All Chapters of บำเรอรักคุณหมอ: Chapter 41 - Chapter 50

“สาบานว่าพี่จะไม่ใช้ลิ้นกับปากเธออีก แต่จะใช้กับกลีบกุหลาบนั้นแทน” สกายพูดพร้อมกับก้มหน้าลงไปที่เนินสวาทของเธอ ก่อนจะสูดดมแล้วหลับตาเคลิบเคลิ้มกับกลิ่นอ่อนๆ ของเกสรกุหลาบงาม แล้วก้มลงไปกัดเบาๆ ผ่านกางเกงในตัวจิ๋วราวกับคนจิตวิปริต สกายก็เอามือหนาลูบไล้ไปมาก่อนจะค่อยๆ สอดเข้าไปใต้เศษผ้าชิ้นเล็กที่ห่อหุ้มกลีบกุหลาบงามเอาไว้ “ไม่! ม่ายยย!!” เสียงกรีดร้องของมุขลิน ทำให้บุรุษที่อยู่ด้านนอกสามสี่คนรีบวิ่งกรูกันเข้ามา แล้วต้องตกใจกับภาพตรงหน้า ที่ชายร่างหนาพยายามจะข่มขืนเธอ แถมข้อมือข้อเท้าอย่างถูกมัดเอาไว้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่นี้เขาทำได้อย่างไร ใจคอช่างโหดเหี้ยมไร้ซึ่งความปราณีภาพตรงหน้าทำให้บุรุษผู้มาเยือนถึงกับช็อก และโกรธแค้นที่ชายร่างสูงใหญ่ ที่กำลังขึ้นคร่อมหญิงร่างเล็กอยู่ แถมเขายังใช้มือสอดไปใต้กางเกงในตัวจิ๋วลูบคลำกลีบกุหลาบงาม ที่หมอหนุ่มนั้นหวงแหนพอๆ กับเจ้าตัว มันช่างเป็นภาพที่บีบรัดหัวใจ ของหมอภาคินเหลือเกิน ไม่ใช่เพราะว่าเขารู้สึกแค่เพียงกลัวว่าใครจะมาทับรอยเขา ด้วยการแทรกแก่นกายไปเรือนร่างของเธอในแบบที่เขา

ก่อนชายผู้เป็นนายด้วย หากสกายนั้นยังต้องพึ่งบารมีของนายใหญ่คุ้มกะลาหัว แล้วยังจะกล้าปาดหน้าเค้ก ด้วยการคิดที่จะยัดเยียดความเป็นชายให้มุลินทำไม แต่เรื่องนั้นเขาไม่สนใจแล้ว ปล่อยให้มันเป็นไปแล้วแต่ใครจะบงการ เดี๋ยวค่อยไปจัดการทีหลังก็ได้ เพราะเวลานี้ใครก็ตามที่มันทำร้ายมุขลิน จะต้องได้รับผลกลับไปเป็นร้อยเท่าพันเท่า “ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่านายใหญ่ของแกเป็นใครแต่ตอนนี้เอาไว้ก่อน” หมอภาคินพูดจบก็เรียกลูกน้องอีกคนให้จัดการกับร่างกายของสกาย วิธีของเขาคือการฟาดแส้ลงไปที่แผ่นหลังนั่นหลายสิบที“จัดการมันให้หลาบจำ สมกับที่มันทำกับมุขลินของฉัน!” น้ำเสียงเย็นยะเยือกแต่ปนไปด้วยความแข็งกร้าว แววตามุ่งมั่นเหมือนดังกับเหยี่ยว ใครเห็นก็เกรงขามแม้สกายในเวลานี้ “ครับนาย” สิ้นเสียงพูดของหมอภาคิน ลูกน้องของเขาได้ตรงไปที่ร่างของสกาย ที่ถูกตรึงเอาไว้ด้วยโซ่ทั้งข้อมือและข้อเท้า ไม่มีทางหนีพ้นในสิ่งที่เขานั้นได้ทำไว้กับมุขลิน เพียะ! เพียะ! เพียะ!

