All Chapters of คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Chapter 11 - Chapter 20

ไอรดาพยายามทบทวนเรื่องราวต่างๆ ของอัยยะ ที่ผ่านเข้ามาในสมองของเธอ มันเหมือนเครื่องเล่น DVD ที่กำลังฉายภาพยนตร์ให้เธอดู จากนั้นเธอก็ย้อนกลับมาดูร่างกายนี้ พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นดูอย่างละเอียด เธอลุกจากเตียง เดินไปยังห้องน้ำอีกครั้ง เพื่อตรวจสอบใบหน้า ครั้งแรกที่เธอเห็นใบหน้านี้ เธอยังไม่ได้จับรายละเอียดอะไรเลย เพราะเธอตกใจกับภาพของหญิงสาวที่สะท้อนออกมาจากกระจกภายในห้องน้ำ (นี้ใคร? ... ฉันเหรอ ... ไม่ ไม่ ไม่!! หน้านี้ไม่ใช่ใบหน้าของฉัน!!) เธอคิดในใจ ในครั้งแรกที่เธออยู่ในห้องน้ำ เพราะตอนนั้นมันพูด หรือตะโกนออกมาไม่ได้ เพราะมีชายหนุ่มที่เธอไม่คุ้นเคย แต่เหมือนจะคุ้นเคยยังอยู่ด้านนอก เธอรู้แค่เพียงว่าใบหน้านี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคลับคล้ายคลับคลา แต่ตอนนั้นเธอคิดไม่ออกว่าใบหน้านี้เหมือนใคร แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว "อัยยะ ... หน้าของเธอเหมือนแม่มากเลย!!" ไอรดาพูดกับตัวเอง จากห่วงฝันที่เธอเห็น แม่ของเธอกับอัยยะยืนคู่กันก่อนภาพจะถูกตัดขาดไป เธอตกใจกับใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ข้างแม่ของเธอ ที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกันมาก แทบจะเหมือนแฝดเลยก็ว่าได้ เธอจำใ

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของอัยยะก็มาถึงโรงพยาบาล และเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของลูกสาว "คุณพ่อ งานที่บริษัทเรียบร้อยดีนะครับ?" ลีอองถามเจสัน พ่อตาของเขา "อือ ... เรียบร้อยดี แล้วนี่น้องเป็นไงบ้างล่ะ?" เจสันถามลีอองเกี่ยวกับอัยยะลูกสาวของเขา "เธอเพิ่งถูกนำตัวไปที่แผนกตรวจซีทีสแกนเมื่อซักครู่นี้ครับ อีก 30 นาที น่าจะเสร็จครับ" ลีอองตอบกลับ "งั้นพ่อว่าเราตามไปที่ห้องแผนกตรวจกันเถอะ" เจสันชวนลูกเขยตามไปดูสถานการณ์ของอัยยะ "อือ ... ครับคุณพ่อ" ลีอองตอบตกลงพ่อตาของเขาที่จะไปดูอัยยะที่แผนกรังสีวิทยา จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปยังแผนกตรวจซีทีสแกน ด้านหน้าของแผนกมีเจ้าหน้าที่คอยพวกเขาอยู่แล้ว ส่วนแพทย์และพยาบาลที่ดูแลอัยยะ ยังคงอยู่ในห้องตรวจ "สวัสดีค่ะ คุณเจสัน คุณลีออง เชิญนั่งรอด้านนี้เลยค่ะ" เจ้าหน้าที่ที่ดูแลแผนกรังสีวิทยา เชิญทั้งสองนั่งรอคนไข้ที่กำลังตรวจอยู่ภายในห้อง จากนั้นเธอก็เดินไปเตรียมน้ำดื่มมาให้ทั้งคู่ "ทั้งสองท่านเชิญดื่มน้ำก่อนค่ะ อีกสักครู่คนไข้ก็ออกมาแล้วละค่ะ" เจ้าหน้าที่บอกพวกเขาเกี่ยวกับเวลาที่พวกเขาต้องรอคนไข้

"ไอซ์โตแล้วนะคะ ไอซ์สามารถอยู่คนเดียวได้ค่ะ และตอนนี้ไอซ์ก็แข็งแรงดีแล้ว พ่อดูสิคะ" อัยยะบิดตัวไปมา ในขณะที่เธอยังนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย "คุณพ่อกับคุณลี กลับไปนอนที่บ้านดีแล้วละค่ะ เหนื่อยกันมาหลายวันแล้ว ทั้งสองคนจะได้หลับสบาย ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาหาไอซ์ ไอซ์ไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ ..... " เธอเผลอตัวออดอ้อนพ่อของเธอ และหันไปทำตาปริบๆ ใส่ ชายอีกคนที่อยู่ข้างๆ กัน ลีออง เห็นลูกอ้อนของหญิงสาว ก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว (นี้เธอเป็นอะไร!!!) เขาคิด "พ่อว่านะ ... " ยังไม่ทันที่เจสันจะพูดเหตุผลของการอยู่ดูแลเธอที่โรงพยาบาล ไอรดาก็พูดแทรกทันที เพื่อไม่ให้เขามีโอกาส และนี้ก็ถือเป็นกลยุทธ์ทางจิตวิทยาในการชักจูงคนให้คล้อยตามในสิ่งที่เราต้องการ "กลับบ้านไปนอนให้สบายเถอะค่ะ หากพ่อไม่กลับ ไอซ์ว่าคุณลีเขาก็คงไม่กลับเช่นกัน ไอซ์เป็นห่วงคุณพ่อ และคุณลีนะคะ เหนื่อยเพราะหนูมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวไม่สบายเอาได้ ใครจะอยู่ดูแลไอซ์ละค่ะ ในโลกนี้ก็มีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่ต้องเป็นห่วงกัน" ประโยคนี้ไอรดา หยุดพูด พร้อมกับเหลือบมองไปยังชายหนุ่มที่เธอพูดเหมือนแซะเขาเบาๆ

