Semua Bab คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Bab 1 - Bab 10

หลังแต่งงาน อัยยะได้พยายามที่จะระงับอารมณ์ของเธอไม่ให้อาละวาด ผ่านไปได้แค่ครึ่งปี ความอดทนของเธอก็ถึงขีดจำกัด เธอเริ่มหวาดระแวงในตัวชายหนุ่มมากขึ้น เพราะตั้งแต่เธอแต่งงานกับเขา เขาไม่ยอมนอนกับเธอและไม่ยอมแตะต้องตัวเธอเลยสักครั้ง และจะพูดกับเธอเฉพาะเมื่อจำเป็นเท่านั้น เธอได้แต่คิดว่าเขายังคงรักผู้หญิงคนนั้น และนั้นเธอจะไม่ยอมเป็นอันขาด ถึงแม้ว่าเขาจะกลับบ้านตรงเวลา และพาเธอไปร่วมรับประทานอาหารกับพ่อของเธอในวันหยุดสุดสัปดาห์ หลังจากนั้น เธอก็เริ่มไปอาละวาดหญิงสาวทุกคนที่เข้าใกล้สามีของเธอ โดยเฉพาะอดีตแฟนเก่าของชายหนุ่มที่ยังคงทำงานในบริษัทของสามีเธอ เขาไม่ยอมไล่ยัยนั้นออก แถมยังปกป้องหล่อนตลอดเวลาเมื่อเธอไปอาละวาด นับวันอัยยะเริ่มอาละวาดหนักขึ้นเรื่อย ๆ มันทำให้พวกเขาเริ่มทะเลาะกัน จากที่ชายหนุ่มกลับบ้านตรงเวลา กลายเป็นว่าเขาเริ่มจะไม่ค่อยกลับมานอนบ้าน ยกเว้นเมื่อเธอเริ่มขู่เขา เขาถึงจะกลับ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงมารับเธอไปทานอาหารกับพ่อของเธอเมื่อถึงเวลา และหลังจากนั้นเขาก็แค่มาส่งและจากเธอไป นี้ก็ผ่านมาจะเกือบ 2 ปีแล้ว นับวันชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอก็ยิ่งเย็นช

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน จู่ ๆ ไอรดาก็ลืมตาขึ้น เธอยังคงอยู่ที่เดิมในที่ที่เธอล้มลงหมดสติในตอนที่แม่ของเธอจากไปพร้อมกับหญิงสาวที่แม่ของเธอบอกว่า นั้นคือพี่สาวของเธอ ไอรดาพยายามยืนขึ้น แต่เธอก็ยังไม่สามารถยืนขึ้นได้ เพราะยังคงมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงแบบกะทันหัน ไอรดาเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากุมขมับ พร้อมกับหลับตาอย่างแรง ในท่าขดตัวนอนแบบเจ็บปวด "ซีด!!!... " เสียงที่บ่งบอกว่าเธอนั้นมีอาการปวดหัว ดังออกมาจากไรฟันของเธอ "นี้ นี้ มันภาพอะไร? ...พวกคุณเป็นใคร? ..." ไอรดาถามคำถาม แต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบเธอกลับมา จากที่เธอเห็นภาพต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในสมองของเธอ มันเป็นภาพที่ไม่คุ้นเคยไหล่ผ่านดังสายน้ำ ไอรดาเห็นภาพต่าง ๆ เหล่านั้น มันคือภาพของความทรงจำของผู้หญิงคนนั้น คนที่เดินจับมือไปกับแม่ของเธอ โดยความทรงจำของผู้หญิงคนนั้นเริ่มตั้งแต่เธออายุได้ 9 ขวบ "หนูคือลูกพ่อ ต่อไปนี้พ่อจะดูแลหนูเอง ไม่ให้หนูต้องลำบาก หนูต้องเป็นเด็กดีนะคะ" ชายวัยกลางคนอายุราว ๆ 40 ปี พูดกับเด็กผู้หญิงที่เขากำลังอุ้มอยู่ "ค่ะคุณพ่อ หนูอัยย์ จะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อ ไม่สน จะเชื่อฟังคุณพ่อนะคะ" เส

