All Chapters of สายใยรักแห่งหัวใจ: Chapter 31 - Chapter 40

แคว่กกกกกก เสียงฉีกขาดของเสื้อผ้าเนื้อบางของขวัญอุษาขาดออกจากกันด้วยฝีมือของคนเมาและโมโหหึง เมื่อหมดสิ่งกีดขวางปกรณ์รีบซบหน้าของตัวเองเข้าสู่เต้าอวบใหญ่เกินตัวของหญิงสาวทันที เขาทั้งซุกไซ้ ทั้งดูดเลีย มืออีกข้างก็ตรึงแขนเรียวไว้ไม่ให้ปัดป้อง ส่วนมืออีกข้างก็จู่โจมด้านล่างทันทีมือยาวสอดเข้าไปข้างในกางเกงในตัวจิ๋วที่ห่อหุ้มความเป็นหญิงอยู่ ก่อนที่กลางกายสาวจะถูกนิ้วกลางของปกรณ์บุกรุก สอดเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วและรุนแรง ก่อนที่จะขยับมือแทงเข้าแทงออกอย่างรัวๆ ทำให้ขวัญอุษาไม่มีแรงที่จะขัดขืนเหมือนตอนแรก ตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง อีกทั้งยังโดนความเสียวเข้าเล่นงาน ไม่ว่าปกรณ์จะจับเธอพลิกหันไปทางไหนเธอก็ไม่สามารถขัดขืนได้เลย “อูยยยย คุณกรณ์ ออยยย อืมมม คุณกรณ์เบาหน่อย ขวัญเสียว ซี๊ดดดด” ขวัญอุษาเผลอครางออกมาเสียงดังอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้“จุ๊ๆ เบาๆ ซี๊ดดด อยากให้คุณแม่ได้ยินหรือไง” ร่างสูงกระซิบบอกเสียงกระเส่า ในขณะที่มือไม้ก็เริ่มจัดการกับเสื้อผ้าที่เหลืออยู่อย่างรวดเร็ว อาการของปกรณ์มันดูลนลานดูทุกอย่างขัดใจเขาไปหมด เพราะความช้าไม่ทันใจ สายตาของเขาที่จ้องมองมาที่ร่าง

หลังจากคืนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและการตัดสินใจครั้งสำคัญ ขวัญอุษาทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง และเดินทางมุ่งหน้าไปยังเชียงรายเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กับพ่อของเธอ เธอตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบและพยายามลืมทุกอย่างที่นี่ให้เป็นเพียงอดีตที่ไม่น่าจดจำ ก่อนหน้านี้ขวัญอุษาได้พูดคุยกับพ่อของเธอทางโทรศัพท์ ถึงเรื่องการขายบ้านหลังเก่าของครอบครัว และได้แนะนำพ่อให้ย้ายไปเชียงราย เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอเอาเงินรายได้ทั้งหมดที่ได้จากการทำงานออนไลน์ส่งให้กับพ่อเพื่อซื้อที่ ขวัญอุษารู้สึกว่าการย้ายไปอยู่กับพ่อในที่ที่ห่างไกล อาจจะเป็นทางเดียวที่เธอจะเริ่มต้นใหม่และรักษาหัวใจที่แตกสลายนี้ และไม่มีใครรู้ว่าเธอกับพ่อเป็นใคร “พ่อคะ หนูคิดว่าเราควรขายบ้านหลังนี้แล้วไปเริ่มต้นใหม่ที่เชียงราย หนูไม่อยากให้พ่อเหนื่อยอีกต่อไป” ขวัญอุษาพูดกับพ่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือในตอนนั้น และเล่าปัญหาที่ต้องการย้ายไปเชียงรายให้พ่อฟัง สาธิตพ่อของขวัญรับฟังและเห็นด้วย ขวัญอุษาจึงแนะนำให้พ่อย้ายไปซื้อสวนผลไม้ที่เชียงราย เขาเห็นว่าการไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในสวนผลไม้ที่เชียงรายอาจเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับครอบครัวของพวก

