All Chapters of เผลอใจรัก เมียชั่วคืน: Chapter 1 - Chapter 10

ช่วย NCวันนี้เดินทางมาถึงวันปิดกล้อง ของกองถ่าย ทางทีมงานและผู้จัดได้จัดงานเลี้ยงปิดกล้องขึ้น โดยจัดที่โรงแรมหรูในเมือง"ไปร์ อย่าดื่มเยอะล่ะ พรุ่งนี้มีงานที่กรุงเทพนะ" ปลายฟ้า ผู้จัดการส่วนตัวของชายหนุ่มเอายขึ้นปลายฟ้า หญิงวัยสี่สิบปีกลาง เป็นคนดูแลชายหนุ่มมาตั้งแต่เข้าวงการใหม่ๆ เป็นคนดูแลจัดการทุกอย่างให้กับชายหนุ่ม เป็นคนดูแลนักแสดงในสังกัดอีกหลายคนซึ่งรวมถึงนางเอกสาวรุ่นน้องอย่าง เจนนี่ ที่ร่วมแสดงในเรื่องนี้ด้วย เป็นคู่ขวัญที่มีกระแสดีตั้งแต่เปิดกล้องเลยก็ว่าได้ ซึ่งเรียกง่ายๆ ก็คือ "คู่จิ้น" นั่นแหละ"ครับพี่" ชายหนุ่มขานรับและวันนี้ก็เป็นวันที่ นิชา และเพื่อนๆ สอบเสร็จ จึงพากันมาเลี้ยงฉลองกันณ ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในเมืองอีกด้าน"สอบเสร็จแล้วโว้ย...เต็มที่เลยมู่เฮา"(สอบเสร็จแล้วโว้ย...เต็มที่เลยพวกเรา)"อ้าวชน..!!!"แคว้ง!!เสียงแก้วกระทบกับดัง เป็นระยะ"นิชา...คิดหยังอยู่" (นิชา...คิดอะไรอยู่) น้ำฝนเอ่ยถามเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งเงียบไม่พูดอะไร"ห่าา!!!...บ่มีหยังดอก"(ห่าา!!!...ไม่มีอะไรหรอก) หญิงสาวตอบ"มื้อนี้ไปนอนนำกูเด้อนิชา"(วันนี้ไปนอนกับกูนะนิชา) ตังเมเอายบอกเพื่อนสาว

เคลียร์คอนโดหรูใจกลางเมืองหลวงกรุงเทพมหานครชายหนุ่มตื่นลืมตาขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน และวันนี้ตั้งใจจะแวะไปบ้านหาครอบครัว หลังจากที่ไม่ได้แวะไปนานพอสมควรแล้วครั้นนึกขึ้นได้จึงหยิบกระเป๋าสตางค์ของหญิงสาวขึ้นมาดูอีกครั้ง"หึ รอหน่อยน่ะ แม่สาวน้อย เดี๋ยวเจอกัน"บ้านอัครโยธินนารัตน์"ว่าไง?...ลูกชายสุดที่รักของแม่กลับมาแล้ว!!" เสียงเอ่ยทักทายอย่างดีใจของคุณนฤมลมารดาของชายหนุ่ม"สวัสดีครับ! คุณพ่อ คุณแม่ ยัยปริม แล้วนี่พี่ชายสุดที่รักของเราไปไหน?" ไปร์กล่าวทักทายทุกคน...แล้วหันมาถามน้องสาว"อ๋อ...อยู่ข้างบนค่ะ ยังไม่ลงมาเลย เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบาย" ปริมเอ่ยตอบพี่ชายเมื่อน้องสาวอธิบายบอกแบบนั้น ชายหนุ่มยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์"หึ หาเวลาอ้อนเมียนะสิ!""สวัสดีครับพี่ธัน มาหาพี่โปรดเหรอครับ?" แล้วกล่าวทักทายเพื่อนพี่ชาย"ครับ...ได้ข่าวว่ามันป่วย" ธันวาเอ่ยรับชายหนุ่มคิดในใจ ทำไม เขาจะไม่รู้ว่าพี่ชายกับเด็กสาวในอุปการะนั้นเป็นอะไรกัน ถึงเขาจะไม่ค่อยได้เข้ามาที่บ้าน เขาก็ดูอาการพี่ชายตัวเองออก"แล้ววันนี้ปิ่นไปไหนครับ...ผมยังไม่เจอร้องเลย" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อไม่เห็นหญิงสาวที

