Semua Bab คุณสามีฉันพร้อมที่จะหย่าแล้วนะ: Bab 31 - Bab 40

"คุณออกไปรอฉันที่ห้องนั่งเล่นก่อน เดียวฉันล้างถ้วยและเก็บกวาดเสร็จจะตามออกไป ... " หลังพูดเสร็จไอรดาก็เก็บจานชามไปล้าง ชายหนุ่มยังคงอยู่ช่วยเธอเก็บไม่ยอมออกไป "คุณออกไปรอด้านนอกเถอะค่ะ จานชามมีแค่นี้ฉันล้างคนเดียวได้" ไอรดาได้แต่บอกให้เขาออกไปด้านนอกอีกครั้ง "เดี๋ยวผมช่วยคุณยกไปไว้ที่ซิงค์ก่อนละกัน" ลีอองพูดขึ้น ในขณะที่เขากำลังจะยกจานชามที่เขาช่วยเธอเก็บ เมื่อเขาวางจานลงบนซิงค์เขาก็เดินออกไปรอหญิงสาวที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานอัยยะก็เดินมา "คุณรอแป๊บนะ ฉันขึ้นไปเอากระเป๋าก่อน" "อือ ... " ลีอองตอบกลับมา มันยังคงเป็นคำสั้นๆ เช่นเดิม (จะพูดคำอื่นไม่เป็นไรไง ... ชิ) ไอรดามองไปยังชายหนุ่มที่ยังคงตอบเธอแบบสั้น ๆ เช่นเดิม ลีอองมองไปยังอัยยะที่เดินลงมาจากบันได เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ากางเกงที่เธอใส่มัน คือกางเกงยีน กรีดบริเวณเข่าด้านหนึ่งจนขาด และเผยให้เห็นเนื้อตรงหัวเข่า อีกด้าน ถูกกรีดบริเวณด้านข้างจากเหนือหัวเข่าลงต่ำกว่าหัวเข่าเล็กน้อย บนหัวของหญิงสาวสวมหมวกยีนด้วย เสื้อที่เธอใสคือเสื้อยืดสีขาวมีลวดลายด้านหลังเป็นลาย

ในอีกฟากหนึ่ง ไอรดาที่มองเห็นใบหน้าหญิงชราได้เต็มตามากขึ้น เธอไม่ได้ที่จะทำอะไรนอกจากการสัมผัสของเธอต่อหญิงชรา โดยการยื่นมือไปจับมือของหญิงชราผู้นั้น นั้นมันทำให้หญิงชรารู้สึกร้อนขึ้นมาอยากบอกไม่ถูก จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หญิงชราร้องขึ้นมา จากการสัมผัสครั้งนี้ ทำให้ไอรดารู้สึกถึงความเศร้าในตัวของหญิงชราคนนี้ เธอทนอยู่บนโลกใบนี้มานานเกินไป เธอคิดถึงชายอันเป็นที่รักของเธอ เธอเกลียดชังคนที่นำเธอออกมาจากเขา และนั้นมันจึงนำมาสู่เหตุการณ์ในวันนี้ หญิงชรา รับการสัมผัสจากไอรดา จากที่ร้อนเหมือนเปลวไฟในช่วงแรก ต่อมากลายเป็นแสงแห่งความอบอุ่น เธอสัมผัสได้ถึงความหวังดี และความเป็นห่วงในดวงวิญญาณหญิงชราที่มีต่อเธอ จากนั้นหญิงชราก็ถ่ายทอดข้อมูลในช่วงที่เธอคบหากับสามีของเธอ จนกระทั่งแต่งงาน และล้มหายตากจากกันไป และวิญญาณของหญิงชรา ก็ได้สิงสถิตอยู่ในแจกันลายครามใบนี้ เธออยู่กับมันมาตั้งแต่ราชวงศ์ถังช่วงปลาย หญิงชรา เธอคือภรรยาของคหบดีแห่งเมืองฉางอัน เมื่อเธอถึงแก่กรรมเธอได้ให้ลูกๆ ของเธอนำเธอฝังลงในหลุมฝังศพเดียวกันกับสามีของเธอที่เสียชีวิตก่อนหน้า

หน้าตาของลีอองแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเริ่มทานอาหารฝีมืออัยยะอีกครั้ง คือ มันอร่อย น้ำซุปที่หอม ละมุน ไม่เค็ม ออกหวานหน่อย ๆ บวกกับน้ำจิ้มทั้งสองแบบที่เธอทำ แบบไม่เผ็ดก็ดี และเมื่อเขาลองน้ำจิ้มรสเผ็ดในครั้งแรกที่กิน ก็ไอออกมาทันที ไอรดาเห็นลีอองไอเพราะความเผ็ดของอาหาร เธอก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ลีอองรู้สึกหน้าเสียขึ้นมาทันที แต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เมื่อเห็นการหัวเราะของเธอ มันเป็นการหัวเราะที่ดูเป็นธรรมชาติ ไม่เฟค มันดูออกมาจากใจ และดูน่ารัก (แกคิดอะไรอยู่วะ .... ) ลีออง คัดค้านความรู้สึกของตนเองผ่านทางความคิดอีกที ไอรดาเห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับของเขา ก็ยื่นกระดาษทิชชูให้ชายหนุ่ม "เอานี่ ... รู้ว่ากินไม่ได้ก็อย่าฝืนสิ" ลีอองไม่ได้พูดอะไรตอบโต้เธอ เขารับกระดาษทิชชูมาจากเธอ และรีบดื่มน้ำเปล่าตามทันที เดี๋ยวคุณทานเสร็จก็กลับได้เลยนะ ไม่ต้องช่วยเก็บหรอก นี้ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้คุณก็ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า" ไอรดาพูด เมื่อเห็นชายหนุ่มหยุดไอแล้ว "อือ ...วันนี้ผมกะจะนอนนี้" ลีอองโพล่งออกมา ไอรดาจากที่ก้มหน้าก้มตากิน หรือแม้

