All Chapters of บอสเอวดุ!!!: Chapter 81 - Chapter 90

1 อย่าไปกับใครเลยเรื่องราวประวัติของลูกสาวเจ้าสัวคมคือโจทย์ใหญ่ที่ฉันต้องสืบ ทุกเรื่องของผู้หญิงคนนั้นฉันไม่สามารถพลาดได้เพราะต้องนำมารายงานคุณนายบุหงาหากเป็นผู้หญิงที่ใช่ เธอคนนั้นก็จะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้และคุณผู้หญิงวงศ์สุริยะคนต่อไป หากไม่ใช่ก็ต้องถูกกำจัดทิ้งโดยฉันต้องวางแผนเขี่ยผู้หญิงคนนั้นออกไปจากชีวิตของคุณธันวาเจ้านายของฉันที่ผ่านมาฉันทำงานพวกนี้ตามหน้าที่ไม่เคยคิดอะไรไปนอกเหนือคำสั่งที่ต้องทำให้สำเร็จ แต่คราวนี้ในใจของฉันเริ่มรู้สึกประหลาดฉันไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนั้นดีพร้อมสำหรับคุณธันวา นั่นมันเป็นเพราะอะไรกันฉันรีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งไปทันที จะมากไปกว่านี้ไม่ได้ จะเกินเลยกว่าคู่ขากันไม่ได้ คนที่เจ็บปวดไม่ใช่คุณธันวาแต่จะเป็นฉันเอง ฉันกับเขาไม่คู่ควรกันและที่แน่ ๆ ถึงคุณนายบุหงาจะเอ็นดูฉันแต่ท่านไม่เคยคิดที่จะเอาฉันมาเป็นลูกสะใภ้ และยังคงย้ำกับฉันมาตลอดว่าคุณธันวาคือของต้องห้ามสำหรับฉันไม่ต้องถามหาเหตุผลให้มากความ มันก็เห็น ๆ กันอยู่แล้ว ฉันไม่สามารถเป็นคนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคาได้ ที่ผ่านมาฉันสามารถมีทุกอย่างได้ตามที่ฉันต้องการเพราะมีคุณบุหงาสนับสนุน ยกเว้นคุณ

1 เสแสร้งระหว่างที่ฉันอยู่ในรถกับพี่อาทิตย์เขามองฉันอยู่หลายครั้งจนฉันรู้สึกเขินเล็ก ๆ"มีอะไรแปลกหรือเปล่าคะ พี่อาทิตย์มองหนูจังเลย"เขายิ้ม"เปล่าครับ แค่มองคนสวยเหมือนจะมองยังไงก็ไม่พอ ไม่คิดว่าใส่ชุดนี้แล้วจะสวยขนาดนี้ คุณน้าเก่งมากเลยนะครับที่เลือกชุดได้เข้ากับเอพริลขนาดนี้ สวยมากจนพี่อดหวงไม่ได้แล้วสิ ไม่อยากให้ใครเห็นเลยจริง ๆ""หยุดเลยค่ะถ้าจะชมกันแบบนี้ ไม่ต้องพูดแล้ว""พี่พูดจริง ๆ นะ เอพริลไม่รู้ตัวเหรอว่าตัวเองสวยแค่ไหน"ฉันยิ้มเพราะไม่แน่ใจว่าความจริงจะใช่คุณท่านจริงหรือเปล่า คนที่รู้สัดส่วนของฉันดีในโลกนี้มีแค่สามคน ตัวฉันเอง แม่ และเจ้านาย ก็แหงล่ะเขาวัดไซซ์ฉันอยู่ตลอดแทบจะไม่มีส่วนไหนในร่างกายของฉันที่เขาไม่ได้สัมผัสเพราะฉะนั้นหากจะพูดว่าเป็นคุณนายบุหงาที่เลือกชุดให้ฉันเแบบพอดีเป๊ะฉันก็ย่อมไม่เชื่อ และรสนิยมของเจ้านายฉันก็รู้ดี เขาแค่ต้องการให้ฉันจำไว้ว่าถึงจะมากับพี่อาทิตย์แต่คืนนี้เขาก็ยังรอฉันอยู่ดีแต่คิดไปคิดมาก็อาจจะเป็นคุณนายบุหงาจริง ๆ ก็ได้ เธอเห็นฉันมาตั้งแต่เกิดอาจจะจำสัดส่วนของฉันได้ดีพี่อาทิตย์พาฉันมาจนถึงโรงแรมเพื่อขึ้นเรือที่ท่าน้ำของโรงแรม เขาดู

