All Chapters of Nurse Me, Baby: Chapter 11 - Chapter 16

Tahimik ang loob ng suite.Ari barely looked at Rainne habang tinutulungan niya itong ilipat ang dextrose. Her hands were mechanical, clinical. Walang lambing. Walang tingin. Wala ni isang salita.Rainne tried to hold her wrist. “Ari…”“I have rounds,” she cut him off. Hindi man lang ito nagtapon ng tingin sa lalaki. “May bago akong pasyente sa 10th floor.”“Atat ka naman umalis.” His voice cracked. “Dati naman—”“You’re getting better, Mr. Marquez. Konting tiis na lang, discharge na tayo. Congratulations.”And then she walked out.Leaving Rainne with nothing but the dull ache in his chest. Mas masakit pa ‘yon kaysa sa natamong injury.Later that night, nagpapahinga lang si Ari sa nurse station bago umuwi sa kanyang apartment.“Girl, mukhang zombie ka na. Okay ka lang ba?” Maya asked, handing Ari her coffee.“Okay lang,” Ari muttered.“Hindi ka ‘okay’, hindi ka nga umiihi ng on time.” Maya leaned in. “Yung tsismis sa baba—about sa Mavrix, sa podcast—totoo ba?”Ari flinched. “Oh… ex g

Umuulan pa rin sa labas. Malamig ang simoy ng hangin na pumapasok sa bahagyang bukas na bintana ng villa, pero sa loob ng silid, tila may sariling init ang paligid.Lumabas si Ari mula sa banyo, nakatapis ng puting tuwalya, ang ilang patak ng tubig ay dahan-dahang bumababa mula sa kanyang leeg pababa sa dibdib. Basa pa ang kanyang buhok, nakalugay at dumidikit sa balat niyang kumikinang sa pagkakabasa. Ang bawat hakbang niya ay mabigat—bitbit ang bigat ng pasya niyang isinusulat sa cellphone na hawak niya ngayon.Naglakad siya papunta sa kama at umupo, kinuha ang phone, saka binuksan ang draft ng resignation letter.“To Dr. Elena Ramirez…”Pero hindi niya natapos basahin. May boses na pabulong sa likuran.“Alam mo ba, mas lalo kang gumaganda kapag basa ang buhok mo.”Napalingon siya. Nakatayo si Rainne sa may bukas na pintuan, naka-sando at boxer shorts lang, hawak ang isang basong tubig pero nakatitig lang sa kanya—parang hindi nauuhaw sa tubig, kundi sa kanya.Hindi agad kumibo si A

The room was quiet.Rainne hadn’t moved from the bed since Ari left. The heat of their last night still clung to the sheets—yet now, the cold was seeping into his bones again. His body ached, but not from his healing injuries. This time, it was emptier. He wasn’t used to waking up without Ari by his side anymore.His tita knocked gently before entering, holding a tray of congee. “Kumain ka muna, hijo.”He barely acknowledged her, but she sat down anyway, placing the tray on the table near the window.“Rainne…”His jaw clenched.“Kumusta ka?”Alam niyang may mas malalalim pa na ibig sabihin ang kanyang Tita sa mga tanong na ‘yon. Ilang araw na siya sa isla kung kaya't hindi lamang ‘yon simpleng ‘Kumusta ka?’Rainne looked away. “I’m fine now.”“Rainne, wag mo akong paikutin. Alam kong hindi lang katawan mo ang pagod. Your mom’s death, your dad’s betrayal…”At the mention of his father, his grip on the blanket tightened.“Alam mo bang iniwan ka ng mama mo nang dala-dala niya ang sakit?”