All Chapters of เผลอใจรัก เมียชั่วคืน: Chapter 21 - Chapter 30

Date At Night"ยืนไหวไหม? หืม คึก..." ชายหนุ่มเอ่ยปากแชวขึ้น พร้อมกับขำเอ็นดูในท่าทางของนิชา เมื่อทั้งคู่พึ่งจะออกมาจากห้องน้ำ"เพราะใครล่ะ!...หึ หนูไม่เชื่อพี่อีกแล้ว บอกว่าแค่อาบเฉยเฉยนี้อะไรกัน!!...ดูสิ! ขาหนูสั่นหมดแล้ว ไม่ไปได้ไหมอ่ะ!" เสียงหวานเอ่ยขึ้น"ไม่ได้ครับ!..." ชายหนุ่มรีบแย้งทันที นิชากำลังจะก้าวเท้าเดินแต่ดันเสียหลัก เซไปเล็กน้อย เพราะขาเธอยังสั่นอยู่ ดีที่ชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ ยังคงประคองกอดไว้อยู่ไม่ห่าง เลยได้คว้าตัวไว้ทัน ไม่ให้เซล้ม"ระวังหน่อยสิ...ลืมไปแล้วหรือไง...ว่าตัวเองไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วน่ะ" เอ่ยเสียงนุ่ม...ปนความเป็นห่วง"ขอโทษค่ะ!" นิชาเอ่ยขอโทษชายหนุ่มอย่างรู้ผิด ที่เธอไม่ทันระวัง พลอยให้เขาเป็นห่วง"นั่งลงรอพี่ตรงนี้ ห้ามลุกไปไหนเข็ดขาด เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง!" เมื่อเอ่ยสั่งร่างบางตรงหน้าเสร็จก็รีบสาวเท้าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วหาชุดมาให้เธอได้สวมใส่ และตัวเองก็รีบสวมใสในทันทีแบบลวกลวกชายหนุ่มเป็นคนจัดการเลือกชุดให้เอง แถมยังสวมให้กับนิชาเองทุกอย่าง ช่วยนิชาแต่งตัวจนแล้วเสร็จอีกด้วย"เสร็จแล้วครับบบบ...คุณแม่" เมื่อผูกปมเชือกด้านหล

ครอบครัวอบอุ่นบ้านอัครโยธินนารัตน์หลังจากที่เจนนี่ กลับออกไปแล้ว ทุกคนที่อยู่ต่างพร้อมเพรียงหันมาจ้องหน้าชายหนุ่มกันเป็นเกลียว"ทำไม!...ทุกคนมองหน้าผมกันแบบนั้นล่ะครับ" ไปร์ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อน"แล้วเมื่อไหร่? จะพาน้องมานั่ง...คนท้องยืนนานไม่ดีน่ะ" นฤมล ผู้เป็นเเม่ของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อลูกชายยืนค้างทำตัวไม่ถูก พร้อมกับจ้องหน้าอย่างคาดคั้นรอฟังคำอธิบาย"ครับ...แฮะ..เขินจัง ไม่รู้จะเริ่มเล่าตรงไหนก่อนดี" ไปร์พานิชามานั่งลงตรงโชฟา ข้างพ่อและแม่ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง"แล้วต่อไป...จะเอายังไงต่อ ถ้าแม่เจนนี่อะไรนั่นปล่อยข่าวละ" เสียงเอ่ยด้วยความกังวลจากมารดา"ผมว่า...เธอคงไม่เอาข่าวไปปล่อยหรอกครับ...กลัวแต่เธอจะทำอย่างอื่นมากกว่า ที่เราคิดไม่ถึง เฮ้อ....""แล้วจะไม่แนะนำเมียให้คนอื่นอื่นรู้จักหน่อยเหรอ!" นฤมลเอ็ดลูกชายทันที เธอพอรู้จากปากของลูกชายคนโตบ้างแล้วอหล่ะ แต่แค่อยากจะแกล้งลูกชายคนรองของเธอเฉยเฉย"เอ่อ...นี่ นิชา เมียผมเองนะครับทุกคน ส่วนพี่โปรดคงไม่ต้องแนะนำน่ะ" ไปร์แนะนำหญิงสาวข้างกายให้กับสมาชิกทุกคนรู้จัก "นิชา นี่คุณแม่ คุณพ่อพี่ แล้วก็....""สวัสดีค่ะ.." นิชากล่าวทักทายทุก