ในตอนเช้าของวันใหม่คุณหญิงธัญญาตื่นขึ้นมาตามปกติ เธอเฝ้ารอขวัญอุษาที่มักจะเข้ามาหาเธอทุกเช้า เพื่อจัดยาหรือพูดคุยสั้น ๆ กันก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มต้นวันใหม่ แต่เช้านี้กลับเงียบผิดปกติ ขวัญอุษาไม่ได้เข้ามาหาเธอเหมือนทุกวัน คุณหญิงนั่งรอสักพัก ก่อนจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เธอจึงลุกขึ้นจากเตียงและลงบันไดช้า ๆ ไปยังห้องนั่งเล่นด้านล่าง หวังว่าจะเจอขวัญอุษาอยู่ในห้องครัวหรือที่สวนหลังบ้าน แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็ไม่พบหญิงสาวเลย ความรู้สึกไม่สบายใจเริ่มคืบคลานเข้ามาในจิตใจของคุณหญิง เธอตัดสินใจเดินขึ้นไปที่ห้องของขวัญอุษาเอง หวังว่าเด็กสาวอาจจะยังไม่ตื่นหรืออาจจะป่วยกะทันหัน เมื่อถึงหน้าห้อง ขณะที่เธอเคาะประตู รอสักพักก็ไม่มีเสียงตอบรับ คุณหญิงค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไป และสิ่งที่เธอเห็นทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความหวั่นวิตก ภายในห้องของขวัญอุษาว่างเปล่า เสื้อผ้าและข้าวของต่าง ๆ ของขวัญหายไป บนเตียงเหลือเพียงความเงียบและความว่างเปล่า สิ่งนี้บ่งบอกว่าขวัญอุษาไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป คุณหญิงธัญญายืนอยู่ในห้องของขวัญอุษา รู้สึกถึงความว่างเปล่าที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอ ความคิดของคุณห

เช้าวันต่อมาปกรณ์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหงุดหงิดและความสงสัยที่ค้างคาใจมาตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากที่เขาเข้าไปในห้องของขวัญอุษา แล้วพบว่าเธอเก็บของบางส่วนและหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขายังคงไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงหายตัวไปแบบนี้ และความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาต้องการคำตอบ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ปกรณ์ก็ทนเก็บความสงสัยไม่ไหว เขารอช้าไม่ได้อีกแล้วเลยเอ่ยถามคุณหญิงธัญญาที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารทันที“คุณแม่ครับ คุณแม่ใช้ให้ขวัญไปไหนหรือเปล่า” ปกรณ์ถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดปนสงสัย “ผมไม่เห็นขวัญมาตั้งแต่เมื่อวาน งานที่บริษัทก็ไม่ได้ไปทำ แถมไม่ลาหรือบอกอะไรสักคำเลย”คุณหญิงที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะรับรู้ได้ถึงความตึงเครียดในน้ำเสียงของลูกชาย เธอพยายามควบคุมอารมณ์และแววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าลึก ๆ ที่เธอเก็บซ่อนไว้หลังจากที่พบว่าขวัญอุษาหนีไปเมื่อวานนี้“แม่ไม่ได้ใช้ให้ขวัญไปไหนหรอกตากรณ์” คุณหญิงตอบเบา ๆ พยายามไม่ให้เสียงสั่น “เรื่องนี้แม่ก็เพิ่งรู้เมื่อวาน ขวัญหายไปจากบ้านแล้ว” คำตอบนั้นทำให้ปกรณ์ถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง เขาจ้องมองคุณหญิงด้วยความตกใจและไม่เข้าใจในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน“หายไปจากบ้า

หลังจากที่ขวัญอุษาหายไป ชีวิตประจำวันของปกรณ์เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน แม้ว่าภายนอกเขายังคงใช้ชีวิตตามปกติ ทั้งการทำงานและการออกไปพบปะเพื่อนฝูง มีแต่ความเงียบเหงาก็ยังคงอยู่ในใจเขาในเวลาที่เขาว่างไม่เปลี่ยนปกรณ์นั่งมองโต๊ะทำงานที่ว่างเปล่าของขวัญอุษา เขาเริ่มรู้สึกว่าตอนที่มีหญิงสาวมาช่วยงานของเขา เธอคอยจัดการงานต่าง ๆ ให้เขาอย่างราบรื่นเป็นระเบียบทำงานได้ง่ายขึ้น ผิดกับตอนนี้พอไม่มีขวัญอุษามาช่วย บนโต๊ะทำงานของปกรณ์ มีเอกสารกองเต็มไปหมด แต่เขาไม่มีสมาธิที่จะทำงานอย่างที่เคย เขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่หายไป บางอย่างที่เขาไม่เคยรู้ว่ามันสำคัญมากขนาดไหนจนกระทั่งมันไม่อยู่หลังจากวันทำงานที่เหนื่อยล้า ปกรณ์กลับมาที่บ้าน บ้านที่เคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวาเมื่อมีขวัญอุษาคอยจัดการดูแลเรื่องต่าง ๆ ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเงียบเหงาเหมือนกัน บ้านที่เคยมีเสียงพูดคุยของขวัญอุษากับคุณหญิงธัญญาหรือกับคนรับใช้คนอื่นอย่างสดใส ตอนนี้เหลือเพียงเสียงเงียบงันและความว่างเปล่า ทุกครั้งที่เดินเข้าบ้าน เขาหวังจะเห็นขวัญอุษาอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของบ้าน แต่ทุกอย่างกลับว่างเปล่า ทุกครั้งที่เขาเดินผ่านห้องของเธอ เขารู้สึกไ