Semua Bab เมียใบ้บำเรอรัก: Bab 41 - Bab 45

ม่านไหม..."ฉันรู้ว่าลูกคงจะเกลียดฉันมากเพราะฉันไม่เคยเลี้ยงดูแกเลยฉันทิ้งแกไปตั้งแต่แบเบาะ ฉันรู้สึกผิดมาตลอดที่ทำแบบนั้น แต่คุณไม่รู้หรอกว่าความจนมันน่ากลัวขนาดไหนการที่ไม่มีแม้แต่เงินจะซื้อข้าวสารกรอกหม้ออยู่อย่างอดๆ อยากๆ มันเจ็บปวดมากแค่ไหน""คุณอย่าเอาความจนเป็นข้ออ้าง""ฉันผิดเหรอคะที่อยากมีชีวิตที่ดี ที่ฉันตัดสินใจทิ้งลูกทิ้งสามีเพื่อไปหาหนทางหาอนาคตที่ดีกว่าฉันผิดเหรอ""หึไม่ผิดเลยมั้ง" น้ำเสียงของคุณเจ้าสมุทรบ่งบอกว่าเขาไม่พอใจกับคำพูดประโยคนี้ซึ่งฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน การที่คนเราอยากมีชีวิตที่ดีมันจำเป็นต้องทิ้งครอบครัวทิ้งลูกทิ้งสามีไปอย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นฉันฉันคงทำไม่ลงแต่ผู้หญิงคนนี้ทำได้ลงคอนั่นก็แสดงว่าเธอไม่ได้รักฉันไม่ได้รักพ่อมากพอนั่นเองแล้วทำไมฉันจะต้องให้อภัยในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำ แล้วตอนนี้จะกลับมาตามหาฉันทำไมมันก็สายเกินไปฉันไม่ต้องการแม่อีกแล้วไม่ต้องการมานานมากแล้ว"แต่คุณรู้มั้ยพอเวลาผ่านไปพอฉันมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการมีเงินมีบ้านมีรถแต่ฉันกลับไม่เคยมีความสุขเลยฉันคิดถึงพวกเขาคิดถึงลูกคิดถึงสามีแต่ก็ตามหาพวกเขาไม่เจอ ฉันจ้างนักสืบสืบหาพวกเขาอยู่นานหลา

ม่านไหม...หลังจากที่ได้ฟังทุกสิ่งทุกอย่างที่แม่พูดฉันก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้พอแม่เห็นฉันแม่ก็มีสีท่าตกใจและกำลังจะเดินหนีฉันรีบวิ่งไปหาแม่แล้วกอดท่านไว้ ท่านดูผอมลงกว่าวันนั้นใบหน้าของท่านดูไม่ดีเท่าไหร่จนกระทั่งผ้าที่ท่านใช้คลุมผมมันร่วงลงมาที่ไหล่ทำให้ฉันเห็นว่าผมของท่านบางลงจนแทบไม่มีเส้นผมหลงเหลืออยู่ ฉันมองท่านอย่างตื่นตะลึงที่แม่เปลี่ยนไปในเวลาไม่ถึงเดือน"แม่..ป่วยใช่ไหมคะ""แม่..เอ่อ แม่" แม่มีสีหน้าอึกอักไม่อยากตอบ"เมื่อกี้ม่านได้ยินแม่พูดว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็ง""คือแม่..แม่ไม่ได้เป็นอะไรลูกแม่สบายดี""ถึงขนาดนี้แล้วแม่ยังจะมีอะไรปิดบังม่านอีกคะ แม่จะให้ม่านรู้สึกผิดไปจนตายเลยใช่ไหมถ้าวันนึงแม่ทิ้งม่านไปอีกคน" "ม่าน แม่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะลูก หนูอย่าเข้าใจผิด แม่...แม่ยอมรับก็ได้ แม่เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว""แม่ไม่สบายทำไมแม่ไม่บอกม่านคะแม่จะปิดบังเรื่องนี้ไปถึงเมื่อไหร่""แม่แค่ไม่อยากให้ม่านไม่สบายใจ ตอนนี้ม่านกำลังมีชีวิตที่มีความสุขอย่าให้แม่คนนี้ต้องมาทำให้ม่านทุกข์ใจเลย ม่านลืมไปซะนะว่าเคยเจอแม่ให้ทำเหมือนเราไม่ได้เจอกันให้คิดซะว่าม่านไม่เคยมีแม่""แม่คะ ฮึก ฮึก ม่าน