Lahat ng Kabanata ng พลาดรักคนเถื่อน: Kabanata 11 - Kabanata 20

ตอนที่11 คืนนี้...แม็คจอดรถนิ่งที่หน้าบ้านไม่กี่นาทีซินดี้ก็เดินออกมาในชุดนอนพริ้วสบายบาง ๆ เขาถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เพราะทิ้งเดียร์น่ามาก็เพื่อผู้หญิงคนนี้…แล้วก็เกิดเรื่อง“ทำไมเพิ่งกลับล่ะคะ ซินดี้ว่าจะโทรตามอยู่แล้ว”“ช่วยน้องสาวย้ายห้องกว่าจะเสร็จก็เที่ยงคืน เลยแวะไปเคลียร์อะไรนิดหน่อยอีก”“อะไรเหรอ”“ช่างเถอะ” เขาเลี่ยงที่จะพูด หากคืนนั้นซินดี้มามายด์คงไม่ซวย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่คนซวยจะเป็นซินดี้เหมือนกัน“กลับไปนอนต่อเถอะ ฉันไปอาบน้ำก่อน”“ค่ะ รีบตามมานะ” แม็คมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่เดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง นึกเกลียดตัวเองที่ทำได้แค่สั่งให้เพื่อนที่อยู่ในคืนนั้นปิดปากให้มิดเรื่องมายด์...เจอต้องกับอะไร ‘ถ้าเรื่องนี้หลุดไปกูเอาพวกมึงตายแน่’.....กว่าจะได้นอนก็เกือบตีสองเพราะแปลกที่ แถมที่นี่ยังไม่มีเพื่อนสนิทอยู่ด้วยเหมือนที่เก่ามายด์เลยเสียเวลาไปมากในการข่มใจให้ชิน เพราะมันดีกว่าต้องเผชิญกับซาตานร้ายเป็นไหน ๆ“เป็นไงห้องใหม่ หลับสบายไหม”“สบายอะไรล่ะ กลัวผีหลอกจะตาย”“หาผัวไปนอนด้วยดิ จะได้เลิกกลัว”“ว่าจะหาอยู่เหมือนกันแหละ” มา

ตอนที่13 ย้ำ Ncเดย์คลี่ยิ้มอย่างพอใจเมื่อคนบนหน้าตักนั่งเกร็ง ตัวสั่นเอาแต่กวาดสายตาหวาดระแวงมองพวกเพื่อนของเขาราวกับเห็นเสือหิวโซ“กลัวเหรอ”“ปล่อย... ฉันจะกลับ”“กูไม่ให้กลับ” ทั้งที่ก่อนหน้าพวกเขากำลังคุยกันเรื่องรถอย่างลื่นไหลแต่ตอนนี้กลับเงียบกริบเพื่อฟังว่าเดย์คุยอะไรกับหญิงสาวที่รูปร่าง และหน้าตาช่างดึงดูดสายตาเหลือเกิน คลาสเป็นคนเดียวที่รู้ว่ามายด์คือใครก็ลอบยิ้มกริ่มที่เห็นท่าทางแบบนั้นของเพื่อนตัวเอง ก่อนจะส่งสายตาไล่สไมล์ให้ลุกออกไปซะที“เมียมึงเหรอวะไอ้เดย์”“หึ” คลาสร้องในลำคอ ขณะที่เพื่อนยังพากันรอคำตอบจากเจ้าตัว“บอกพวกมันว่าไงดี”“นาย...ปล่อยฉันกลับเถอะนะ”“กูบอกให้เรียกกูว่าอะไร” เขาพูดเสียงเข้ม มายด์จึงนิ่งแข็งเพราะกลัวไม่ปลอดภัยจากพวกของเขาที่แต่ละคนดูน่ากลัวเหลือเกิน“สรุปใครวะไอ้เดย์”“มึงไปเจอมาจากไหนวะงานดีฉิบ มันจ่ายเท่าไรล่ะ” คนถูกถามนิ่งเพราะไม่อยากพูดกับใครในนี้แม้แต่คนเดียว เดย์จึงกระซิบใกล้หูของเธอพร้อมเป่าลมหายใจรดทำหญิงสาวขนลุกเกรียว“พวกพวกมันไปสิเมียจ๋าว่ากูเป็นผัว”ท่าทางที่ดูคุกคามผู้หญิงบนหน้าตักของเดย์ไม่ใช่เรื่องปกติ พวกเขาเลยมองด้วยความสงสัยกันอ

ตอนที่15 ชอบไหม Nc“พอเถอะ ฮะ..เฮียเดย์เพิ่งทำมันบนรถเองนะ”“ใครมันจำกัดว่าต้องเอาแค่นั้น”“…”“แล้วอย่าคิดว่ากูทำไปเพราะติดใจ ที่กูทำเพราะอยากตบหน้าพี่มึงเท่านั้นแหละ”“ข้ออ้างหรือเปล่า จะทำพี่แม็คแต่มาทำฉันไม่ย้อนแย้งไปหน่อยเหรอ” เธอหาคำพูดอะไรก็ได้ที่จะทำให้เขาเลิกยุ่งกันไป“กูได้น้องมันแล้วถ้าจะเอาเมียมันอีกมันก็ดูจะเหี้ยไปหน่อย” มายด์จ้องเขม็งเหมือนสาปแข่งทางสายตา เขาที่เกลียดแววตาแบบนั้นจึงงับเข้าที่ไหล่มนจนเธอสะดุ้งโหยง“อ๊ะ!”“อย่ามองกูแบบนั้นถ้าไม่อยากถูกกระแทกจนเดินไม่ได้ อย่าคิดว่ากูทำไม่จริง”“…”“หรือมึงจะลอง”“อย่านะ!” มายด์รีบดันอกหนาไว้กลัวว่าเขาจะทำอย่างที่พูด เธอไม่รู้ว่าที่ผ่านมามันเรียกว่ารุนแรงหรือยัง...แต่ถ้ามากกว่านี้คงตาย“มองหน้า”“มายด์กูบอกให้มองหน้า” เขาเอ่ยเสียงเข้มเมื่อเธอยังเพิกเฉย จนที่สุดก็ต้องยอมทำตามที่เขาสั่งเมื่อดวงตากลมโตมองเขาอย่างจำใจมุมปากหนาก็ยกยิ้มก่อนจะก้มลงละเลียดชิมกลีบปากบวมเจ่อน่าดูดอย่างนุ่มละมุนจนเธอทำตัวไม่ถูก“อยะ..อย่าจูบได้ไหม”“ได้” ตอบอย่างแต่กลับทำไปอีกอย่าง เขาก้มลงจูบเธออีกครั้งและยังชอนไชลิ้นร้อนเกี่ยวลิ้นอ่อนนุ่มของเธอมาเล่