แผนร้าย ชีวิตใหม่"นิชา!"เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่ผิด เมื่อชายหนุ่มสาวท้าวยาวรีบมาในที่เกิดเหตุ เมื่อมาเจอกับคนที่นั่งอยู่กับพื้น เข่าเขาแทบทรุด และรีบเข้าไปประคองตัวหญิงสาวทัน"พี่ไปร์!"ไทยมุงที่อยู่บริเวณนั้น หันมามองหน้ากันเป็นตาเดียว และจ้องมองไปที่จุดเดียวกันทันที"นิชา!...เป็นอะไรไหมครับ...เเล้วนิชามาที่นี่ได้ยังไง?" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นห่วงคนตรงหน้า โดยที่เขาไม่สนใจอะไร หรือใครทั้งนั้นตอนนี้"พี่ไปร์...พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม หนูเป็นห่วงพี่แทบแย่" หญิงสาวเลื่อนมือบางประคองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับสำรวจดูรอบๆตัวของชายหนุ่มอย่างเป็นห่วง"ดะ...เดียว เป็นห่วงพี่! นี่มันเรื่องอะไรกัน พี่ไม่เป็นอะไรครับ" ไปร์เริ่มเอ่ะใจที่หญิงสาวมีอาการเป็นห่วงเขาขนาดนี้"ก็...โอ้ยยยย.....หนะ...หนูเจ็บท้อง!!! พิ...พี่ไปร์ เลือด!" หญิงสาวร้องเสียงหลงทันที เมื่อรู้สึกจุก ท้องขึ้นมา และก็ตกใจเมื่อมีไหลออกมาตามหว่างขาเธอ"นิชา!...ทำใจไว้ดีดีครับ พี่จะพาไปหาหมอ..." พูดเสียงนุ่มกับนิชา แล้วหันมามองหน้ากับทุกคนที่มองอยู่ "ยืนดูอะไรกัน! รีบเรียกรถพยาบาลสิ ไม่เห็นเหรอว่าคนเจ็บ" เสียงเข้มเอ่ยเชิงตระโกนขึ้นทันที"พี่

เพื่อนรักNamfon.>>Send Messages"สวัสดีค่ะ พี่ไปร์""พวกเราคือเพื่อนนิชาค่ะ""คือพวกเราไม่รู้ว่าติดต่อนิชาจากทางไหนแล้วคะ""พอดีพวกเราเห็นที่พี่โพสต์""พวกรู้ว่าเป็นนิชาค่ะ""ถ้าพี่อ่านข้อความนี้""ช่วยติดต่อกลับพวกเราด้วยน่ะคะ""จากคนที่เป็นแฟนคลับพี่...เพื่อนนิชา ตังเม น้ำฝน""เพิ่นจะอ่านบ่ว่ะ...อิเม"(เขาจะอ่านไหมล่ะ...อิเม)น้ำฝนเอ่ยกับตังเม เพราะได้ส่งข้อความทิ้งไว้ เผื่อว่าซุปตาร์หนุ่มจะเปิดอ่านโรงพยาบาลเอกชนxxxวันนี้เป็นวันที่นิชาได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ ทุกคนจึงเดินทางมารับกัน โดยนิชาจะต้องเข้าไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ เพราะนฤมลไม่อนุญาตให้ทั้งสองกลับไปอยู่คอนโด เพราะเหตุการณ์วันนั้นทั้งคู่เดินเคียงข้างกัน โดยที่ชายหนุ่มจะคอยประคองนิชาไว้ตลอดไม่ห่างติ๊ง!เสียงประตูลิฟต์เปิดออก เมื่อลงมาถึงชั้นทางเดิน"ไม่ต้องกลัวครับ...มีพี่อยู่ พี่จะปกป้องนิชากับลูกเอง" เอ่ยเสียงนุ่มกับนิชาเสร็จ...ก็หันไปพยักหน้าเชิงส่งสัญญาณให้กับคนของพ่อเขา ที่วันนี้ส่งมาคอยไว้กันนักข่าว แล้วทั้งหมดก็พากันเดินไปยังประตูทางออก ที่มีรถตู้ที่บ้านมาจอดรอรับอยู่"ฟู่ว์..." เสียงเป่าลมของชายหนุ่ม"ลูกต้องรีบไปให

เซอร์ไพรชุดใหญ่ NCบ้านอัครโยธินนารัตน์"เหนื่อยไหมครับวันนี้" ไปร์เอ่ยถามเมื่อทั้งคู่อยู่กันตามลำพังเพราะเอาลูกหลับแล้ว"ไม่เหนื่อยเลยค่ะ" นิชาเอ่ยตอบออกไป"นิชา..." เสียงแหบเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวที่ข้างหู"..." นิชาได้แต่ขมวดคิ้วผูกโบว์"พี่อยาก...""แต่..." เธอกำลังจะเอ่ย แต่ไปร์เอ่ยขึ้นก่อน"ไม่มีแต่ครับ...พี่อดทนรอมานานมากแล้ว...""อื้อ..." เสียงอู้อี้ถูกกลืนลงคอไป เมื่อชายหนุ่มไม่อาจรอได้ ก้มลงประทับปากบางนั้นทันที อย่างไม่รีรอ และคอยประคองนิชาไปที่เตียงและทิ้งตัวลงนอน พร้อมขึ้นคร่อมหญิงสาวเอาไว้มือหนาเลื่อนมาเลิกเสื้อของนิชาขึ้น..เอื้อมไปปลดตะขอชุดชั้นออกมาอย่างง่ายดาย ปากหยักก้มลงขบเม้มเบาเบาที่ข้างหนูของนิชา เลื่อนลงมาตามรอยคอระหง มือหนาเอื้อมบีบเค้นหน้าอกของนิชา ที่ตอนนี้เต็มไม้เต็มมือไปหมด ปากเลื่อนลงมากำลังจะดูดชิมดอกบัวหวานทว่า"แอ้...แอ้" เสียงลูกสาวร้องขึ้นมา ปากหยักละออกจากยอดบัวตูมอยากหัวเสียเล็กน้อย ที่ลูกสาวตัวแสบขัดจังหวะความสุขของคนเป็นพ่อ"มานี้เลยค่ะ!...ตัวแสบของปะป๊า ทำปะป๊าค้างน่ะ.." ไปร์ลุกขึ้นไปอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมา พร้อมกับหยิบเอาขวดนมแล้วพาเดินไปนอกนั้นท