บททั้งหมดของ เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: บทที่ 441 - บทที่ 448

“ฉันถูกฉินเจิงวางยา ตอนนี้...นับวันยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว” แววตาของเขามีความเจ็บปวดและการดิ้นรนต่อสู้อยู่ ราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกขังอยู่ในกรง“ตอนที่ยังรู้สึกตัวอยู่ ฉันยังพอจะรักษาความมีสติไว้ได้ แต่ถ้าอาการกำเริบเมื่อไหร่ละก็...” เขาพูดพลางกำหมัดแน่น เล็บจิกลึกเข้าไปในฝ่ามือ “ฉันกลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะทำสิ่งที่ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว”เจียงหร่านจ้องเขา ในที่สุดก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ได้ “ฉันคิดว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุครั้งเดียวเท่านั้น แต่หลังจากนั้น... เธอกลับทำหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ”เจียงหร่านเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “นายไปแจ้งความหรือไปรับการบำบัดก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ฉันต้องเป็นคนสะสางรับเรื่องต่อเลย”“ไม่ทันแล้วล่ะ” กู้เฉิงเหยียนส่ายหน้าด้วยแววตาหม่นหมอง“ฉันพยายามเข้ารับการบำบัดมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่อาการกำเริบ ฉันจะเหมือนกลายเป็นคนละคน... ใช้กำลัง หวาดระแวง ถึงขั้น... เกือบจะทำร้ายแม่ตัวเอง” เขาหลับตาลงครู่หนึ่ง น้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินเจียงหร่านรู้สึกใจหายทันทีกู้เฉิงเหยียนเงยหน้าขึ้น สายตาคล้ายกับกำลังอ้อนวอนอยู

เมื่อได้ทราบข่าว เฮ่อเฉินโจวทิ้งการประชุมแล้วรีบรุดมาทันที เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอ จึงดึงเธอเข้าไปกอดด้วยความเห็นใจ “ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมอยู่ตรงนี้”เจียงหร่านซบไหล่เขา น้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน “เขา...ทำไปเพื่อช่วยชีวิตฉัน”เฮ่อเฉินโจวกระชับแขนให้แน่นขึ้นไม่ได้พูดอะไรเขารู้ดีว่าในตอนนี้คำปลอบโยนใด ๆ ก็ล้วนแต่ไร้ความหมายรุ่งขึ้น ข่าวพาดหัวหน้าหนึ่งก็เป็นที่โจษจันไปทั่ว...‘ประธานบริษัทกู้กรุปพาภรรยากระโดดตึกฆ่าตัวตาย คาดว่าเกิดจากความบาดหมางในความสัมพันธ์’‘ราคาหุ้นของกู้กรุปดิ่งฮวบ คณะกรรมการบริษัทเรียกประชุมเร่งด่วน’‘อดีตแฟนสาวเจียงหร่านอาจจะกลายเป็นคนได้ผลประโยชน์สูงสุด?’ท่ามกลางข่าวที่โหมกระหน่ำไปทั่ว เจียงหร่านกำลังเปิดดูเอกสารกู้เฉิงเหยียนให้ไว้ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์สัญญาโอนหุ้น หนังสือมอบอำนาจ พินัยกรรม...เอกสารทุกอย่างถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนและเข้าใจได้ง่ายเขาเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้ตั้งนานแล้วที่บ้านเก่าตระกูลกู้ ตอนที่พ่อบ้านตัวสั่นนำข่าวร้ายมาบอกคุณแม่กู้ เธอกำลังจัดดอกไม้อยู่ “คุณผู้หญิง...คุณชายเขา...”เสียงกรรไกรหล่นตกพื้นดัง “แกร๊ง” คุณแม่กู้อึ

อันหรงมองเธออย่างตะลึงงัน ในดวงตาของเฉิงเหวินซานมองไม่เห็นความถ่อมตัวใด ๆ มีแต่ความนิ่งสงบเท่านั้นเธอพลันตระหนักได้ว่า เด็กสาวที่เคยหยิ่งผยองและเอาแต่ใจคนนี้ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ “ถ้างั้นเธอ... วางแผนว่าจะไปที่ไหนต่อ?”“ยังไม่ได้ตัดสินใจเลยค่ะ น่าจะออกเดินทางท่องเที่ยวมั้งคะ” เธอหยุดไปครู่หนึ่ง หันไปมองทางห้องผู้ป่วย “ส่วนจื่ออวี๋...ฝากคุณแม่ด้วยนะคะ”อันหรงขอบตาแดงก่ำพยักหน้า “เธอวางใจเถอะ”เฉิงเหวินซานเหลือบมองประตูห้องพักผู้ป่วยเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไปบริเวณทางเข้าโรงพยาบาล เจียงหร่านได้ทราบข่าวมาก่อนแล้วจึงมาคอยเธออยู่ที่นี่เมื่อเห็นเฉิงเหวินซานเดินออกมา เจียงหร่านรีบก้าวเข้าไปหา สายตาของเธอจับจ้องไปที่บาดแผลบนหน้าผากของเฉิงเหวินซาน คิ้วของเธอพลันขมวดเข้าหากันแน่น “เจ็บไหม?”เฉิงเหวินซานส่ายหน้า แสร้งทำเป็นยิ้มอย่างผ่อนคลาย “แผลนิดเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอก”เจียงหร่านจ้องมองเฉิงเหวินซานอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็เข้าไปกอดเธอไว้ “อย่าฝืนทำเป็นเข้มแข็งสิ”ร่างกายของเฉิงเหวินซานแข็งเกร็งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ผ่อนคลายลงโอบกอดเธอกลับ “ไม่เป็นไรจริง ๆ...”

หลังจากเลิกงาน เจียงหร่านไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์จริง ๆ เพราะ...เธอถูกเฮ่อเฉินโจว ‘ลักพาตัว’ กลับบ้านทันทีทันทีที่ก้าวเข้าประตู เธอถูกผลักติดกำแพงโดนจูบจนสติล่องลอยจูบของเฮ่อเฉินโจวเต็มไปด้วยความรู้สึกอยากครอบครองที่รุนแรง ราวกับต้องการชดเชยการห่างกันตลอดหลายวันที่ผ่านมาตอนที่กำลังจะเข้าช่วงที่เป็นจุดสำคัญ เจียงหร่านหายใจกระหืดกระหอบผลักเขาออก “เฮ่อเฉินโจว ฉันมีของขวัญจะให้คุณ”“ของขวัญอะไร? เอาไว้เสร็จเรื่องนี้ก่อนค่อยคุยกัน...” ระหว่างที่พูด เขาก็กำลังจะโน้มตัวเข้ามาอีกเจียงหร่านผลักเขาออกอย่างไร้เยื่อใยอีกครั้ง หยิบกล่องของขวัญออกมาจากกระเป๋า “ลองเปิดดูสิ”เฮ่อเฉินโจวจ้องใบรายงานผลการตรวจครรภ์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงที่สุขุมมาตลอด กลับสั่นเครืออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ฝาแฝด?”เจียงหร่านซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา พร้อมใช้นิ้วมือแตะเบา ๆ ไปที่จุดวงกลมเล็ก ๆ ที่มองเห็นไม่ชัดสองจุดบนภาพอัลตราซาวด์“คุณหมอบอกว่าอายุครรภ์แปดสัปดาห์แล้ว แข็งแรงดีมาก”ฝ่ามือของเฮ่อเฉินโจวสัมผัสไปที่หน้าท้องน้อยที่ยังแบนราบอย่างแผ่วเบาและระมัดระวัง“รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่?”