1 เปลี่ยนคู่ดินเนอร์ดูเหมือนว่าเขาจงใจจะลงโทษฉัน เมื่อฝ่ามือใหญ่ของเขาค่อย ๆ สอดเคลื่อนเข้ามาใต้กระโปรงอย่างช้า ๆ ในขณะที่ริมฝีปากของเจ้านายกำลังบดคลึงฉันอย่างรุนแรงการกระทำที่ทั้งป่าเถื่อนและอ่อนโยนแบบนี้ เขาคงรู้ดีว่าสามารถกระตุ้นฉันได้ดีมากแค่ไหน"อึมมม"เจ้านายครางเมื่อในที่สุดฉันก็เผยอริมฝีปากรับจูบของเขาโดยไม่ขัดขืนอีกต่อไป ลิ้นยาวนุ่มนิ่มของเขาที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นของฉันชวนให้สมองพร่าเลือนสองมือของฉันที่ยันอกของเขาเอาไว้ในตอนแรกกลับโน้มลำคอของเขาลงมาและยังค่อย ๆ กางขาให้เขาลูบไล้อย่างช้า ๆ ราวกับว่าเขาเป็นเจ้าของร่างกายของฉันลมหายใจหอมกรุ่นของเขาทำให้ฉันหลงใหล และเขาเองกำลังสูดดมความหอมจากร่างกายและเรียวปากของฉันเช่นกัน"น้ำหอมของฉันเหมาะกับเธอที่สุด"ฉันรู้สึกถึงอารมณ์ที่สับสนในตอนนี้ หัวใจของฉันยินดีที่เขาเอ่ยชมและในขณะเดียวกันกับรู้สึกเจ็บแปลบเล็ก ๆ ฉันไม่เคยรังเกียจเจ้านายและยังรู้สึกถึงความต้องการที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เขาใกล้ชิดมือของเขาเริ่มลวนลามตรงส่วนนั้นของฉัน บดคลึงจนจีสตริงเปียกชุ่ม และทำให้ฉันตัวสั่น"เธอชอบสัมผัสของฉันเอพริล เธอเป็นเลข

1 กลืนกินกัน NC25+"เจ้านายคะช่วงบ่ายฉันมีนัดหมอเรื่องทำเลสิกนะคะ"เจ้านายไม่มองฉัน เขายังคงเคร่งขรึมกับเอกสารตรงหน้า"อืม""คือ เที่ยงนี้ฉันไม่ทานข้าวด้วยนะคะ แต่ให้เลขาจูนดูแลแทนฉันแล้ว ที่เจ้านายให้จองร้านอาหารญี่ปุ่น ฉันจองให้เรียบร้อยค่ะ"เลขาจูนคือเลขาผู้ช่วยของฉันที่เจ้านายอนุญาตให้มีได้ เธอจึงเป็นเลขาของฉันอีกที ถึงจะทำงานค่อนข้างช้าแต่ก็เรียบร้อยดีฉันมีเธอไว้เพื่อเช็คตารางงานของเจ้านายและตรวจทานเอกสารที่ต้องเตรียม ส่วนเรื่องอื่นฉันแทบจะจัดการเองทั้งหมด"อืม"เจ้านายทำหน้าเรียบเฉย ก่อนจะวางปากกาแล้วลุกขึ้น"ไปดูความคืบหน้างานก่อสร้างหน่อย ใส่หมวกนิรภัยด้วย" และเขาก็ปลายสายตามองเท้าฉันพร้อมกับตำหนิ"รู้ว่าต้องมาไซส์งานทำไมไม่ใส่รองเท้าเซฟตี้ อยากตายหรือไง ทำงานมากี่ปีแล้วเรื่องแค่นี้ก็ต้องสอน ห่วงสวยจนลืมความปลอดภัย ผมไม่ปลื้มหรอกนะ"ฉันเม้มปาก อยากจะเถียงว่า ไม่ใช่ความผิดฉันแต่เพราะเจ้านายเปลี่ยนใจกระทันหันต่างหากแต่ด้วยสถานะเลขาและลูกจ้างกินเงินเดือนการเถียงเจ้านายรังแต่จะสร้างเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเองแต่ก่อนที่ผ่านมาฉันคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้เอาความกล้ามาจากไหน แ

1 ตามติดแจสุดท้ายแล้วเวลาพักเที่ยงของฉันก็หมดไปกับการถูกเขากระแทกในออฟฟิศชั่วคราวที่แค้มป์ก่อสร้าง เพราะเมื่อเช้าเร่งรีบไปเอาเอกสารให้เจ้านายทำให้ฉันยังไม่ได้ทานข้าวเช้า และเกิดท้องร้องขึ้นเมื่อเดินออกมาจากออฟฟิศเจ้านายเดินตามฉันมาไม่ห่างฉันคิดว่าเขาจะไปที่รถที่ลุงพลจอดรออยู่แล้ว ในขณะที่ฉันกำลังกดเรียกแท็กซี่จากแอปพลิเคชันในมือถือจู่ ๆ เจ้านายก็เดินมาลากแขนฉันให้เดินตามเขา"มากับฉัน"ฉันเกือบจะสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขาแล้วแต่คิดได้ทัน"ฉันต้องไปหาหมอค่ะ นัดเอาไว้ เจ้านายไปกับเลขาจูนนะคะ"เจ้านายหันมายิ้มเล็กน้อย"ช่างหัวเลขาจูนเถอะ ส่วนเธอจะมาเล่นลิ้นอะไรกับฉัน นัดหมอช่วงเย็นแต่ลางานครึ่งวัน จะไปเจอใครกันแน่ สารภาพมา"ฉันตกใจมากไม่คิดว่าเขาจะรู้กระทั่งตารางนัดหมอของฉัน และน้ำเสียงของเขาก็คล้ายกำลังทำเหมือนฉันเป็นนักโทษที่ปกปิดความจริงว่าไปฆ่าใครตายมา"แต่ฉันลาอย่างถูกต้องนะคะเจ้านาย และเจ้านายก็อนุญาตแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย"ฉันพูดยังไม่ทันจบ ท้องของฉันก็ร้องออกมาอย่างน่าอาย เจ้านายยิ้มเล็กน้อยแล้วถามฉันเสียงเบา"กินไส้กรอกของฉันไม่อิ่มหรือไง ทำไมยังหิวอยู่"ฉันค้อนเข