เอนไปมาในสายลมนั้นแล้วพอธูปลุกติด ก็สะบัดให้ดับ ก่อนจะเอามาถือระหว่างสองมือ เธอเอ่ยเสียงดังฟังชัดและเดือนประกายก็ขนลุก“พี่วิภา ฉันคิดถึงพี่นัก วันนี้วิลัยของฉันกำลังเข้าสู่ศึกอีกแล้ว พี่คงไม่รู้สินะว่าฉันลำบากแค่ไหนเรื่องแข่งว่ายน้ำกับอีตากนก”เดือนประกายเอียงหู ตั้งใจฟัง...“ฉันไม่อยากแพ้อีก พี่รู้ไหมการแพ้สองครั้งที่ผ่านมาทำให้ฉันบอบช้ำ เจ็บในใจสาหัสแค่ไหน”...ช่างน่าสงสาร...เดือนประกายคิด และการอยู่ใกล้ ในระดับต่ำแค่เอวของเฉิดไฉไล ทำให้ได้สัมผัสกลิ่นไอบางอย่าง...มันลอยเข้ากระทบจมูก...รวมทั้งคำฝากของโค้ชวิภาดังเข้าหู ว่าแต่หล่อนจะทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดได้อย่างไร กลิ่นกายของเฉิดไฉไลรบกวนใจของหญิงสาววัยเยาว์เป็นอันมาก...หรือจะลอง...สัมผัส...ลองยั่วเย้า...
“แม่ฟังชมพู่นะคะ....” แม้จะคุยโทรศัพท์ลำพังแต่น้องชมพู่ก็พยายามลดเสียงลง เริ่มต้นด้วยประโยคท่าทำให้เฉิดไฉไลขนลุกเป็นอันมาก“ยัยเดือนเหมือนเรา...และยัยเดือนนี่ละค่ะที่เป็นคนที่โค้ชวิภาเคยปั้น และจะส่งมาให้แม่ได้เล่นสนุกด้วยนะคะ”เธอขนลุก ขยับนั่งตัวตรง เรื่องราวความลับสุดยอดตามมา“หากโค้ชวิภาไม่ตายเสียก่อน...แม่รู้ไหมคะว่ายัยเดือนประกายคงจะเป็นเด็กในสังกัดแม่”“พูดถึงพี่วิภา” เฉิดไฉไลน้ำตาคลอ “แม่ยังรักอาลัยไม่หาย...เป็นอีกคนนอกจากพ่อของชมพู่เลยนะ ที่แม่ไม่เคยลืม”“แม่คิดออกหรือยังว่าจะเอาตัวยัยเดือนมาใช้งานได้ยังไง”“ตอนแรกโค้ชนิวเขาแสดงท่าทีก่อนว่าเขาจะเอาตัวยัยเดือนมาเป็นผู้ช่วยเขา แต่แม่อยากได้ตัวชมพู่มากกว่า ท่าทางเขาผิดหวัง”“เขาเป็นแฟนกันมาพักใหญ่ แต่เค้าจะได้ฟันยัยเดือนหรือยัง เพราะเท่าที่ชมพู่รู้มายัยนี่ยังไม่เคยโดนใครจิ้มเลยนะคะ แม่ขา”“ชมพู่จ๋า ยิ่งพูดแม่ยิ่งขนลุก”“แม่ของชมพู่เป็นคนเก่ง ชมพู่มีเบอร์ติดต่อยัยเดือนและชมพู่มีเด็ดกว่านั้น”เฉิดไฉไลก็คิดออก////////////////////////////////////////////วัดชานเมืองแห่งหนึ่ง ลานพระอุโบสถด้านใน และตรงเสาไฟ...ที่มีช่องสี่เหลี่
เฉิดไฉไลมาแล้วเฉิดไฉไลเอนตัวลงบนเก้าอี้หนังแท้ตัวใหญ่ ราคาแพง แต่นั่งสบาย พนักพิงนั้นเกินศีรษะของเธอ และขนาดของเก้าอี้ก็โอบร่างบอบบางของเธอเอาไว้...เธอหลับตาลง...อย่างแรกเธอต้องพยายามลืมเรื่องของโค้ชนิวไปก่อนลืมอะไรน่ะหรือ...ก็ไอ้เป้ากางเกงว่ายน้ำของโค้ชหนุ่มที่พุ่งออกมาชัดเจนซะขนาดนั้นมันตุงเต็มที่ทีเดียวแต่เอาไว้ก่อน อย่างไรโค้ชนิวก็ทำงานกับเธอ...ไม่ได้ไปไหน...เหมือนลูกไก่ในกำมือ"ไม่ใช่จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอดเอาเป็นว่าภาษิตใหม่ “ลูกไก่ในกำมือ บีบก็ตาย คลายก็ตายเพราะโดนบีบไปแล้วเธอจะเอาเขามาบีบเล่นสักครั้ง...ให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นน่าพิศวาสไม่ต่างจากสาวๆ ที่เป็นนักกีฬาว่ายน้ำที่รุมล้อมเขาอยู่นังพวกนั้น...คิดแล้วหมั่นไส้ เธอรู้ว่าพวกสาวๆ ร่านระริกระรี้ อยากโดนจับเสียบ อยากจะเอาจิ๊มิประเคนให้เขาเสียบกันทั้งนั้นพวกนั้นร่านอยากโดนแท่งอันร้อนเสียบกดติดดิ้นกระแด่วๆเธอต้องพักเรื่องโค้ชนิวไว้ก่อน คิดๆๆที่จะทวงชัยชนะคืนพร้อมกับล้างแค้นล้างอายตุงจนเมื่อรวมกับสรีระร่างกายที่งดงามของเขาแล้วเธอก็อดที่จะนึกเสียดายที่คงไม่ได้แตะต้องลิ้มชิมสวาทได้จะกี่คนก็ไม่แคร์คนแรก อดีตสามี กนกอ