Semua Bab คู่หมั้นตัวร้ายกับนายเย็นชา: Bab 21 - Bab 30

ข้าวสวย..."ไม่ตอบภายในสิบวิพี่ปล้ำนะ 1 2 3""เอ่อคือ""หมดเวลาแล้วครับ" จุ๊บ จ๊วบบบบ"อื้ออออออ" ยังไม่ทันถึงสิบวิคนเจ้าเล่ห์ก็กดจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันทำเอาฉันที่ตั้งตัวไม่ทันทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมไวขนาดนี้ ฉันพยายามผลักเขาออกเพราะนี่ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาทำอะไรกันแบบนี้และที่สำคัญฉันยังไม่ได้เคลียร์เรื่องยัยมิวกี้เลยเขาจะมาฉวยโอกาสกับฉันแบบนี้ไม่ได้ฉันไม่ยอม ถ้าตราบใดยัยมิวกี้ยังอยู่ที่นี่ฉันจะไม่มีวันยอมให้เขาทำอะไรฉันอีกเป็นอันขาดเขาต้องเลือกว่าจะเลือกใครระหว่างฉันกับยัยนั่นถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้เขาจะบอกว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันแต่ฉันก็จะยังไม่ขอเชื่อเพราะตลอดระยะเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมาเขาเห็นยัยนั่นดีกว่าฉันมาตลอดไม่ว่าอะไรก็มิวกี้มิวกี้มันเลยมำให้ฉันไม่ชอบหน้ายัยนั่นโดยปริยายแล้วยิ่งตอนนี้ยัยนั่นมาอยู่ที่นี่เห็นยัยแฝดบอกอยู่มาตั้งหลายปีแล้วด้วยไม่รู้ว่าไปถึงไหนต่อไหนกันบ้างแล้วก็ไม่รู้ตอนที่ฉันไปอยู่ฝรั่งเศส และถึงแม้โฟกัสเฟย่าจะบอกว่าพี่ฟ้าครามไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรยัยนั่นเห็นเป็นเพียงน้องสาวแต่ใครจะไปรู้กับสองคนนั้นกันล่ะยัยแฝดอาจจะไม่เห็นก็ได้ ผู้หญิงผู้ชายอยู่บ้าน

ฟ้าคราม..."มิ้ว...เธอเองก็น่าจะรู้อยู่กับใจดีว่าฉันเป็นคนผลักเธอหรือเปล่าหรือเธอตกลงไปเอง" น้ำเสียงของสวยเริ่มเข้มขึ้นเหมือนเธอจะทนไม่ไหวกับคำพูดใส่ร้ายของมิ้ว ครับสิ่งที่มิ้วพูดมันไม่ใช่เรื่องจริง สวยไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้ผมรู้ดี"พี่สวยคะคนที่น่าจะรู้อยู่กับใจควรจะเป็นพี่มากกว่ามั้ยคะ พี่ทำพี่ก็ยอมรับสิ" มิ้วเองก็ไม่ยอมเช่นกันผมควรจะเข้าไปเคลียร์ก่อนที่สองสาวจะมีเรื่องขุ่นเคืองใจกันมากกว่านี้"ถ้าฉันทำฉันยอมรับมันแน่แต่นี่ฉันไม่ได้ทำอย่างที่เธอพูด การที่เธอสร้างเรื่องโกหกเธอต้องการอะไร??ความเห็นใจจากพี่ฟ้าครามงั้นสิ หึ" ข้าวสวยปรายตามองเคืองมาที่ผมหนึ่งทีแล้วพูดต่อ"พี่ครามเค้าเห็นใจเธออยู่ล่ะเพราะในสายตาของเค้าชั้นมันเป็นตัวร้ายตัวอิจฉานิสัยไม่ดีส่วนเธอมันเป็นนางเอกอ่อนแอผู้น่าสงสารและโดนกระทำ" สายตาตัดพ้อน้อยใจถูกส่งมาให้ผมก่อนที่สวยจะวิ่งกลับไปยังบ้านของเธอแต่ผมไม่ได้วิ่งตามไปทั้งที่ใจอยากจะตามไปปลอบและอธิบายเรื่องราวบางอย่างที่ผมไม่เคยบอกเพราะผมยังมีเรื่องต้องเคลียร์ให้จบกับมิวกี้เรื่องที่มิ้วพูดมันผ่านมานานหลายสิบปีแล้วล่ะตั้งแต่พวกเรายังเด็กตอนนั้นผมอายุน่าจะประมาณสิบกว่าขว