“ปากหวานเชียวนะหมอ” “มาเถอะเราจะมาสรุปเรื่องงานหมั้น และงานแต่งกันซึ่งจะเกิดขึ้นในเดือนหน้านี้” เตชินผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนนั้นถึงกับหุบยิ้มลงทันที ข้อตกลงบ้าบออะไรที่ผู้เป็นบิดาเขานั้นทำเอาไว้กับเพื่อน แล้วมันนำมาซึ่งความยุ่งยากให้กับลูกจนได้ ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันตามวิธีที่มารดาบอก หมอภาคินและอคิณเองก็ไม่ปฏิเสธในความต้องการของผู้เป็นมารดา ต่างคนต่างพอใจที่จะทำตามเงื่อนไขนี้ เกี๊ยวน้ำก็ไม่มีความคิดเห็นอื่น เพราะเธอนั้นไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มาก่อนเช่นกัน “หมอโอเคใช่ไหม” “มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วใช่ไหมครับแม่” หมอภาคินเอ่ยขึ้นกับผู้เป็นมารดาด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล แต่วิธีนี้ก็เป็นทางออกเดียว เพราะโยกินั้นไม่มีทางที่จะยอมปฏิเสธงานแต่งนี้ และหากไม่มีงานมงคลนี้เกิดขึ้น เธอก็จะฆ่าตัวตายซึ่งบิดาของเธอนั้นยอมไม่ได้ ที่จะเห็นลูกสาวตายไปต่อหน้าต่อตา สาเหตุทั้งหมดเขาโทษเตชินบิดาของหมอภาคิน เมื่อทำสัญญานี้ขึ้นก็ควรจะรับผิดชอบอย่างลูก

เช้าของวันใหม่มุขลินตื่นขึ้นมา เธอพบเพียงความว่างเมื่อชายตัวโตที่เคยนอนเคียงข้าง ไม่รู้ว่าหมอหนุ่มหายไปไหน เมื่อตอนนี้เพิ่งจะรุ่งสางเอง เขาไม่น่าจะออกไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดขนาดนี้ มุขลินพลิกกายตะแคงข้างหยิบหมอนที่หมอหนุ่มใช้หนุนนอนเข้ามากอด ก่อนจะเผยอมยิ้มออกมา เมื่อเธอไม่คิดมาก่อนว่าจะได้สัมผัสกับอกอุ่นกลิ่นกายของหมอหนุ่ม ที่หอมละมุนชวนให้หลงใหลแบบนี้มาก่อนหญิงสาวลุกไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก่อนจะมานั่งไดร์ผมที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วต้องสะดุดตากับโน้ตที่หมอหนุ่มเขียนแปะเอาไว้ที่กระจก มุขลินถึงกับฉีกยิ้มกว้างกับข้อความในโน้ต เมื่อหมอหนุ่มกำลังแสดงออกถึงความใส่ใจห่วงใยและเทคแคร์เธอ “ผมมีเคสผ่าตัดด่วน! อาหารทำไว้ให้แล้ว อุ่นทานได้เลยมื้อเที่ยงจะมาทานข้าวด้วยนะครับ... จากหมอภาคิน” มุขลินอ่านจบถึงกับฉีกยิ้มกว้าง หมอหนุ่มกำลังจะทำให้เธอตัวลอยกับสิ่งดีๆ ที่เขาทำให้เธอ ประหนึ่งเจ้าหญิงก็ไม่ปาน ราวกับเธอคือคนสำคัญที่แสนจะพิเศษสำหรับเขา ใจของมุขลินมันช่างสุขล้น จนแทบจะทะลักออกมา เมื่อความสุขที่ได้นั้นมาจ

“พี่ฟังที่ผมพูดอยู่หรือเปล่า ผมต้องการดำเนินการทุกอย่างภายในวันนี้!” “นายไม่เคยเปลี่ยนเลยนะหมอภาคิน วันนี้ฉันไม่ว่าง มีงานด่วนเข้ามา” “ปัญหาของผมเร่งด่วนกว่างานพี่!” หมอภาคินพูดออกมาพร้อมกับนั่งลงที่โซฟากว้างอย่างกับคนที่เอาแต่ใจ เพราะเวลานี้เขาเป็นห่วงมุขลินมากกว่าสิ่งอื่นใด เมื่อโยกินั้นไปรุกรานเธอ แน่นอนมีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งต่อไป “ก็แค่ปัญหาหัวใจ จะมาสู้ธุรกิจพันล้านหมื่นล้านได้ยังไง” อคิณพูดออกมาหน้าตาเฉย เงินทองพวกนั้นมันไม่ได้มีค่าอะไรเลย หากหมอหนุ่มไม่มีมุขลิน เมื่อทุกวันนี้หญิงสาวได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาไปแล้ว ความเคยชินเช้าที่เคยตื่นมาพบกับร่างบางอรชร และมีเธอนอนเคียงข้างกายทุกคืนทำให้เขาหลับฝันดีทุกราตรีกาล จนเขาขาดเธอไม่ได้แล้ว “สรุปพี่จะช่วยผมไหม” “