All Chapters of ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: Chapter 211 - Chapter 220

Lumipas ang mga araw, linggo, buwan at taon—tila napakabilis ng panahon para kina Clairox at Roxiel. Mula sa pagiging musmos at puno ng kapilyuhan, ngayo’y ganap na silang mga binatilyo, nakapasok na sa kolehiyo. Ang dating inosente at payak na anyo ng kambal ay nahulma na ng oras at karanasan; mas malinaw ang tikas ng kanilang tindig, mas matalim ang mga mata, at mas makapangyarihan ang dating ng kanilang karisma—isang bagay na halos hindi tumutugma sa kanilang murang edad na kensi. Si Clairox, sa kabila ng mga pagsubok, ay nagpatuloy sa pagiging working student. Hindi siya bumitaw sa pangarap niyang makaahon at makatapos, kahit pa doble ang hirap ng kanyang buhay. Alam ito ng kanilang mga magulang at bagama’t batid nilang mabigat ang pinapasok ng anak, dama rin nila ang determinasyon sa bawat araw na ginugugol niya sa pagitan ng trabaho at eskwela. May mga gabi pa ngang uuwi siyang pagod na pagod, halos hindi na makakain, ngunit pinipilit pa ring ngumiti upang hindi mag-alala ang p

Matapos ang huling tunog ng bell na hudyat ng pagtatapos ng exam, mabilis na nag-ayos ng gamit si Roxiel. Hindi na siya nag-aksaya ng oras—isiniksik ang ballpen at papel sa bag, isinabit iyon sa balikat, at halos nagmamadali nang lumabas ng silid. Ramdam niya pa ang bigat ng presyur mula sa mahirap na pagsusulit, kaya’t ang tanging nasa isip niya ay makalayo at makahinga nang maluwag. “Hoy, hintayin mo ako!” habol ng kanyang kakambal na si Clairox, sabay takbo papalapit habang hawak pa ang kanyang sariling bag na halos mahulog-hulog pa ang zipper. Ngunit bago pa sila tuluyang makalabas ng corridor, isang tinig ang tumawag na parang pumunit sa tahimik na paligid. “Mr. Villar? The Auction Boy bodyguard?” Sabay na napalingon ang kambal. Mula sa gilid ng hallway, may lumapit na isang magandang babae—mestisahin, maayos ang postura, at halatang galing sa mataas na estado. Ang mahaba nitong buhok ay bumagay sa mamahalin at makintab na damit, kaya’t agad itong nakatawag ng atensyon ng

Pagbukas ng pintuan, agad na napahinto si Roxiel nang makita ang kakambal. “Ang bilis mo namang nakauwi, Kambal! Kanina lang ay nasa paaralan ka pa,” sambit niya, halos hindi maitago ang pagkagulat. Ang kanyang tinig ay may halong pagtataka at tuwa, habang ang mga mata’y nakatuon kay Clairox na nakaupo na sa sala, payapa at wari’y matagal nang naroon. Habang lumalapit, marahang kumislot ang labi ni Roxiel upang itago ang tunay na iniisip. Sa loob ng kanyang isipan ay kumislap ang isang tanong: “Paano ko kaya kukunin ang aking mga kagamitan sa aking silid?” Bahagyang natawa si Clairox, may kasamang ngiting pilyo sa kanyang mga labi. “Hahaha! Kakambal, nagpapatawa ka na naman. Alam mo namang pareho lang tayong pumapasok sa iisang paaralan—College pa nga! Bakit ka pa nagtataka kung nandito na ako, eh narito ka na rin naman, Roxiel,” biro niya, habang umiling-iling na parang natatawa sa simpleng tanong ng kapatid. Sandaling natahimik si Roxiel, ang kanyang ngiti’y medyo pilit, w

Makalipas ang ilang sigundong pagsusuri ni Mr. V sa paligid ng kanilang hideout, bahagyang kumunot ang kanyang noo. Tahimik ang paligid, tanging ihip lang ng hangin ang maririnig. “Baka pusa lang ang naglikha ng malakas na kalabog sa labas. Ituloy na natin ang usapan at nang makaalis na tayo kaagad,” seryosong saad ni Mr. V, sabay sulyap sa apat na kababaihan na tila ba pinipigilan ang kaba sa dibdib. “Makaalis kaagad?!” halos pasigaw na tugon ni Ivony. Nakakunot ang kanyang noo, ngunit ang paraan ng kanyang pagkakaupo ay tila wala nang pakialam sa mundo—nakabukaka na para bang hindi siya isang babae, bagkus ay isa ring lalaking sanay makipagsagupaan. Napatingin sa kanya si Mr. V, matalim ang tingin na animo’y tumatagos. “Miss Ivony Cruz! Kung ayaw mong kumilos na parang babae, umalis ka na lang. Dahil kung mas malala kang kumilos ngayon tulad na lang nung dati—” “Oooopppsss! Mr. V, wag mo nang ipaalala pa ang matagal na!” mabilis na putol ni Ivony, agad na nagbago ang kanyang

“Clairox, mag-isip ka ng paraan para makalusot ka sa kakambal mo! Pag nalaman niyang alam mong sinundan mo siya… baka ito na ang huling araw na magiging malapit kayo sa isa’t isa.” Sa isip iyon ni Clairox, habang ramdam niya ang bigat ng kaba sa dibdib. Para siyang nilalamon ng tensyon, nanginginig ang kanyang kamay na hawak ang strap ng bag. Si Mr. V naman ay nanatiling nakatitig sa kanyang kakambal—matatalim ang mata, malamig ngunit may halong lungkot na pilit niyang itinatago. “Umalis ka na lang… magdahilan ka na lang at papayagan kitang makaalis kaagad!” Saad ng isip ni Mr. V, o mas kilala bilang Roxiel. Ang bawat tibok ng kanyang puso ay parang martilyong kumakatok sa kanyang dibdib. Ayaw niyang masira ang tiwala ng kambal, pero ayaw niya ring masangkot ito sa panganib ng kanyang mundo. Samantala, sa isang madilim na sulok ng lumang gusali, may dalawang matang nagmamasid na puno ng pagtataka at pananabik. Si Ivony Cruz iyon. Hindi siya mapakali mula kanina at bumalik para