Semua Bab รักร้ายๆของนายเจ้าชู้: Bab 11 - Bab 20

ลีโอ...ไม่รู้ด้วยความเมาหรืออะไรทำให้ผมทำอะไรที่ไม่คิดว่าจะทำกับคนตรงหน้า ผมจูบลิลินจูบแบบดุเดือดมากด้วยจูบจนยัยนี่ร้องไห้แล้วบอกว่าเจ็บมันเลยทำให้ผมรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป พอได้สติก็มองคนตรงหน้าที่ร้องไห้สายตาของเธอที่มองผมเธอมองด้วยสายตาผิดหวังและเสียใจ มันไม่เหมือนสายตาที่เธอเคยมองผมเหมือนทุกครั้งที่มองตั้งแต่เด็กจนโตที่มีแต่ความรักความชื่นชม"ฮือออ พี่ลีโอทำแบบนี้กับลินทำไม ฮืออออ""พี่..พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"เพี๊ยะ!!! หน้าผมหันไปตามแรงตบ ใครจะไปเชื่อว่าลิลินจะตบซะผมหน้าหันจนแทบจะสร่างเมาเลยทีเดียว"ไม่ได้ตั้งใจเหรอ พี่อย่าคิดว่าลินรักพี่แล้วพี่จะทำยังไงก็ได้นะคะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับลิน พี่ไม่มีสิทธิ์มาจูบลิน ฮือออ""ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไงวะ!!! ""อะไรกัน!!! ""อาเสือ!!! /พ่อ!!! ""แกทำแบบนั้นกับน้องได้ไงห๊ะ น้องเป็นลูกสาวเพื่อนรักของพ่อกับแม่นะ ทำแบบนี้ถ้าอาอิมอาขุนรู้เค้าจะว่ายังไงที่ลีโอไปจูบลูกสาวเค้าแบบนี้น่ะ แถมยังจูบเพราะความเมาอีก เห้อออ""เรื่องนี้ลีโอต้องรับผิดชอบ""แม่!!! ""อาเรน"ผมไม่รู้ว่าแม่จะให้ผมรับผิดชอบยังไงแต่ในเมื่อผมผิดผมก็ต้องยอมรับผิดอย่างลูกผู้

ลิลิน.."เสาร์นี้แกอย่าลืมนะงานวันเกิดเราสองคน" มาถึงยังไม่ทันเอากระเป๋านักเรียนวางบนโต๊ะยัยแสนรักก็บอกด้วยน้ำเสียงข่มขู่แกมบังคับคือเสาร์นี้มีงานวันเกิดของสองแฝดค่ะซึ่งก็คงจะจัดที่บ้านเหมือนเดิมนั่นแล่ะก็เหมือนกับทุกปีที่จัดและฉันก็ไปทุกปีก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดว่าฉันจะไม่ไปจะลืมเพราะฉันไม่เคยลืมเลยสักปีเอาจริงๆ นะฉันได้ไปงานวันเกิดสองคนนี้ตั้งแต่หนึ่งขวบเลยมั้งป๊ากับหม่ามี๊พาไปน่ะเพราะมีรูปเป็นอัลบั้มเลยงานวันเกิดสองแฝดทุกรูปต้องมีฉัน ก็ไม่ต่างจากงานวันเกิดฉันที่มีสองแฝดด้วยเหมือนกัน"ฉันเคยลืมหรือไงล่ะก็ไปทุกปีพวกแกถามแปลกๆ นะ""ฉันแค่กลัวว่าปีนี้แกจะไม่ไปไง" จากทำหน้าข่มขู่ตอนนี้ทำหน้าหงอยเลยค่ะยังแสนรัก"พวกฉันสองคนแค่กลัวว่าปีนี้แกจะไม่อยากเพราะเฮียพวกฉัน" แสนดีให้เหตุผลคงรู้ว่าฉันไม่อยากเจอหน้าพี่ลีโอ คือตั้งแต่วันนั้นฉันไม่ไปบ้านสองแฝดอีกเลยเพราะอะไรคงไม่ต้องเดา"ไปสิ ฉันแยกแยะได้น่า" ฉันยิ้มให้ทั้งคู่ ยังไงยังไงสองคนนี้ก็คือเพื่อนของฉันจะเอาเหตุผลนั้นมาเป็นข้ออ้างไม่ไปก็คงไม่ได้"แต่แกไม่ต้องกลัวนะพวกเราจะไม่ยอมให้เฮียมันมาใกล้แกเลย" แสนรักให้คำมั่นสัญญาฉันก็เลยยิ้มพยักหน

