ถังจื่อหยวนพยักหน้าเฉินมู่หยางกอดเมียเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน เขาไม่อยากไปแล้วจริงๆ แต่มีหลายเรื่องต้องไปทำรวมถึงส่งจดหมายให้อาจารย์ด้วย จ้าวเฟยเฟยกอดตอบเขา ทั้งสองคนไม่มีอะไรจะเอ่ย มีเพียงความรู้สึกที่ห่วงใยกัน คู่แฝดจับมือท่านพ่อกับท่านแม่เอาไว้ เฉินมู่หยางก้มลงไปอุ้มทั้งคู่ขึ้นมาแล้วอุ้มไว้คนละข้างนัยน์ตาของเด็กทั้งสองแดงก่ำเพราะท่านพ่อจะไปชายแดน พวกเขาจะไม่ได้เจอท่านพ่ออีกนาน เฉินโม่หวายซบใบหน้าเล็กกับบ่าหนาก่อนจะสะอื้นเบาๆ "ท่านพ่อ ฮึกๆๆ รีบกลับมานะขอรับ""พ่อสัญญาว่าจะรีบกลับมาหาพวกเจ้า""ท่านพ่อเจ้าคะ ผิงผิงจะไม่ร้องไห้เพราะว่าพี่ชายร้องไห้แล้วน่าเกลียด แต่ผิงผิงไม่อยากน่าเกลียด ท่านพ่อต้องรีบกลับมาหาพวกเรานะเจ้าคะ แงๆๆๆ ฮือๆๆ"คนที่บอกไม่ร้องกลับร้องดังกว่าใครๆ แม่หนูน้อยไป๋ฮวาเดินมาหาทั้งสี่คนก่อนจะจับชายกระโปรงพี่สาวผิงผิงแล้วเอ่ย"ไหนพี่บอกไม่ร้องไง ทำไมร้องดังกว่าคนอื่นเสียอีกเจ้าคะ"หลายคนที่กำลังเศร้าเพราะคนในครอบครัวจะจากไปถึงกับหลุดหัวเราะ กุบกับๆๆๆๆ เสียงเกือกม้าดังเข้ามาแล้ว มองไกลๆ เห็นกลุ่มคนที่เดินมาเป็นแถว หมู่บ้านอวี๋หยางคือหมู่บ้านสุดท้าย เมื่อรวมตัวเรียบร้
最終更新日 : 2025-10-07 続きを読む