ตัดภาพมาที่ลีออง ตลอดระยะทางที่ขับรถมาเขาคิดถึงพฤติกรรมที่เกิดขึ้นกับอัยยะที่มันไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่ที่เธอฟื้นขึ้นมา คำพูดคำจาที่แตกต่างไปมาก ดูมีความเป็นผู้ใหญ่ รู้จักใช้คำพูด ไม่เจ้าอารมณ์ และที่สำคัญ "เธอมีกลิ่นหอมด้วยเหรอ?" ลีอองยังคงจำกลิ่นจากตัวของอัยยะเมื่อช่วงค่ำที่โรงพยาบาลได้ดี มันเป็นกลิ่นที่หอมหวานอ่อนๆ ให้ความรู้สึกสดชื่นเวลาอยู่ใกล้ ระยะทางระหว่างบ้านและโรงพยาบาลห่างกันพอสมควร ถึงแม้บ้านพักของเขาจะอยู่ในเขตเมือง แต่งเขาเป็นคนที่ชอบบรรยากาศที่เงียบสงบ ดังนั้นบ้านหลังนี้จึงอยู่นอกเมืองนิดหนึ่ง ลีอองขับรถเข้าจอดภายในโรงจอดรถ บ้านหลังนี้ถูกสร้างโดยพ่อตาของเขาเพื่อให้เป็นของขวัญในวันแต่งงานระหว่างเขากับอัยยะ พูดง่ายๆ ก็เหมือนว่าเขาเป็นเขยที่แต่งเข้าบ้านเจ้าสาวก็ว่าได้ แต่พ่อตาของเขานั้นเป็นคนใจดี และไม่เคยสร้างปัญหาให้กับเขาเลย ยกเว้นลูกสาวของเขาที่ตอนนี้กลายมาเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขาเท่านั้นที่เป็นตัวปัญหา บ้านหลังใหญ่เกินกว่าจะอยู่กันเพียงแค่ 2 คน หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์เลยก็ว่าได้ แต่ไม่มีใครสามารถอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ แม้กระทั่งตัวเขาท

ถึงแม้ว่าเซทจะจากไปได้สักระยะหนึ่ง สาวๆ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ โดยเฉพาะเรยาและอะมีก็พูดถึงอัยยะ ไม่หยุดปาก โดยมีจิมมี่นั่งฟังอยู่ข้างๆ จิมมี่ยังคงฟังเพื่อนของเธอ ถึงแม้จะไม่ได้โต้ตอบอะไรไปมาก แต่เธอก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก "ฉันละเสียใจจริงๆ เลยนะ พอรู้ข่าวว่าภรรยาของท่านประธานไม่เป็นอะไรมาก เฮ้อ ... ฉันละอยากให้ ..... ไม่เอาไม่พูดดีกว่า" อะมีนาเป็นคนเริ่ม "ฉันก็คิดแบบเดียวกันกับเธอนั้นล่ะ ใครเล่าจะไปอยากอยู่ร่วมโลกกับคนแบบนี้ ตัวอันตรายชัดๆ" เรยาเสริม "ฉันละไม่เข้าใจเลยว่าเจ้านายของเราเอายายนี้มาทำเมียได้ไง เฮ้อ เห็นแล้วปวดใจจริงๆ" อะมีนาต่อบทสนทนา "พวกเธอทั้งคู่หยุดพูดถึงเจ้านายได้แล้ว หากใครมาได้ยินมันจะไม่ดีต่อภาพลักษณ์ ตอนนี้เรากำลังทำงานอยู่นะ" จิมมี่เริ่มเตือนเพื่อร่วมงานของเธอ "จ้า ... แม่คนดี ขนาดเขาคิดจะฆ่าเธอให้ตายเลยนะนั้นน่ะ" อะมีนาอดที่จะค่อนขอดจิมมี่ไม่ได้ "เอาละๆ ไม่ต้องมาประชดกันเลยนะ ตอนนี้เรากำลังทำงาน เผื่อลูกค้าเดินเข้ามา หรือเจ้านายมาได้ยินล่ะ ตั้งใจทำงานเถอะ" จิมมี่ย้ำอีกครั้ง ที่โรงพยาบาล ภา