"วันนี้คุณพ่อจะมาทานข้าวที่บ้าน ตอนดูรถเสร็จรบกวนคุณไปส่งฉันที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ นี้ด้วยนะ ของที่เตรียมไว้วันก่อนจวนจะหมดแล้ว" ไอรดาพูดขึ้น ในขณะที่ทั้งคู่อยู่ในรถที่กำลังเดินทางไปยังโชว์รูม "อือ ... " คำตอบของชายหนุ่มก็ยังคงสั้นเหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนเช้า ที่เขาพูดมากเป็นพิเศษ โชว์รูมรถยนต์ "สวัสดีครับคุณลีออง คุณอัยยะ เชิญทางนี้เลยครับ ... รุ่นที่คุณจองมากับทางโชว์รูม อยู่ทางนี้ครับ" พนักงานขายที่ลีอองติดต่อมาก่อนหน้า เชิญพวกเขาทั้งคู่ไปดูรถที่ได้จัดเตรียมไว้ให้ ไอรดาและลีอองยืนอยู่ข้างรถยนต์ที่จอดรอเจ้าของมารับกลับบ้าน เธอเริ่มสำรวจ และตรวจสอบรถที่เธอจะซื้อทันที "ในเรื่องของเครื่องยนต์ ทางศูนย์ได้ตรวจสภาพเรียบร้อยแล้วครับ หากคุณอัยยะมีข้อเสนออะไรเพิ่มเติมแจ้งได้เลยนะครับ ทางเราจะจัดการให้ครับ ... ส่วนอุปกรณ์ตกแต่งเพิ่มเติม ทางโชว์รูมได้จัดเตรียมไว้ให้แล้วครับ รอการเซ็นสัญญาซื้อขายก็สามารถติดตั้งได้เลยครับ มันอาจจะใช้เวลาซักประมาณ 1 สัปดาห์ก็จะแล้วเสร็จครับ คุณอัยยะต้องการที่จะทดลองขับก่อนไหมครับ" พนักงานขายแจ้งรายละเอียดเกี

ไอรดายืนมองหน้า คนที่กำลังหาเรื่องเธอ แต่เธอกลับไม่ได้ตอบโต้อะไร "เอ๋!! มิราดูการแต่งตัวของยัยอัยย์สิ! นี่มันแต่งตัวอะไรกันล่ะเนี่ย?" นิลเกตเห็นการแต่งตัวของอัยยะที่เปลี่ยนไป เธอใส่เสื้อยืดเปิดไหล่กระโปรงสั้น และรองเท้าผ้าใบเหมือนเด็ก ๆ มหาลัยใส่กัน ทั้งคู่ก็ดูถูกอัยยะ ด้วยคำพูดทันที "ช่วงนี้ตังค์หมดหรือจ๊ะ? หรือว่าพ่อเธอตัดห่างปล่อยวัดแล้ว ฮ้า ฮ้า ฮ้า สนใจมาเป็นเบ้ให้กับพวกเราหรือเปล่าล่ะ เผื่อจะมีเสื้อผ้าดี ๆ ใส่ ไงล่ะ ฮิ ฮิ ฮิ" มิราเสริม "หรือว่าๆๆๆ ... ตั้งแต่แต่งงานไปเธอก็ตกอับ สามีไม่รัก หา ..ยัยอัยย์!!!" นิลเกตพยายามกระตุ้นความโกรธของอีกฝ่าย แต่ไอรดามีหรือจะให้ทั้งสองสมหวัง เธอรู้ว่ามิราและนิลเกตต้องการอะไร พวกเขาทั้งคู่อยากเห็นอัยยะระเบิดอารมณ์ออกมาต่อหน้าสาธารณชน แล้วพวกนางทั้งสองคนก็จะทำเป็นบีบน้ำตาหาว่าเธอเป็นนางมารร้าย วีนแตกกลางห้างอะไรประมาณนี้ หากเป็นอัยยะคนเก่าน่ะหรือ มันก็ไม่แน่ แผนนี้ของทั้งสองอาจจะสำเร็จ แต่นี่ ฉันไอรดาไม่ใช่อัยยะ!! "พวกเธอสองคนว่างมากหรือไง หรือว่าไม่มีอะไรทำ?" ไอรดาถามทั้งสองคน แบบในท