-งานวันเกิด-ฉันกับซีโน่เพิ่งมาถึงงานวันเกิดของสองแฝดเพราะแวะไปเอาของขวัญวันเกิดที่สั่งไว้"เราเข้าไปในงานกับเถอะครับพี่ลิน" ที่ซีโน่พูดแบบนั้นเพราะตอนนี้ฉันยังไม่ได้ลงจากรถทั้งที่ถึงนานแล้วพูดตรงๆ นะฉันไม่อยากเข้าไปเจอใครบางคนทั้งที่รู้ว่ายังไงก็ต้องเจออย่างเลี่ยงไม่ได้"พี่...""พี่ไม่อยากเจอเฮียไอ้จากัวร์ใช่ไหม""อื้มมมม" ฉันบอกตามความจริงนั่นแล่ะเพราะตอนนี้ซีโน่ก็รู้ความจริงทั้งหมดแล้วว่าอะไรเป็นอะไร"พี่มีผมอยู่ข้างๆ พี่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ""ขอบใจนะโน่""เราเข้าไปกันเถอะครับเดี๋ยวเจ้าของงานจะงอนเอานะ""นั่นสินะงั้นเราเข้าไปในงานกันเถอะ" ฉันบอกกับซีโน่ก่อนที่เขาจะเดินลงไปเปิดประตูให้ฉันแล้วเราก็เดินเข้างานพร้อมกันในฐานะแฟน ที่ฉันบอกว่าในฐานะแฟนก็เพราะซีโน่ขอไว้เขาขอให้เราใช้สถานะนี้กันไปก่อนจนกว่าฉันจะเรียนจบซึ่งฉันก็ไม่ได้ขัดอะไรก็ดีเหมือนกันคนบางคนจะได้รู้ว่าฉันมีแฟนแล้วไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้วทั้งที่ใจจริงมันไม่ใช่อย่างงั้นเลยก็ตามเราเดินเข้ามาในงานพร้อมกันทำให้เป็นจุดสนใจของคนในงานที่ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนที่โรงเรียนที่ฉันก็รู้จักทุกคนและเหมือนเป็นการย้ำสถานะของฉันกับซีโน่ว่าเ

ลิลิน.... "ก็ลินถามพี่ก็อธิบายไงครับ" "ถ้าลินไม่เข้ามาขัดจังหวะก็คงมีอะไรกันมากกว่านั้นแน่ๆใช่ไหม " "ใครจะกล้าทำคนเต็มบ้านขนาดนั้น" "...." ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้วค่ะตอนนี้ฉันกลัว กลัวว่าพี่ลีโอจะทำเหมือนวันนั้นและฉันก็กลัวใจตัวเองด้วย "ทำไมเงียบไปล่ะครับ หื้มมม" "พี่พูดจบแล้วใช่ไหมลินจะกลับห้อง" "ยังไม่กลับตอนนี้สิ อยู่ให้พี่กอดให้พี่หอมให้พี่จูบให้ชื่นใจก่อน" "ไม่เอาลินไม่ไว้ใจพี่ลีโอ" "ไม่ไว้ใจพี่หรือไม่ไว้ใจตัวเองครับคนดี" ".............." ลีโอ... "ทำไมเงียบไปล่ะครับ หื้มมม" ผมถามคนในอ้อมกอดที่เอาแต่เงียบไม่พูด "พี่พูดจบแล้วใช่ไหมลินจะกลับห้อง" นี่ก็จะกลับห้องอย่างเดียวเลยแต่เรื่องอะไรจะยอมให้กลับง่ายๆ กว่าจะพาเข้าห้องได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย "ยังไม่กลับตอนนี้สิ อยู่ให้พี่กอดให้พี่หอมให้พี่จูบให้ชื่นใจก่อนไม่ได้เหรอ" อ้อนได้อ้อนครับตอนนี้แม้จะเป็นคนที่ไม่ชอบอ้อนใครเพราะมันดูแปลกๆ ขนาดกับพ่อกับแม่ผมยังไม่อ้อนเลยตั้งแต่โตมาแม้ตอนเด็กๆ แม่ชอบพูดว่าผมอ้อนเก่งมากก็นั่นมันตอนผมเป็นเด็กไงแต่พอผมโตขึ้นผมก็เลิกอ้อนพ่ออ้อนแม่ให้สองแฝดกับไอ้จากัวร์มันทำไปละกัน "ไม่เอาลินไม่ไว้ใจพ

ลีโิอ...."ว่าไงลีโอ" พ่อหันมาถามความเห็นจากผมมีเหรอที่ผมจะไม่ตกลง"ตกลงครับพ่อขอบคุณครับอาขุนอาอิม" ผมกราบขอบคุณท่านที่ยังให้โอกาสผม"แต่....""แต่อะไรอีกวะไอ้ขุน!!! " "มึงอย่ามาขึ้นเสียงใส่กูไอ้เหี้ยเสือ""แล้วมึงแต่อะไร"" กูยังมีข้อตกลงของกูอีกซึ่งมันเป็นเรื่องที่กูต้องตกลงกับลูกชายมึง"ลิลิน"จริงดิ/จริงเหรอ" ทั้งคู่ทำหน้าตกใจปนอึ้งกับสิ่งที่ฉันเล่า"อื้มมมม""เฮียลีโอทำไมมันเลวได้ขนาดนี้วะแม่ง" แสนรักดูเหมือนจะโกรธและโมโหแทนฉัน"ฉันเองก็ผิดที่ยอมให้เขาอะไรแบบนั้น""ตอนนั้นแกอายุเพิ่ง14แกจะไปทันเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างเฮียลีโอได้ไงล่ะคนผิดคือเฮียลีโอคนเดียวเลย""แล้วแกก็เก็บเรื่องนี้เป็นความลับมาตลอดสี่ปีเลยเหรอ""อื้มมม ให้ทำไงได้ล่ะ ที่จริงฉันก็พยายามที่จะลืมมันไปด้วยล่ะ"ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้สองแฝดฟังรวมถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีก่อน"แต่เฮียมันบอกว่ามันรักแก แกเชื่อมั้ยลิน ฉันไม่อยากเชื่อเท่าไหร่เลยว่ะ" ขนาดสองแฝดยังไม่ค่อยจะเชื่อเลยแล้วฉันล่ะจะเชื่อเขาได้ไหม แม้ในใจลึกๆ ฉันจะดีใจมากที่เขาบอกว่ารักฉันแต่ฉันก็ยังกังวลอยู่ดีเพราะกลัวว่าเขาจะมาหลอกแล้วพอถึงวันนึงเข