ฟ้าคราม.....วันนี้มิวกี้จะกลับสวิตแล้วล่ะครับเพราะลุงศิวากับอามิ้งมารับกลับอยากจะบอกว่าตอนแรกมิ้วไม่ยอมท่าเดียวจนเธอโดนลุงศิวาดุซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นลุงศิวาดุมิ้วเพราะปกติจะตามใจมิ้วที่สุด แต่ในที่สุดเธอก็ยอมกลับก่อนกลับผมก็กอดและบอกกับเธอไปว่าไม่ว่ายังไงก็ตามเธอยังเป็นน้องสาวที่น่ารักของผมเสมอศาลาริมน้ำหลังบ้าน"แต่มิ้วไม่ได้รักพี่ครามแบบพี่ชายนี่คะ" นั่นคือคำตอบของเธอหลังจากที่ผมบอกกับเธอไปว่าไม่ว่าจะยังไงเธอก็คือน้องสาวที่น่าของเขา"แต่พี่ให้มิ้วได้แค่นั้นจริงๆเพราะพี่มีคนพี่รักอยู่แล้วซึ่งมิ้วก็รู้ว่าใคร" "ถ้าตอนนั้นมิ้วทำแบบที่พี่สวยทำคอยตามตื๊อตามตอแยพี่ครามพี่จะรู้สึกกับมิ้วแบบที่รู้สึกกับพี่สวยไหม" "ไม่หรอกเพราะความรู้สึกแบบนั้นพี่มีให้กับข้าวสวยแค่คนเดียว อย่าลืมสิว่าแต่ก่อนตอนเป็นเด็กมิ้วก็งอแงร้องไห้ตามพี่เหมือนกัน""..........""ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่ใช่จะเกิดกับใครก็ได้นะมิ้วเพียงแค่ตอนนั้นพี่ไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้นแต่ตอนนี้พี่รู้แล้ว มิ้วเองก็เหมือนกันตอนนี้มิ้วยังเด็กพี่เชื่อว่าสักวันมิ้วจะเจอคนที่เค้ารักมิ้วและมิ้วก็รักเค้า""ไม่ค่ะไม่มีใครที่มิ้วจะรักได้มากเท่

ข้าวสวย.....วันนี้คือวันที่เราทั้งสองครอบครัวจะเดินทางไปพักผ่อนกันที่หัวหินเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์และเป็นวันที่พี่ข้าวปั้นกับลูกสาวของฉันเดินทางมาถึงพอดีฉันโทรบอกพี่ปั้นแล้วว่าถ้าลงเครื่องแล้วให้ตามมาที่หัวหินเลยทุกคนรออยู่ ทุกคนตื่นเต้นดีใจมากที่จะได้เจอหลานสาวตัวน้อย ตอนแรกพี่ชายฝาแฝดของฉันข้าวใหม่ข้าวกล้องรวมไปถึงยัยแฝดโฟกัสเฟย่าแล้วก็เจ้าสายฟ้าอยากจะวีดีโอคอลหาฟ้าสวยเพราะอยากพูดคุยอยากเห็นหน้าหลานแต่คุณย่าเฟื่องบอกว่าอย่าเพิ่งเพราะท่านเกรงว่าเหลนตัวน้อยของท่านจะตกใจที่จู่ๆก็มีญาติพี่น้องลุงป้าน้าอาโผล่มาเป็นโขยงทุกคนก็เลยต้องรอเจอหน้าพร้อมกัน และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าทุกคนเก็บความลับเรื่องนี้ได้เก่งมากเพราะพี่ฟ้าครามยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถามว่าฉันสงสารไหมที่เขาเป็นพ่อแท้ๆแต่ยังไม่รู้เรื่องว่าตัวเองมีลูกสาว ฉันก็สงสารนะแต่ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไงดีฉันกลัวเขาโกรธอยู่นะเอาตรงๆเพราะถ้าเป็นฉันฉันก็คงจะโกรธเหมือนกันที่โดนปิดบังเรื่องลูกแต่ก็ใช่ว่าฉันจะอยากปิดเรื่องลูกไปตลอดหรอกนะ ฉันแค่ขอเวลาทำใจก่อนคือเรื่องลูกฉันคิดไว้แต่แรกแล้วว่าจะบอกความจริงกับเขาในวันที่ฉันเข้มแข็งมากพอและไม่รู้สึก

ข้าวสวย...ตอนนี้ฉันนอนกอดพี่ฟ้าครามบนเตียงนอนฉันกอดเขาเขากอดฉันเรากอดกันด้วยความรักเต็มหัวใจ"พี่โกรธสวยหรือเปล่า" ฉันถามพี่ฟ้าครามหลังจากที่ฉันเล่าเรื่องของลูกให้เขาฟังพร้อมกับเอารูปของฟ้าสวยให้เขาดูตั้งแต่วันที่แกลืมตาดูโลกวันแรก ฉันเงยหน้ามองเขาก็รู้สึกสงสารพี่ฟ้าครามจับใจเขาดูรูปลูกไปก็ร้องไห้ไปจนฉันต้องคอยปลอบ"โกรธเรื่องอะไรครับ""ก็เรื่องที่สวยปิดบังพี่ไม่บอกพี่เรื่องลูกไงคะ" "ไม่โกรธหรอกครับเพราะพี่เข้าใจว่าทำไมสวยถึงไม่บอกพี่ตอนนั้นพี่มันทำตัวไม่ดีทำให้สวยต้องร้องไห้เสียใจ ถ้าตอนนั้นพี่ชัดเจนพี่ยอมรับกับความรู้สึกไม่อคติกับสวยทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้""สวยเองก็ผิดที่ตอนนั้นสวยเอาแต่ตามตอแยพี่จนพี่รำคาญแถมยังสร้างเรื่องให้พี่ไม่พอใจอีก ไม่แปลกหรอกที่พี่จะทำแบบนั้นกับสวย""สวยไม่ผิดหรอกพี่รู้ว่าที่สวยทำลงไปเพราะสวยรักพี่ถ้าสวยไม่รักพี่สวยคงไม่ทำแบบนั้นใช่ไหม""ค่ะ เพราะสวยรักพี่สวยไม่อยากให้พี่สนใจคนอื่นสวยอยากให้พี่มองสวยแค่คนเดียวสวยเห็นแก่ตัวมากเลยใช่มั้ย""ไม่เลย พี่เองต่างหากที่ไม่เคยมองเห็นความรักของสวยเลยเอาแต่ตั้งแง่กับสวยมาตลอดทั้งที่ใจจริงแล้วพี่เองก็รักสวย อาจจะร