All Chapters of รักร้ายๆของนายเจ้าชู้: Chapter 21 - Chapter 30

ลิลิน..."ก็แค่เอาไว้แก้เหงาไม่ได้จริงจังซักหน่อย""แล้วถ้าลินไปเรียนต่อแล้วอยากแก้เหงาแบบที่พี่ทำพี่จะว่าไง"ฉันก็พูดไปอย่างงั้นแล่ะใครจะไปกล้าทำ"ว่าไงนะ!!! " พี่ลีโอเสียงสูงขึ้นมาทันทีทันใด สีหน้าบอกได้ถึงความไม่พอใจที่ได้ยินฉันพูดแบบนั้น".........." ฉันไม่ตอบเพราะว่าฉันคิดว่าตัวเองพูดชัดถ้อยชัดคำแล้ว"อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะลิน พี่ขอร้องล่ะจะไห้พี่กราบก็ได้ลินอย่าทำแบบนั้นเลยนะ""ทีตัวเองยังทำได้เลย" อยากยั่วให้เค้าโกรธเฉยๆ หรอกค่ะอยากให้รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงก็เท่านั้นเอง"ตอนนี้ไม่ทำแล้วครับไม่เอาแล้วเลิกหมดแล้วด้วย ตอนนี้พี่มีแค่ลินคนเดียวเลยเพราะฉะนั้นลินก็ต้องม่แค่พี่คนเดียวเหมือนกัน ฟังดูพี่อาจจะเห็นแก่ตัวแต่พี่ก็กลับไปแก้ไขอดีตของพี่ไม่ได้พี่รู้ว่าพี่มันเลวนิสัยไม่ดีแต่ช่วงนี้เวลานี้ตอนนี้ขอให้พี่ได้อยู่ใกล้ๆ ลินได้ทำหน้าที่คู่หมั้นหน้าที่แฟน หน้าที่ของผัว...""พี่ลีโอ!!! ลินบอกว่าไงว่าลินไม่ชอบให้พี่พูดแบบนี้อ่ะน่าเกลียดที่สุด" เรื่องของเรื่องก็คือฉันอาย อายที่เขาเรียกตัวเองว่าผัวแล้วบางครั้งก็เรียกฉันว่าเมียทั้งที่ฉันยังไม่ได้เป็นเมียเขาซะหน่อยก็แค่เกือบๆ >ผัว..ในอนาคตพี่พู

ลิลินห้องทำงานของพี่ลีโออยูชั้นบนสุดของตึก พี่ลีโอไม่ยอมปล่อยมือจากเอวของฉันเลยตั้งแต่เดินเข้าลิฟต์จนเราออกมาจากลิฟต์กันแล้วส่วนอีกคนที่เดินตามมาฉันไม่ได้สนใจที่จะหันไปมองหรอกเปลืองสายตา"อาเสือสวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้อาเสือที่ท่านกำลังเดินออกมาจากห้องซึ่งคงจะเป็นห้องทำงานของท่านพอท่านเห็นฉันท่านก็ยิ้มให้"อ้าวลินหนูมายังไงลูกลีโอไปรับมาเหรอ""เปล่าค่ะลินนั่งแท็กซี่มาเองค่ะ""ทีหลังถ้าจะมาก็ให้ลีโอไปรับ นั่งแท็กซี่มันอันตรายรู้มั้ยลูก""เอ่อ..ค่ะ""ผมบอกลินไปแล้วว่าจะไปรับแต่ลินไม่ยอมบอกว่ากลัวผมจะเสียการเสียงานเสียเวลาครับพ่อ" ได้ทีฟ้องพ่อตัวเองเลยค่ะพี่ลีโอ"จะเสียเวลาอะไรกันลูก หนูอย่าคิดมากงานจะมาสำคัญกว่าหนูได้ยังไงจริงมั้ยลีโอ" พูดเหมือนกันเด๊ะเลยค่ะทั้งอาเสือทั้งพี่ลีโออาเสือยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินมาลูบผมฉันด้วยความเอ็นดู"จริงครับพ่อ" สรุปฉันผิดใช่ไหมที่ไม่ยอมให้พี่ลีโอไปรับ"งั้นพ่อกลับก่อนนะนัดแม่เราไปกินข้าว""ครับ""อาไปนะลูกไว้เจอกัน""ค่ะสวัสดีค่ะอาเสือ"จากนั้นพี่ลีโอก็พาฉันเข้ามาในห้องทำงานของเขาซึ่งอยู่ถัดไปจากห้องทำงานของอาเสือห้องทำงานพี่ลีโอใหญ่มากค่ะสมกับเป็นรองประธา