"คุณเจสัน เชิญผมมาพบในวันนี้มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่าครับ?" ชายหนุ่มเริ่มเข้าประเด็นทันที หลังจากที่เขานั่งลงที่โต๊ะรับประทานอาหาร โดยไม่ปล่อยเวลาให้หลุดลอยไป แต่ผู้ที่กำลังนั่งตรงข้ามกับเขายังคงยิ้ม และยังไม่พูดอะไร "ถ้าหากว่า .... เป็นเรื่องของการแต่งงาน ผมยังคงขอพูดคำเดิมนะครับ" ชายหนุ่มกลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นอีกครั้ง และปฏิเสธคำตอบล่วงหน้า ถึงแม้ว่าผู้ที่นั่งอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขายังไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเลยก็ตาม "อย่าเพิ่งตัดสินใจเร็วอย่างนั้นเลยครับ ดื่มกาแฟก่อนได้นะ แล้วเดี๋ยวเราทานอาหารร่วมกันซักมื้อก่อน" ผู้ที่เชิญเขามาในวันนี้เริ่มสนทนากับเขา และเชิญเขาดื่มกาแฟและทานข้าวด้วย มันเป็นประโยคที่ชวนให้เขาคิดมาก? "หมายความว่าอย่างไรครับ?" ชายหนุ่มเริ่มมีความสงสัย "วันนี้ผมเชิญคุณลีมาพบ ไม่ใช่ในฐานะประธานบริษัท แต่ผมมาในฐานะของพ่อคนหนึ่งเท่านั้น" เจสัน เริ่มเข้าสู่บทสนทนา "ผมรู้ว่าลูกสาวของผมเป็นคนอย่างไร และผมก็ทราบคุณลีเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ผมก็ไม่ได้ชอบการบังคับ หรือใช้เล่ห์เหลี่ยมในการทำธุรกิจใด ๆ" ชายหนุ่มฟังสิ่งที่เจสันกำลังพูด พร้อมกับเริ่มทำท่าทางสงส

..... ภายในห้องพักฟื้นผู้ป่วยของโรงพยาบาล ชายหนุ่มกลับเข้าสู่โลกปัจจุบัน หลังจากที่เขาหวนนึกถึงเรื่องราวที่เขาได้เข้ามาสู่โลกของผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่กำลังนอนหลับไม่ได้สติ หลังจากเกิดอุบัติเหตุในคืนวันนั้น มันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันของพวกเขา เจสัน พ่อตาของเขา ก็ไม่ได้กล่าวโทษเขาเลยด้วยซ้ำ นั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องที่เกิดขึ้น และสัญญาระหว่างเขากับเจสันพ่อตาของเขาที่ยังไม่ถึงกำหนด มันก็เพิ่งผ่านมาได้ปีกว่า ๆ เอง และตัวเขาเองที่เป็นฝ่ายที่ไม่สามารถทนหญิงสาวคนนี้ได้ ตอนนี้ ลีออง ไม่มั่นใจว่าจะเปลี่ยนแปลงนิสัยร้าย ๆ ของอัยยะได้อย่างไร ดูจากเหตุการณ์ในวันนั้นที่เธอตั้งใจไปทำร้ายจิมมี่ถึงที่บริษัทของเขา เขาก็ต้องยอมรับว่าไม่มีความสามารถจริง ๆ ดังนั้น ลีออง จึงลองหยั่งเชิงอัยยะ และดูว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร หาเขาขอเธอหย่า เพราะหากครบกำหนด 2 ปี เขาก็จะหย่ากับเธออยู่ดี ใจจริงเขาก็ต้องการให้หญิงสาวคนนี้เปลี่ยนแปลงตัวเองเช่นกัน ลีอองมองดูหญิงสาว จากนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ เตียงผู้ป่วย เขาจัดโต๊ะ และที่นั่งของตัว

... ภายในห้องน้ำ ไอรดา เดินเข้าไปภายใน ใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็เคยเห็นเพียงแวบเดียว ลอยเข้ามาที่ดวงตาคู่สวยของเธอ ในขณะที่เธอกำลังยืนจ้องกระจก เธอเอามือรูปที่หน้าของตนเอง บี้ไปที่แก้มทั้งสองข้าง จ้านั้น ก็กางมันออกเพื่อตบไปยังใบหน้านี้ 3 ครั้ง แรง ๆ "แป๊ะ!! แป๊ะ!! แป๊ะ!! ... อ๊ะ!! ... นี้ นี้ นี้ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?" เธอสำรวจร่างกายของเธอทันนี้ "นี้ นี้ มันไม่ใช่ร่างของฉัน!! แล้ว แล้วฉัน?" เธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี จากนั้นเธอก็ปวดหัวขึ้นมาอีกครั้ง จนตาเธอเริ่มลาย และมือของเธอก็ปัดไปถูกแก้วที่วางบริเวณอ่างล้างหน้าหล่นลงพื้น ชายหนุ่มที่อยู่นอกห้องได้ยินเสียงแก้วที่หล่นลงพื้น ก็รีบเดินไปสอบถามผู้ที่อยู่ในห้องน้ำทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น "นี้! คุณ! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" ไม่มีเสียงตอบกลับ เขาถามกลับอีกครั้ง พร้อมกับเคาะไปที่ประตูห้องน้ำ "นี้ คุณ! คุณ! ได้ยินผมไหม! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" "อะ ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" เธอตอบกลับ จากนั้นเธอก็เปิดประตู และเตรียมเดินออกจากห้องน้ำ ชายหนุ่มมองดูเธอ ก็ไม่เห็นอาการผิดปกติอันใด จากนั้นเขาก็หลีกทางใ