All Chapters of Her Billionaire Babymaker Is Her Ex-husband's Brother: Chapter 261 - Chapter 270

**Gabriel** “Nasa loob sila ng simbahan. Wala na silang matatakbuhan,” ani Officer Garcia. Nasa pinakamataas siyang gusali sa paligid, gamit ang high-tech long-range surveillance telescope na malinaw na nakatutok sa buong compound ng simbahan. “Safe ba si Natasha? Nasaktan ba siya?” tanong ko agad sa pamamagitan ng earpiece communication device. Nasa tabi ko si Officer Calderon sa loob ng tactical vehicle, habang si Florenze naman ay nasa unahan, sakay ng hiwalay na armored SUV. Pagkalabas pa lang namin ng gate ng San Miguel mansion kanina, tumawag na agad sa akin ang ang lolo ni Heydi. Mabigat ang boses niya. Doon niya sinabi na may nagpadala sa kanila ng isang video. Isang zoom video, kuha mula sa high-quality cellphone camera. Base sa anggulo, malinaw na ang nag-video ay nasa isang gusali sa malayong distansya, marahil sa rooftop ng katabing building. Ngunit kahit ganoon kalayo, malinaw ang kuha nito sa nangyare kay Heydi. Kita sa video kung paano itinulak ng tiyuhin ko si Heyd

**Natasha** Napasinghap ako at halos mapaupo sa lakas ng pagsabog ng bomba. Sa sobrang lakas ng putok ay para akong nabingi. Umalingawngaw ang tunog sa buong paligid at ramdam ko ang panginginig ng lupa sa ilalim ng aking mga paa. Mas lalong umagos ang aking mga luha nang maalala ko si Gabriel. “G-Gabriel…” halos walang boses na sambit ko sa pangalan niya. Parang sinakal ang dibdib ko. Muli akong napagulgol ng iyak habang nakasandal sa upuan sa loob ng armored SUV. Sa isip ko, mukhang nasama na nga siya sa pagsabog ng bomba. Ang mga ngiti niya kanina, ang mga salitang binitiwan niya bago kami tuluyang naghiwalay, parang iyon na nga ang huling alaala na matitira sa kanya. Napatakip ako ng mga mata at hinayaan ang mga luha na tuluyang bumagsak. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang makita siya na ang katawan ay nagkapira-piraso dahil sa lakas ng pagsabog. Kahit sa isip ko pa lang, parang nahihilo na ako, parang mawawalan ako ng malay sa sobrang sakit. Natatakot akong bumaba at kumpirmahin a

**Natasha** “Mommy!” magkasabay na sigaw ng dalawa kong mga anak nang makita nila akong kasama ng kanilang ama. Mabilis silang napalapit sa amin ni Gabriel, at bago ko pa mapigilan ang sarili ko, agad akong napaluhod upang salubungin sila. Mahigpit kong niyakap ang kambal. Hindi pa rin ako makapaniwala na ang mga anak na inakala kong nawala na sa akin ay buhay na buhay, at yakap-yakap ko ngayon. Napahikbi ako, tuluyang bumigay ang mga luha ko habang niyakap ko sila nang mas mahigpit. Nang pilitin kong humiwalay, hinaplos ko ang kanilang mga pisngi habang basang-basa na ng luha ang mga mata ko. “Thank God, you are both alive. Akala ko ang dalawa kong munting anghel ay matagal na akong iniwan,” nanginginig kong saad, halos pabulong, na parang isang taimtim na panalangin. Pagkatapos ay napatingala ako kay Gabriel. “Thank you, Gabriel,” muli kong pasasalamat sa kanya. Kung hindi dahil sa kanya, wala na sana ang dalawang bata. Hindi ko na sana sila muling makikita pa kahit kailan. N

“Aasahan ko ang pagdalo mo sa global game launching event dito sa La Vista Hotel,” text sa akin ni Gabriel habang bumibiyahe kami ni Raffy pauwi ng bahay. Kagagaling lang namin sa ospital; mag-isa akong nagpa-ultrasound. Hindi ko pa sinasabi sa asawa ko na buntis ako muli. Ang aming third baby ay 15 months pa lamang, tapos may kasunod na naman. Gusto ko siyang sorpresahin tungkol sa aking pagbubuntis. Birthday niya kasi ngayon, kaya mamaya, pagkatapos ng global launching event, saka ko sasabihin na may susunod na kay Gavrenze Jr. Agad akong nag-reply. “Oo naman. I won’t miss that important event,” sagot ko, may kasama pang heart emoji. “Huwag kang mala-late, mahal,” paalala niya. “Okayy,” reply ko lang. Napalingon ako sa driver nang bigla siyang magpreno at sabayan iyon ng malakas na busina. Bahagya akong napasandal sa upuan dahil sa gulat. Pagtingin ko sa unahan, nakita ko ang isang babaeng nakaharang mismo sa harap ng kotse namin. Nakataas ang kanyang kamay, at sa postura niya,

Masaya nila akong kinantahan ng Happy Birthday. Ramdam ko ang saya sa bawat palakpak at sa bawat ngiti ng mga taong mahalaga sa akin. Matapos ang kanta, pinapikit nila ako, pinag-wish, at saka ko marahang hinipan ang mga kandila. “Kainan na ng totoong pagkain, dahil mamaya, pagkatapos ng birthday, iba na ang kakainin ng may mga asawa riyan sa tabi-tabi,” pabirong pagpapatama ni Vernon habang nakataas ang kilay. Agad namang napuno ng tawanan ang dining area. “Tama ba ako, Father Florentine?” dugtong pa niya habang inaakbayan ang kapatid ko. “Kawawa naman tayong mga single. Magpapakahirap pa tayong aliwin ang mga sarili natin.” Napailing na lamang si Florenze sa biro nito. “Mag-asawa na kasi kayong dalawa,” ani Gia habang abala sa pagsubo ng pansit palabok. “Ang dami-daming babae diyan. Kayo pa, sa mga mukha n’yo, imposible namang walang mahihibang sa inyo.” “Kapag nakapag-asawa na si Florenze, saka na lang din ako mag-aasawa,” sagot ni Vernon, may kasamang paggalaw ng kilay.