All Chapters of Paghihiganti ng Dating Asawa ng Isang Bilyonaryo: Chapter 31 - Chapter 40

Pagkaalis mula sa himpilan ng pulisya, dumiretso si Nicolas sa ospital kung saan ginagamot si Calvin. Mabigat ang puso niya sa pagsisisi at matinding pagkakasala. Pagpasok niya sa loob, agad siyang nagtanong sa nurse sa front desk, at doon niya nalaman na nasa ICU si Calvin at patuloy na inoobserbahan. Mabilis siyang naglakad patungo roon, pilit pinipigil ang emosyon, bagaman patuloy na gumugulo sa isip niya ang mukha ni Celine—at ang posibilidad na tuluyan siyang itaboy nito.Sa tapat ng pinto ng ICU, nakita niya si Celine na nakatayo. Namumula ang mga mata nito, tanda ng pag-iyak. Pagkakita sa kanya, bahagya itong tumuwid ng tindig, pilit pinapakalma ang sarili sa kabila ng mabilis na pagtibok ng puso.“Celine…” mahinang tawag ni Nico.Paglingon ni Celine at makita siya, agad nagbago ang ekspresyon nito—mula sa lungkot tungo sa lamig.“Anong ginagawa mo rito?” malamig na tanong nito.“Gusto kong makita si Calvin… at kailangan ko ng paliwanag, Celine. Bakit mo itinago sa ’kin na anak

Kinabukasan, pinilit ni Nicolas na pigilan ang emosyon habang nakatayo sa tabi ng kama ni Calvin, suot ang uniporme ng nars na hiniram niya para makalusot nang hindi mahalata. Sa harap niya, nakahiga si Calvin na mahina, balot ng mga tubo at kagamitang medikal na tila tumutusok sa puso ni Nico. Maingat niyang hinawakan ang maliit na kamay ng bata—mahigpit, ngunit puno ng pag-iingat na para bang ayaw niyang masaktan ito.“Calvin… si Daddy ‘to, anak,” bulong ni Nico, puno ng damdamin at pilit pinipigil ang mga luhang gustong pumatak.Dahan-dahan, gumalaw ang talukap ni Calvin, at ilang sandali pa’y bumukas ang maliliit nitong mata. Mahina ngunit malinaw ang titig nito sa lalaking humahawak sa kanyang kamay. Kumilos ang tuyong labi ng bata.“Tito… Tito Nico?” mahina ngunit malinaw ang tinig ni Calvin, tinatawag pa rin siyang “Tito” na matagal na niyang hinahangaan.Bahagyang ngumiti si Nico, kahit pakiramdam niya’y tinaga ang puso niya sa tawag na iyon. Marahan niyang hinaplos ang ulo ni

Matatag ang bawat hakbang ni Nico nang pumasok siya sa istasyon ng pulis. Hawak niya sa isang kamay ang mga papeles ng diborsyo na kakakuha lang niya mula sa tanggapan ng rehistro. Lahat ng desisyon ay nagawa na. Lahat ng tungkol sa kanila ni Ruby ay kailangan nang matapos. Nakatitig siya sa pintuan patungo sa selda ni Ruby, huminto sandali upang humugot ng hininga bago kumatok.“Pasok,” wika ng tinig mula sa loob.Binuksan ni Nico ang pinto at pumasok. Sinalubong siya ng matalim na tingin ni Ruby na nakaupo sa makitid na upuan ng selda. Namumutawi sa mga mata nito ang inis at poot, habang suot pa rin ang uniporme ng bilanggo. Parang handa na siya sa pagkikita nilang iyon, ngunit walang makapaghahanda sa kanya sa mga salitang bibitawan ni Nico.Lumapit si Nico at inilapag ang mga papeles ng diborsyo sa mesa sa harap ni Ruby. “Ruby, ito ang mga papeles ng diborsyo natin. Pirmahan mo na para matapos na ang lahat.”Tinitigan ni Ruby ang dokumento, saka siya tiningnan ni Nico nang may gal

Isang buwan makalipasNakaupo si Celine sa kanyang marangyang opisina, nakatitig sa mga dokumentong maayos na nakasalansan sa ibabaw ng mesa. Bahagyang nakaukit sa kanyang labi ang isang ngiti. Nakatayo sa kanyang harapan si Devano—ang lalaking pinagkatiwalaan niyang pamahalaan ang kompanya ni William—at iniaabot ang pinakabagong ulat.“Maayos ang lahat ayon sa plano, Celine. Nasa ilalim mo na nang lubusan ang kompanya ni William,” sabi ni Devano habang nakatingin kay Celine nang may kasiyahan.Bahagyang sumandal si Celine sa kanyang upuan at dahan-dahang tumango. “Magaling ang ginawa mo, Devano. Kontento ako sa resulta.”“Salamat. Kung wala ka nang ibang nais pag-usapan, babalik na ako sa team,” paalam ni Devano.Muling tumango si Celine. “Sige. Siguraduhin mong perpekto ang pagkakaasikaso ng lahat ng legal na dokumento. Ayokong may anumang butas.”Pagkaalis ni Devano, tumitig si Celine sa malapad na bintana sa likuran niya. Malamig ang kanyang mga mata, ngunit may halong ginhawa sa

Matindi ang sikat ng araw, ngunit malamig ang simoy sa harapan ng mansyon ni Nico. Isang marangyang kotse ang pumasok sa bakuran, at bumaba si Celine na mahinahon ang bawat hakbang. Kasunod niya ang ilan sa kanyang mga tauhan, matitigas ang mukha, walang bakas ng emosyon.Sa may pintuan ng mansyon, naroon na si Nico at si Ginang Maria, naghihintay sa mga bisitang hindi inaasahan. Halatang balisa si Ginang Maria, samantalang si Nico ay nakatayo lamang na walang ekspresyon."Kaya nandito ka pa," matalim na wika ni Celine habang nakapamewang. "Binigyan na kita ng tatlong araw. Hindi mo ba alam kung ano ang ibig sabihin ng ultimatum?"Lumapit si Ginang Maria, nagmamadaling magsalita. "Celine, pakiusap, pakinggan mo muna ako. Tahanan ito ng aming pamilya. Hindi mo ba kami kayang bigyan ng kaunting panahon pa?"Tinitigan ni Celine si Ginang Maria na para bang walang pakialam. "Ginang Maria, naging mabait na ako nang bigyan kayo ng tatlong araw. Huwag ninyo akong piliting maging mas mahigpit