Semua Bab Tamed by the Billionaire Godfather: Bab 11 - Bab 20

Isang nag-aapoy na halik ang unang ginawa ni Salvi.Una ay banayad lang ito, malambot at magaan, na para bang nag-uumpisa pa lang siyang kilalanin ang init na matagal nang naipon sa pagitan nila. Ngunit nang naglaon, ang halik ay naging mas malalim, mas marahas—puno ng pananabik at damdaming hindi na niya kayang itago.Dinig na dinig nila ang bawat tunog ng kanilang mga bibig habang sinisipsip nila ang labi ng isa’t isa, nag-uunahan sa kung sino ang mas makakapanabik, mas makakapanakit—in the sweetest, most forbidden way.Napakapit si Hector sa beywang ni Salvi, una'y maingat, waring pinipigilan ang sarili. Ngunit nang maramdaman niya ang dila ng dalaga na pumasok sa kanyang bibig, doon siya tuluyang napalalim ang hinga.Una ay nais niyang lumayo.May parte pa rin sa kanya ang kumakapit sa rason—ang nagsasabing ito'y mali, na dapat ay ihinto niya ito bago pa mahulog sa impyerno ng bawal na pagnanasa.Ngunit kalaunan... bumigay din siya.Hindi na niya makontrol ang sarili. Nalugmok siya

Tahimik si Salvi. Hindi na siya nagtanong pa tungkol kay Lily. Hindi dahil hindi siya interesado—kundi dahil takot siyang malaman ang sagot. Ngunit kahit hindi siya magsalita, ang isipan niya ay puno ng mga tanong, parang bagyong hindi matahimik.Sino si Lily? Bakit ganon ang naging reaksyon niya? Bakit parang may kirot sa mata niya nang marinig ang pangalan?Napalingon siya sa paparating na si Hector—pawisan, magaspang ang kilos, buhat-buhat ang mabigat na kaing ng prutas sa balikat nito. May suot itong puting t-shirt na basa ng pawis, hapit sa katawan, kaya’t bawat galaw ng muscle nito ay kitang-kita sa ilalim ng araw. Nang ibaba nito ang kaing ay hinubad na ang damit—at doon, parang tumigil ang mundo ni Salvi.Diyos ko...Hindi niya napigilang titigan. Ang katawan ni Hector ay parang larawang inukit—ang bawat patak ng pawis ay gumagapang sa dibdib ng lalaki, pababa sa abs na para bang sinadya ng langit na likhain para sa tukso. Lalo pa siyang napatitig nang abutan niyang nakatingin

Maaga pa nang nakarating sila sa bahay—mga bandang alas kwatro ng hapon, kaya nagpasya si Salvi na maglakad-lakad muna sa dalampasigan. Walang ibang tao roon kundi ang alon, ang malamig na hangin, at ang mga bakas ng yabag niya sa buhangin.Mahigit isang buwan na siyang naninirahan sa isla, at sa hindi inaasahang paraan, parang nasasanay na siya. Sa katahimikan. Sa mga taong naroon. Sa kawalan ng cellphone at internet. Kung dati ay hindi niya ma-imagine ang buhay na walang social media, ngayon ay tila mas tahimik ang mundo. Mas totoo.Tanging sa telebisyon na lang siya nakikibalita sa nangyayari sa labas. At sa tuwing napapanood niya ang ama—seryoso sa mga meeting, mabagsik sa mga panayam—napapangiti siya. Kahit palagi siyang pinapagalitan at kinokontrol, hindi niya maitatanggi… nami-miss niya ito.Habang naglalakad siya pabalik ng villa, may narinig siyang yabag mula sa likod. Paglingon niya, si Hector iyon—nakabihis na ng v-neck collar na puting polo at gray na jogger pants. Simpl

Tahimik ang kwarto. Tanging marahang tik-tak ng antique na relo sa dingding at ang mababaw na paghinga ng dalawang katawan ang naririnig.Magkadikit ang kanilang mga katawan sa ilalim ng puting kumot. Mainit pa ang balat nila mula sa init ng sandaling nagdaan, at kahit pa nakapikit si Salvi, ramdam niyang gising pa si Hector. Naroon ang marahang paghaplos ng mga daliri nito sa kanyang braso—paulit-ulit, parang sinasaulo ang bawat pulgada ng balat niya.Nakapatong ang ulo ni Salvi sa dibdib ni Hector. Ramdam niya ang tibok ng puso nito—mabilis pa rin, tila may hinahabol.“Hindi ko alam na ganito ka magalit,” mahina niyang biro, pilit pinapatawa ang sarili kahit tila may buhol sa kanyang lalamunan.Napatawa si Hector, malalim at bahagyang masakit. “Hindi ako galit, Salvi,” bulong nito. “Nainggit ako.”“Nainggit?”“Doon sa tanong mo. Kung hanggang kailan mo ako pagsasawaan.” Tumingin ito sa kisame, hindi agad nagsalita. “Ikaw lang ang taong natanong ako ng ganyan. Na para bang… ako ang na

Kinabukasan, tila walang bakas ng tensyon sa hapag-kainan. Pero sa ilalim ng bawat sulyap, ng bawat ngiti, ay nagkukubli ang tensyon na bumabaga. Nakaupo si Salvi sa tapat ni Hector, ngunit ang ngiti niya ay nakatuon kay Aidan—na tila ba sinasadya ang bawat biro, bawat sulyap, bawat bulong."You should come with me tonight," sambit ni Aidan habang hinihigop ang kape. "There's a party on the next island. Masaya 'yun. Just a small group."Bago pa man makasagot si Salvi, nagsalita na si Hector. Malamig. Matigas. "She’s not here to party. She’s here to be punished."Tumahimik ang mesa. Ngunit ngumisi lang si Aidan at tumingin kay Hector. "Uncle, she’s not a prisoner. Besides, one night won’t hurt."Ilang segundo ng katahimikan. Hanggang sa sa wakas, tumango si Hector. "One hour. No more."Ang isla ay hindi niya alam na parte ng estate ni Hector. Maliit ito, may pribadong villa at open deck kung saan nagaganap ang party. May malambot na ilaw, lounge music, at mamahaling alak.Suot ni Salvi