All Chapters of พ่ายรัก เมียในสมรส: Chapter 21 - Chapter 30

ดูแลเอาใจใส่ทางด้านของพีรดาเองที่พาลูกชายขึ้นมานอนอยู่บนห้องของเธอ ใช้เวลาไม่เพียงไม่นานนักลูกชายของเธอก็หลับ หญิงสาวเลยมานั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าต่างทอดสายตามองออกไปยังด้านนอก เห็นรถที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เลี้ยวเข้ามาภายในบ้านพจีพัฒน์ที่ออกไปซื้อของข้างนอกมากลับมา ถือถุงพะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมือไปหมด เดินเข้ามาภายในบ้าน พิมพาจะเข้าไปช่วยถือก็ไม่ยอมให้ช่วย แล้วเดินขึ้นมาหาหญิงสาวที่อยู่ภายในห้องของเธอกับลูกชายทันทีร่างสูงเปิดประตูเข้ามาภายในห้องของหญิงสาวอย่างเงียบๆ กลับต้องพบกับความเงียบ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน สายตาคมมองไปยังลูกชายตัวน้อยของเขาที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนฟูนุ่มบนที่นอนกว้างนั้น แต่กลับไม่พบหญิงสาวแม่ของลูกชายเขาเลย สายตาคมกวาดมองไปรอบๆห้อง แล้วสายตามองไปเห็นร่างบางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าต่างจึงเดินเอาของที่ซื้อมาไปวางไว้ที่โต๊ะ แล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นั่งเหม่ออยู่ที่ริมหน้าต่างของห้องทันที“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้...เงียบๆ” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆที่ข้างหูของหญิงสาว“พะ พีท...” หญิงสาวสะดุ้งตื่นจากภวังค์ทันที แล้วหันไปตามเสียงนั้น ทำให้ปลายจมูกชนเข้าก

บทลงโทษ NCคอนโดฯหรูกลางเมืองกรุงเมื่อลากหญิงสาวออกมาจากมหาวิทยาลัยได้แล้ว พจีพัฒน์ขับรถตรงมายังคอนโดหรูสูงเสียดฟ้าของพวกเขาทันที เพราะไม่รู้ว่าจะพาหญิงสาวไปที่ใด เพราะทั้งคู่ก็ยังสวมใส่ชุดนักศึกษากันทั้งคู่“พากลับมาที่คอนโดฯทำไม” หญิงสาวถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เมื่อร่างสูงพาเธอกลับมาที่คอนโดฯคืน แทนที่จะพาไปที่อื่น“แล้วจะให้ไปไหนละ...ชุดก็ยังเป็นชุดนักศึกษาอยู่” ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาตามหลังร่างบาง แล้วพูดขึ้นพร้อมกับเปลี่ยนรองเท้า“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบกลับมา เอาแต่เดินไปทางห้องของเธออย่างเบื่อหน่ายร่างสูงรีบก้าวเท้ายาวตามหญิงสาวไปอย่างเร่งรีบ แล้วเอาตัวเขามาขวางทางหญิงสาวเอาไว้ทันที ไม่ให้เธอได้เข้าห้องของตัวเอง แล้วจับแขนเธอไว้“เดี๋ยว...ใครอนุญาตให้เข้าห้องนี้” พร้อมกลับถามขึ้น“อ้าว...ก็นี้มันห้องหริ่งนะ ว้ายยยย” ร่างบางไม่ทันที่จะได้ถามอะไรให้มากความ ก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อร่างสูงอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวโดยไม่พูดอะไร“จะ จะทำอะไร” หญิงสาวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ติดขัดอยู่ในลำคอ“ทำโทษ...” เสียงเข้มตอบกลับเพียงแค่สั้นๆพจีพัฒน์อุ้มหญิงสาวเดินไปทางห้องนอนของเขาต่อทันที โ

พ่อสื่อ(รัก)ทุกคนยังคงนั่งดื่ม และคุยกันอย่างเพลิดเพลิน บางคนก็ลุกขึ้นไปโยกเต้นบ้าง เพราะนานๆที ที่จะได้ออกมาปลดปล่อยแบบนี้ และก็มารวมตัวกันต่ออยู่ที่เดิม จวบจนถึงเวลเดินทางมาถึงเกือบเที่ยงคืน“เวลานี้ เรามาฉลองกันน่ะภัทร ไม่ใช่เวลามาถามแต่เรื่องเรียนกัน อยู่ข้างนอกเราไม่คุยเรื่องเรียนกันน่ะ เข้าใจนะทุกคน” อารยาขัดขึ้นมาเสียก่อน เมื่อชนาภัทรเอาแต่พูดเรื่องเกี่ยวกับแต่การเรียน และสังเกตุเห็นท่าทีอ้ำอึ้งของพีรดาที่ลำบากใจด้วย“ใช่แล้ว หนึ่งพูดถูก สุขสันต์วันเกิดกับเพื่อนทั้งสองด้วยน่ะ มีความสุขมากๆน่ะสุดหล่อทั้งสองของฉัน” เอกณัฐเอ่ยชมเพื่อนสาวทันที แล้วหันไปทางเจ้าของวันเกิดทั้งสอง“ขอโทษด้วยน่ะทุกคน เต็มที่ได้เลยไม่ต้องเกรงใจ คืนนี้เรากับไอ้พีทเป็นเจ้าภาพเอง” ชนาภัทรพูดขึ้นมา พร้อมกับชูแก้วเครื่องดื่มขึ้นด้านณิชาที่แอบมาตามหลัง เพราะพึ่งทราบว่าวันนี้เป็นวันเกิดของพจีพัฒน์ และทราบว่าทุกคนฉลองกันที่ไหน จึงรีบตามมา ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเชิญมาก็ตามเมื่อทุกคนต่างกินดื่มกันอย่างสนุกสนาน แต่เจ้าของวันเกิดกลับไม่ยอมดื่ม เอาแต่สั่งการกัน เพราะวันนี้เป็นวันที่ชนาภัทรทวงคำตอบจากพจีพัฒน์ ที่เคยให