หาทางออก"นิชามันบ่ได้อยู่นี้แล้ว...มันหนีตามผู้ซายไปแล้ว!"(นิชามันไม่ได้อยู่ที่แล้ว...มันหนีตามผู้ชายไปแล้ว!) มาลีเอ่ยตอบเพื่อนสนิทของหญิงสาว เมื่อเพื่อนของลูกเลี้ยง มาถามหานิชากันตั้งแต่เช้าสองเพื่อนซี้ยังเอ๊ะใจกับคำพูดของเเม่เลี้ยงที่เอ่ยบอกมา แต่ก็ไม่ปักใจเชื่อว่าคืิเรื่องจริง เพราะพวกเธอคิดว่า เพื่อนไม่ใช่คนแบบนั้น แต่นี้พวกเธอติดต่อนิชาไม่ได้เลย ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน ถึงต้องแวะมาถามที่บ้าน เพราะเพื่อนเธอก็ไม่มีญาติ หรือคนที่รู้ที่ไหนอยู่อีกเลย"มึงเซื่อ ที่น้ามาลีเล่าบอกบ่อีเม"(มึงเชื่อที่น้ามาลีบอกไหมอีเม) น้ำฝนเอ่ยถามเพื่อน"บ่...นิชาบ่มีทางเฮ็ดแบบนั้นแน่นอน มันต้องมีเรื่องอีหยังจักอย่างที่มู่เฮาบ่ฮู้...แล้วเฮาสิไปหานิชามันหม่องใด?"(ไม่...นิชาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน มันต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างที่พวกเราไม่รู้...แล้วเราจะไปตามหานิชามันจากที่ไหน?' ตังเมยังไม่ปักใจเชื่อที่เเม่เลี้ยงของเธอพูด แต่เธอก็ไม่รู้จะไปตามหาหญิงสาวจากที่ไหนทางด้านของนิชา"ทีนี้...ก็เล่ามา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?" ชายหนุ่มยิงคำถามใส่หญิงสาวทันที"..." หญิงสาวได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่ยอมเอ่ยบอกอะไร เพราะเธอก็ไม่รู้จ

ความลับแตกห้างสรรพสินค้า"เราเดินแยกกันซื้อของก็ได้...แล้วค่อยมาเจอกันที่รถก็ได้ค่ะ...พี่จะได้ไม่ต้องอึดอัด" นิชาเอ่ยขึ้น เมื่อรถจอดสนิทอยู่ลานจอดรถของห้าง"ไม่เป็นไร?...เรื่องปลอมตัวพี่ถนัดอยู่แล้ว และอีกอย่าง พี่กลัวเธอจะหลงหน่ะ" ไปร์เอ่ยบอกหญิงสาวไป พร้อมกับหยิบหน้ากากอนามัยมาสวมใส่ทันที"..." หญิงสาวได้แต่กลอกตามองค้อนใส่ชายหนุ่ม"ทำหน้าให้มันดีดีหน่อย...ทำตัวตามสบาย นั่งเกร็งเหมือนกับเห็นของแปลก ทำตัวยังกับเด็กบ้านนอกเข้ากรุง" ชายหนุ่มเอ่ยไม่ทันจบก็ต้องร้องโอ้ยทันที"โอ้ยยยย...นี่ทำร้ายร่างกายผัวก็มีโทษน่ะ" โดนหญิงสาวบิดที่ท่อนแขนล่ำก่อน"แล้วพี่จะพูดกวนหนูทำไม?'' หญิงสาวจ้องตาคาดโทษทันที"แค่พูดหยอกหยอกไปนิดเดียวเอง...คนท้องนี้อารมณ์ร้ายจริงจริงเล้ย" "กว่าจะคลอดกูต้องเจ็บตัวขนาดไหนว่ะ จะรอดถึงคลอดไหมกูเนี่ยะ" ชายหนุ่มสบถออกมาในใจ"อารมณ์ร้ายจริง...แล้วลูกออกมาไม่อยากจะคิดเลย!" พูดกับตัวเองเสร็จ พร้อมเปิดประตูลงจากรถทันที"ทำไม! รู้สึกเหมือนมีแต่คนมองมาทางเราเลย แถมมองพวกเราแปลกแปลกอีกพี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?" หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น เมื่อเดินเข้ามาภายในห้าง แล้วตกเป็นเป้าสายตา"ใครจ

ทำหน้าที่ ผัวเมีย NCตกเย็นหลังจากที่ไปจดทะเบียนสมรสกันเสร็จ ทั้งคู่ก็ใช่เวลาอยู่เกือบครึ่งค่อนวัน เพราะความเหนื่อย วันนี้ชายหนุ่มจึงได้พาหญิงสาวทานข้าวมาจากข้างนอก เพื่อที่จะได้รีบกลับพักผ่อนเร็วเร็ว และไม่ต้องเหนื่อยทำทานเองอีก"รีบไปพักผ่อนเถอะ...พรุ่งนี้พี่จะพาไปฝากท้อง" เมื่อเข้ามาภายในห้องชายหนุ่มก็เอ่ยบอกหญิงสาวทันที ให้รีบไปพักผ่อน เพราะวันนี้ใช้เวลาอยู่ข้างเสียนานแสนนาน หมดเวลาไปทั้งวันเลยก็ว่าได้นิชา รีบสาวเดินเข้าไปในห้อง โดยไม่พูดอะไรต่อ เพราะเธอก็น่าจะเหนื่อยมามากพอ บวกกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวข้างนอกด้วยหญิงสาวทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย เธอทิ้งตัวลงนอนและหลับไปในทันที โดยไม่สนใจเจ้าขอห้องเลย ว่าตอนนี้เขาจะทำอะไรอยู่ชายหนุ่มนั่งอ่านบทละครอยู่ที่โชฟาห้องนั่งเล่นไปได้สักพักใหญ่ใหญ่ ก็เริ่มรู้สึกถึงอาการง่วง ขึ้นมา"หาว..." จึงรีบลุกขึ้นเดินเข้าในห้องนอน ที่เงียบสนิทและมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอยู่ สายตาคมจ้องมองไปยังที่นอนกว้าง มีร่างคนตัวเล็กนอนหลับสนิทอยู่ โดยไม่ได้รู้สึกถึงคนมาเยือนเลยแม้แต่น้อย"คงจะเหนื่อยมากสิน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยกับตัวเอง แล้วเดินเข้าไปทำธุร