กันที่หลั่งไหลรุนแรงอยู่เงียบๆ จากดวงตาที่แลสบกันไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ท่าทางของแดเนียลและนวลพรรณเหมือนคนที่เก็บซ่อนความในใจที่มีต่อกันเอาไว้นาน เป็น ‘ความในใจ’ ที่ไม่มีใครกล้าหาญพอที่จะเอ่ยออกมาก่อนกระทั่งตอนนี้ “แม่ก็ชอบแดนน์จ้ะ... ชอบตั้งแต่แรกเห็น” ใบหน้างดงามเชิดขึ้นสูดหายใจแรง คล้ายรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะผลักประโยคนี้ให้หลุดออกมาจากริมฝีปาก หลังจากมันอัดแน่นหนักอึ้งอยู่ในอกมานานนับปีที่เข้ามาอยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับลูกเขยคนนี้ “พูดจริงใช่ไหม?” แดเนียลตะลึง แบบนี้คงไม่ใช่ล้อกันเล่นแล้วละ “จ้ะ” “ผมก็ชอบแม่นวลมาก... แม่นวลคงไม่รู้หรอกว่าผมแอบฝันถึงแม่นวลบ่อยๆ” แดเนียลจ้องตาแม่ยาย นวลพรรณรู้ว่าหล่อนพลาดไปแล้วที่เผยความรู้สึกซึ่งควรจะปกปิดเอาไว้เป็นความลับ แต่กลับสารภาพความในใจให้ลูกเขยได้รู้ว่าแอบสนใจเขาเช่นกัน และการถูกจีบตรงๆ ทำให้นวลพรรณรู้สึกราวกับว่าอายุของหล่อนลดลงไปแตะที่สิบแปดอีกครั้ง “ผมรักแม่นวล... ต้องการแม่นวล” แดเนียลไม่อ้อมค้อมอีกแล้ว “เอ่อ... แม่นวลก็ต้องการแดนน์” นว
Terakhir Diperbarui : 2025-06-20 Baca selengkapnya