ตอนที่17 นักโทษมายด์เกิดอาการใจสั่นเมื่อต้องเข้ามาในห้องกระจกสี่เหลี่ยมที่มันเป็นความเลวร้าย...จำไม่ลืมว่าคืนนั้นเขาเริ่มทำเลว ๆ กับเธอที่ห้องนี้เดย์นั่งที่โซฟาตัวยาว เดียร์น่าชิงไปนั่งโซฟาตัวเล็กที่นั่งได้แค่คนเดียวเธอจึงทำตัวไม่ถูกว่าควรเอาตัวเองไปอยู่ตรงไหน“ให้คนอื่นเข้ามาทำไม”“นั่งลง” เดย์ไม่ตอบน้องสาวแต่หันไปสั่งคนที่ยืนอยู่แทน หญิงสาวจึงยอมนั่งลงข้าง ๆ แต่กระเถิบจนชิดอีกฝั่งเพราะภาพคืนนั้นมันตีตื้นขึ้นมา“ไปหามันอีกทำไม แค่นี้ยังไร้ค่าไม่พอ?”“เดียร์แค่...ยังตัดใจไม่ได้”“แล้วเป็นไง โดนเมียมันไล่อย่างกับหมา” แม้เสียงของเขาจะเรียบนิ่งแต่คำพูดก็สร้างความเจ็บปวดให้เดียร์น่าได้อยู่ไม่น้อย เธอเริ่มมีน้ำตาคลอซึ่งมายด์ก็แอบเห็นใจที่ต้องมารับรู้ความเลวของพี่ชายตัวเอง“ก็มันมาแย่งพี่แม็คไปอะ เดียร์กับเขาก็รักกันอยู่ดี ๆ ฮึกกก”“ปัญญาอ่อน ถ้ามันรักแล้วจะปล่อยแกตายเหรอเดียร์น่า”“...” คนน้องนั่งก้มหน้าสะอื้นไม่ใช่ว่าเธอลืมเรื่องที่เขาทำ...แต่ก็เพราะรัก“คิดบ้างไหมว่าป๊าม๊าเฮียแดนจะเสียใจแค่ไหนที่ลูกสาวโง่ให้ผู้ชายขนาดนี้”“ฮึกก เฮียเดย์ไม่เคยรักใครหนิ ไม่เข้าใจเดียร์หรอก” เดียร์น่าสะอื

ตอนที่19 แปลก ๆ แล้วนะ“เฮียเดย์มากับใคร!” มายด์ที่กำลังกินข้าวจานใหม่ชะงัก แต่พอเหลือบมองเจ้าของชื่อที่ถูกเรียกนั้นเขากลับยังนิ่งเฉยเหมือนไม่ได้ยิน จนผู้หญิงในเสื้อสายเดี่ยวกางเกงยีนส์ขาสั้นรัดติ้วเดินมาหยุดใกล้โต๊ะ“เฮียเดย์”“หวาน! แกจะไปรุ่มร่ามเขาทำไม”“แม่อยู่เงียบ ๆ เลย” หญิงสาวหันไปว่าให้แม่ที่เป็นเจ้าของร้านก่อนจะจ้องมายด์ตาเขม็ง“เธอเป็นอะไรกับเฮียเดย์”“...”“เฮียเดย์! นอกใจหวาน!”“เพ้อเจ้อว่ะหวาน”“นี่เธอบอกมาเป็นอะไรกับผัวฉัน!” มายด์ที่ถูกคาดคั้นอีกครั้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะคนเริ่มมองเหมือนเธอเป็นชู้เขา...“เป็น...น้อง”“น้องสาวเฮียฉันรู้จัก อย่ามาตอแหล”“หวาน เลิกบ้า” เขาบอกกับหญิงสาวที่ยืนค้ำหัวด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ ก่อนที่แม่ของเธอจะลากเข้าไปในบ้าน“แม่! ปล่อยฉันนะฉันจะเอาเรื่องมัน!”มายด์วางช้อนลงทั้งที่กินไปได้แค่ครึ่งเดียว แต่เพราะมือสั่นมันเลยทำเสียงดังไปหน่อย“อิ่มแล้ว?”“จะเคลียร์กับเมียก่อนก็ได้นะแต่ไปส่งเอารถด้วย”“ไม่ใช่เมีย” เขาพูดเสียงเรียบพลางวางเงินค่าข้าว และค่าน้ำไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกมายังรถที่จอด เธอจึงรีบเดินตามก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะออกมาเอาเรื่องเธออีก