Lahat ng Kabanata ng จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ: Kabanata 21 - Kabanata 30

ร่างนั้นยังคงนอนแน่นิ่งอยู่เช่นนั้น เจียอีนั่งตัวสั่นอย่างหวาดระแวงพยายามปลอบใจตนเองว่าเขาอาจไม่ใช่พวกเดียวกันกับคนร้าย เพราะถ้าหากเขาเป็นพวกเดียวกับมันมันก็คงไม่ตีหัวเขาจนสลบแล้วขังเขาไว้ที่นี่กับนางตลอดทั้งคืนเจียอีไม่สามารถหลับลงได้ นางเอาแต่จ้องมองร่างนั้นในความมืดจนกระทั่งแสงสว่างของวันใหม่เริ

ณ อารามร้างโกรกกกกเสียงท้องของเจียอีร้องดังจนอีกคนที่อยู่ด้วยกันต้องหันมามองแล้วลอบยิ้ม นางรีบนั่งหลังตรงทำเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หลังจากได้ตะโกนขอความช่วยเหลือจนเหนื่อยและเจ็บคอท้องก็เริ่มต้องการอาหารเพื่อประทังความหิว บ่อยครั้งที่นางลอบมองไปที่กองผลไม้ของเขา แต่ก็ยังสงวนท่าทีเอาไว้ไม่แสดงออกว

"ข้ารู้""ถ้า""ออกไปได้แล้ว ข้าต้องการความเป็นส่วนตัว"นางยังไม่ได้พูดจบสักประโยคเขาก็ขัดนางเสียหมด บ้านก็บ้านของนาง ห้องเก็บสินค้านี้ก็เป็นของบ้านนาง เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าถึงได้กล้าออกปากไล่ เจียอีมองชายที่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ ในเมื่อเขาไม่อยากฟังที่นางพูดแล้วแกล้งหลับนางยังจะ

"เถ้าแก่เจ้าคะ"นางร้องเรียกชายที่กำลังยืนชำแหละเนื้ออยู่ ที่ยืนอยู่ข้างกันนั้นคือลูกชายของเขา ทั้งคู่เงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นว่าคนที่เรียกอยู่หน้าประตูคือหญิงสาววัยแรกแย้ม ข้างหลังคือชายหนุ่มแต่งกายซกมกหนวดเครารุงรัง"แม่นางสนใจเนื้อหรือ""ไม่ใช่เจ้าค่ะ""อ้อ แล้วเจ้ามาเพราะเหตุใด มา ๆ เข้ามาก่อน

กระบี่สามเล่มนี้ข้าจะให้นางเห็นไม่ได้ นางกำลังจับตามองข้าอยู่ หากเอามาซ่อนไว้ในห้องนี้สักวันนางต้องหาเจอ...เขาเดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านจนกระทั่งเจอบ่อน้ำที่หลังบ้าน เย่เมาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงหันหน้าไปทางทิศตะวันตกนับไปอีกห้าก้าว เขาตั้งใจจะฝังกระบี่ไว้บริเวณนี้ จึงได้เดินไปหยิบเสียมของตงซิ่วมาข