บททั้งหมดของ จากสาวน้อยบ้านนาสู่ภรรยาท่านแม่ทัพ: บทที่ 61 - บทที่ 70

"เหวินไห่ โชคดีที่เจ้ามาทันเวลา"ซูเหวินเดินมาหยุดเคียงข้างเหลียนเจียวมิ่ง ส่วนจือเฉินหยุดยืนข้างหลังทิ้งระยะห่างพอสมควร"เหวินไห่ ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว พ่อของเจ้าปิดบังการหายตัวไปของเจ้ากับแม่อยู่นานหลายเดือน แม่ขอโทษที่ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้เลย แม่เพิ่งจะรู้วันนี้นี่เอง โถ่ ลูกแม่ เจ้าคงลำบากมาก""

"ข้าสบายดีฮูหยินรอง ว่าแต่เจ้าเถอะ พักนี้ยุ่งงานครัวหรือยุ่งงานใดกันแน่"เมื่อหลายวันก่อนฮูหยินใหญ่ได้ยินข่าวมาว่าหยางลี่ได้เข้าไปเล่นการพนันที่หอจันทร์กระจ่าง จึงอยากพูดเพื่อให้หยางลี่ได้รู้ตนเองว่ากำลังกระทำตัวไม่สมฐานะฮูหยินรองของแม่ทัพใหญ่หลี่ซูเหวิน ทว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะรู้ตัวช้าและไม่เคยคิดตาม

"ข้าขอโทษพี่เหวินไห่ รูปวาดนี้ถูกน้ำจนสีหมึกละลายเปรอะเปื้อนหมดแล้ว เดี๋ยวข้าให้จิตรกรฝีมือดีมาวาดให้ใหม่"นางกล่าวอย่างรู้สึกผิด มือยังไม่หยุดซับน้ำจากกระดาษแผ่นนั้น โชคดีแผ่นอื่น ๆ ที่เป็นข้อความอักษรไม่เปียกปอนไปด้วย"ช่างเถิดหลันเอ๋อร์ จือเฉินเจ้าเอาไปเก็บที่ห้องข้าก่อนเถิด"เพื่อให้นางไม่รู้สึก

"ท่านแม่ทัพขอรับ คนที่ข้าส่งเข้าไปแฝงตัวที่จวนตระกูลหลี่แจ้งมาว่าคืนนี้ซิ่วเต๋อมีนัดกับใครบางคนที่โรงเตี๊ยมฝูหรง ข้าคิดว่าเราควรตามไปดูเผื่อได้เบาะแสอะไรเพิ่มเติม""เช่นนั้นคืนนี้เราไปเยือนโรงเตี๊ยมฝูหรงกัน"ยามห้าย"ท่านแม่ทัพขอรับ ห้องข้างกันที่ซิ่วเต๋อจองไว้มีคนเข้าพักเต็มหมดแล้วขอรับ"จือเฉินวิ่

"ถวายบังคมฝ่าบาท กระหม่อมไม่ทราบว่าฝ่าบาทจะเสด็จมาเยี่ยมเยือนฝ่ายธุรการทหารจึงไม่ได้จัดเตรียมการต้อนรับให้ดี กระหม่อมสมควรตายพ่ะย่ะค่ะ""ลุกขึ้นเถิดเสนาบดีกู้"ฮ่องเต้ทรงกล่าวอนุญาตแล้วเสนาบดีกู้จึงลุกขึ้น ลู่จิวเห็นดังนั้นก็จะลุกขึ้นตามแต่เจียอีได้ดึงนางให้คุกเข่าอยู่ก่อน ด้วยฐานะที่ต่างศักดิ์เสนาบ