ลีโอ..สวบ!!!!"กรี๊ดดดดดดดด เจ็บ ฮือออ ลินเจ็บพี่ลีโอ ฮืออออ""พี่ขอโทษพี่ขอโทษครับคนดี" ผมรีบจูบที่ลิลินทันทีที่เธอกรีดร้องออกมาเพราะความเจ็บที่ผมส่งตัวตนเข้าไปข้างในร่องรักคับแน่นของเธอรวดเดียวมิดด้ามเพราะลืมไปว่าลิลินไม่เคย ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงบริสุทธิ์ลิลินคือคนแรก เธอมีผมเป็นคนแรกและผมก็สดกับเธอเป็นคนแรกเหมือนกัน"ลินเจ็บพี่ลีโอเอาอันออกไปก่อนได้ไหม ฮึก ฮึก ลินเจ็บจริงๆ นะคะ" ผมมองหน้าของคนตัวเล็กที่เอาแต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บใช่ว่าแค่เธอที่เจ็บผมเองก็เจ็บเหมือนกันเพราะลิลินตอดผมแน่นมากจนผมขยับไม่ได้ต้องกดแช่เอาไว้แบบนี้ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเพราะมันทรมานที่ไม่สามารถทำอะไรได้ตอนนี้ ผมไม่เคยต้องรู้สึกทรมานขนาดนี้เวลามีอะไรกับใครแต่กับลิลินมันมีทั้งความทรมานและความสุขที่ในที่สุดผมก็ได้ครอบครองเธอได้เป็นคนแรกของเธอสมกับที่ผมเฝ้ารอคอยมานาน"จุ๊บ จุ๊บ ทนอีกหน่อยนะครับคนดีเดี๋ยวมันก็หายเจ็บแล้ว""ฮึก ฮึก ถ้าพี่ไม่เอามันออกลินจะหายเจ็บได้ยังไงคะ""พี่ขอโทษครับพี่เอาออกตอนนี้ไม่ได้จริงๆ ""ฮืออ พี่ลีโอใจร้าย ลินไม่น่ามาหาพี่เลย ฮืออออ""โอ๋ ๆ ๆ พี่ไม่ได้อยากจะใจร้ายกับลินเลยแต่ครั้งนี้

เช้าวันต่อมา...ลิลินฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของพี่ลีโอฉันรีบลุกขึ้นทันทีแล้วมองไปรอบๆ ว่าที่นี่มันที่ไหนที่ทำงานหรือที่บ้านพอเห็นว่าเป็นห้องนอนที่บ้านพี่ลีโอก็โล่งอก ว่าแต่เมื่อคืนฉันกลับมายังไงล่ะฉันจำได้ว่าฉันหลับไปตอนที่ขึ้นมาบนรถพี่ลีโอเพื่อกลับบ้านแล้วทำไมฉันถึงมานอนห้องพี่ลีโอแทนที่จะนอนห้องสองแฝด ตอนนี้มันเก้าโมงเช้าแล้วทำไงดีฉันต้องไปเรียนด้วยฉันรีบลงจากที่นอนแต่พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นแล่ะตรงส่วนนั้นของฉันมันก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาทันทีมันเจ็บจนน้ำตาไหลเลยมันทั้งเจ็บทั้งแสบมันเจ็บจนยืนไม่ไหวต้องลงมานั่งบนเตียง"เมียจ๋าตื่นแล้วเหรอครับ หื้มมม จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ" พี่ลีโอขยับตัวมาแล้วเอามือมาคว้าเอวฉันไว้แล้วจูบลงที่หลังของฉันฉันรีบหันไปต่อว่าเขาทันที"วันนี้ลินไม่ได้ไปเรียนเพราะพี่ ดูสิเก้าโมงกว่าแล้วอ่ะ""ถึงตื่นทันลินก็ไปเรียนไม่ไหวอยู่ดี""ทำไมจะไปไม่ไหวลินไมไ่ด้ป่วยเป็นอะไรซะหน่อย""แน่ใจนะ ว่าไม่เจ็บตรงนั้น""ก็..." เออนั่นสิเนอะฉันเจ็บอยู่นี่นาถ้าไปเรียนฉันจะเดินยังไงล่ะ"ใช่มั้ยครับเมีย วันนี้เมียนอนพักหนึ่งวันนะครับเดี๋ยวผัวเขียนใบลาป่วยให้" ฉันหันไปมองค

ลิลิน...เห็นเพื่อนดีกว่าผัว?? ฉันใบ้รับประทานเลยค่ะเมื่อได้ยินแบบนั้น แต่พอนึกย้อนไปสองวันที่ผ่านมาฉันไม่ได้อยู่กับพี่ลีโอตามลำพังเลยค่ะเพราะสองแฝดไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้พี่ลีโอบอกกลัวพี่ลีโอจะจับฉันปล้ำฉันก็เลยต้องตามใจสองแแฝดไม่ยอมไปเข้าใกล้หรือไปไหนกับพี่ลีโอเลย เพิ่งจะมีวันนี้แล่ะที่ได้ไปไหนด้วยกัน สองแฝดบอกว่าแค่อยากแกล้งไม่ได้อะไรมากคือเกิดจากความหมั่นไส้พี่ชายตัวเองล้วนๆ นั่นเอง ครึ่งชั่วโมงต่อมาพี่ลีโอขับรถพาฉันมาถึงคอนโดหรูย่านใจกลางเมืองมันใกล้ที่ทำงานพี่ลีโอมากส่วนราคาก็แพงเอาเรื่องอยู่เหมือนกันเท่าที่แอบๆ ถามราคาก็หลักสิบล้านเลย จากนั้นเจ้าหน้าที่โครงการก็พาเราทั้งคู่ขึ้นมาดูห้องที่พี่ลีโอจองเอาไว้ ห้องใหญ่มากเป็นแบบสองชั้นสวยหรูดูดีสมราคาห้อง แถมยังเป็นกระจกรอบด้านมองเห็นวิวกรุงเทพได้รอบทิศเลยค่ะสวยมากๆ ถ้ามองตอนกลางคืนคงจะสวยกว่านี้"ชอบมั้ยครับ" พี่ลีโอเดินมาโอบเอวฉันจากทางด้านหลังเอาคางเกยไหล่แล้วถามฉันเสียงเบา"สวยค่ะ ลินชอบนะ""งั้นพี่ตกลงเอาห้องนี้นะครับ"จากนั้นพี่ลีโอก็เดินไปคุยรายละเอียดกับเจ้าหน้าที่พร้อมกับเซ็นต์เอกสารต่างๆ พี่เจ้าหน้าที่ส่งยิ้มมาให้ฉันก่อนจะเดิน