แฮปปี้เบิร์ธเดย์ NCกลับมาทางด้านของผับที่ทุกคนเริ่มทยอยกันกลับไปทีละคน เพราะร้านใกล้จะปิด และทุกคนก็เริ่มเมากันแล้ว บางคนก็สลบคอพับคาโต๊ะ จนเพื่อนบางคนต้องหิ้วปีกกันออกไปส่งถึงรถ“กลับกันดีๆน่ะ เว้ย” ชนาภัทรเอ่ยบอกเอกณัฐ เมื่อสองทั้งสองขึ้นแท็กซี่ เพราะตอนนี้อารยาเมาคอพับหลับไปแล้วชนาภัทรขอแยกตัวออกไปทำธุระต่อ เมื่อทยอยส่งเพื่อนๆขึ้นรถกลับกันจนเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงแค่พจีพัฒน์กับพีรดา หญิงสาวที่เมาหน้าแดงระเรื่ออยู่ตอนนี้“ยัยแสบกลับบ้าน...” ร่างสูงเอ่ยบอก เมื่อเห็นหญิงสาวยืนโบกไม้โบกมือไม่ยอมขึ้นรถสักที“อื้มมม ฟอร์ยู...” หญิงสาวยังคงยืนโบกมือพร้อมกับโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาอยู่อย่างนั้น“เบาๆหน่อย คนหันมามองกันแล้ว” พจีพัฒน์เดินเข้าไปใกล้และพยายามเอามือปิดปากของหญิงสาวเอาไว้เมื่อเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง และยังเสียงดังออกมาอีก“ฟอร์ยู หริ่งจะไปหาฟอร์ยู หริ่งคิดถึงลูก...” เสียงอู้อี้ พร้อมกับใบหน้าแดงก่ำที่ทำหน้ายู่เหมือนกับเด็กยังไม่โต ใส่เขาตอนนี้ช่างน่ารักเอ็นดูเสียเหลือเกิน“รู้ว่าตัวเองไม่เคยดื่ม จะดื่มทำไม เมาแบบนี้คงไปหาลูกไม่ได้หรอก...” เสียงต่อว่าออกมาอย่างเอ็นดู เพราะไม่ได้ขึ้นเส

ยินดีกับเพื่อนเสมอ“หริ่งหริ่ง...ไอ้ภัทรมึงหันหน้าไปทางอื่นก่อนเลย” พจีพัฒน์รีบเอาตัวบังหญิงสาว แล้วหันกลับมาสั่งชนาภัทรทันทีร่างสูงรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปหาหญิงสาวตรงประตูทันที เพราะตอนนี้เธอสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวของเขาเอง แถมด้านในก็ไม่ได้ใส่อะไรด้วย“ภัทรมา นั้นก็แสดงว่า...” หญิงสาวพูดเสียงเบาราวกับกระซิบกับพจีพัฒน์ ก็เดาได้ทันทีเลยว่าชนาภัทรคงจะทราบเรื่องราวของเธอกับเขาแล้ว“...อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้ รีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน ค่อยออกมาใหม่” พจีพัฒน์พยักหน้ารับ แล้วดันตัวหญิงสาวกลับเข้าไปในห้องคืน“แต่เสื้อผ้าหริ่ง...” หญิงสาวแย้งออกมา เพราะเสื้อผ้าของเธออยู่อีกห้องพจีพัฒน์เข้าใจดังนั้น รีบปิดประตูห้องนอน แล้วสาวเท้ายาวเดินเข้าไปที่ห้องของหญิงสาวอีกฝั่งหนึ่ง เพื่อไปหยิบเสื้อผ้าของเธอมาให้เธอได้เปลี่ยนชนาภัทรยังคงนั่งรอพจีพัฒน์อยู่ที่โซฟากลางห้องเหมือนเดิม ที่ตอนนี้วิ่งเข้าวิ่งออกสองห้องไปมา เพราะต้องนำเสื้อผ้าของพีรดาที่อยู่อีกห้องหนึ่งเอาไปให้เธอได้เปลี่ยน“เฮ้อะ ไอ้พีท มึงตอนนี้กับตอนที่อยู่มหาลัยต่างกันมากเลยว่ะ ถ้ากูไม่มาเห็นกับตา กูคงคิดว่ามึงมีแฝด” ชนาภ