All Chapters of BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

BAD ENGINEER 10| น่ารัก น่ากระแทก |โดนัทอยากจะเอาตัวรุ่นพี่มาเป็นกระสอบทราย เธอจะได้ทั้งต่อย ทั้งเตะ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่เขาจะมาพูดกับเธอถึงเรื่องใต้สะดือ คำพูดของเขามันสื่อออกมาให้เธอรู้อย่างชัดเจน"กดมาก็กดกลับเอาสิ" เธอท้า คิดว่าเธอจะกลัวเขางั้นเหรอ ไม่มีทางใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอทำให้หน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ กลายเป็นโดนัทที่เริ่มหายใจติดขัด เม้มปากแน่น เมื่อกี้เธอยังปากดีอยู่เลย แต่พอรุ่นพี่หนุ่มเอาหน้ามาใกล้ๆเธอกลับหัวใจเต้นแรง"กลัวเหรอ ปากดีแบบเมื่อกี้อีกสิ" เขาท้า ถ้าเธออยากจะต่อปากต่อคำอีกละก็ เขานี่แหล่ะจะปิดปากเธอด้วยการจูบซ้ำๆ คนมันเคยๆกันอยู่แล้วจะแคร์ทำไมมือหนาจับปลายคางมนเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองเข้าไปในแววตาหวานที่สั่นระริก ถึงจะรู้สึกประหม่าแต่เธอก็ขอสู้กลับด้วยแววตา จะไม่หลบสายตา ไม่เบี่ยงหน้าหนี เพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรเธอ"น่ารัก น่ากระแทก" คำหลังรุ่นพี่หนุ่มพูดเน้นย้ำจนคนฟังถึงกับรีบผลักให้ออกห่างแล้วพ่นน้ำลายใส่คนตรงหน้ารัวๆ"ไอ้โรคจิต ไอ้คนจิตใจต่ำ ไอ้...ไอ้กรวดท้องร่อง ไอ้ชะมดเช็ด ไอ้มั่วไ

BAD ENGINEER 12เดลขมวดคิ้วมองรุ่นน้องสาวที่อยู่ในอ้อมแขน เธอกระสับกระส่ายมือเล็กกระชากปกคอเสื้อเขาให้เข้ามาใกล้ๆพรึ่บ~"ช่วย...หนู" เธอบอกกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ร่างบางเริ่มอ่อนปวกเปียก มือเล็กลูบไล้ไปตามแผงอกที่ปกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ เขาปลดกระดุมสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกหนัดแน่นกับรอยสักที่หน้าอกข้างซ้ายดวงตาหวานหยาดเยิ้มเมื่อได้มองแผงอกกว้างก่อนจะเอาใบหน้าเข้าซุกไซร้ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แต่ในสถานการณ์ตอนนี้เธอคุมร่างกายไม่อยู่ ยาออกฤทธิ์มากขึ้น แขนเล็กตวัดโอบรอบเอวหนาแต่ใบหน้ายังคงซุกไซ้แผงอกหนุ่มรุ่นพี่ไปมาเธอต้องการเขา"มึง...เป็นใครวะ" ชายหนุ่มเอ่ยถาม สีหน้าเริ่มไม่สู้ดี ทำไมจู่ๆ ผู้ชายตรงหน้าถึงมากระชากตัวเธอไป ทั้งที่แผนของเขาใกล้จะสำเร็จแต่กลับมีมารมาขวางเขาไว้"มึงใส่อะไรให้เธอดื่ม" เดลถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงแข็ง แล้วก้มมองโดนัทเป็นระยะ"พี่เดล...หนู...ไม่ไหวแล้ว" โดนัทพูดเสียงอู้อี้ ยิ่งเธอซบอกรุ่นพี่หนุ่มเท่าไหร่ กลิ่นกายของเพศตรงข้ามกลับทำให้เธอยิ่งรู้สึกมีความต้องการทางเพศมากขึ้น ไหนจะฤทธิ์ของยาที่ทำปฏิกิริยากับร่างกายเธอที่มันเพิ่มขึ้น ขนาดว

โดนัทพยายามเอาขาเสียดสีเพื่อให้ช่วงล่างถูไปมา ร่างเล็กบิดเร้า ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันร้อนรนและร้าวรานเหมือนร่างของเธอถูกโยนเข้ากองไฟซ้ำๆ "หยุด" เดลกำลังรื้อของภายในรถ เพื่อหาเชือกหรืออะไรก็ได้ที่สามารถมัดมือเธอเอาไว้ก่อน "รถกูมีเหี้ยอะไรบ้างครับเนี่ย นอกจากน้ำกับถุงยาง" เขาบ่น สายตาคมพยายามกวาดมองหาสิ่งที่เขาต้องการแต่กลับไม่มีเลยสักชิ้น "พี่...ช่วยหนู..." "ช่วยแน่" เขาตอบ "ใช้อันนี้ไปก่อนก็แล้วกัน" เดลหยิบรองเท้าผ้าใบราคาแพงขึ้นมาแล้วถอดเชือกที่ร้อยอยู่ที่รองเท้าออก "พี่ขอโทษที่ใช้ของต่ำ แต่เดี๋ยวอีกไม่นานพี่จะเอาของต่ำบนร่างกายพี่ฟาดเข้าไปที่ปากเรา" เขากัดฟันพูดแล้วพยายามรวบมือเล็กทั้งสองข้างแล้วมัดเอาไว้ให้แน่น"พี่ มัดหนูทำไม" "..." เดลไม่ตอบ แล้วรีบออกรถทันที "อื้อ~" เธอยังคงร้องครางไม่หยุด แต่คนฟังที่กำลังขับรถอยู่กับกระดิกขาข้างที่ไม่ได้เหยียบคันเร่งรัวๆ แค่เขาได้ฟังเสียงครางหวานๆของเธอเขาเองก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน "เย็นไว้ ไอเดล เย็นไว้" ตกลงใครกันแน่ที่ต้องอดทนมากกว่ากันเธอหรือเขาเดลหันมองเธอเป็นระยะ ในขณะที่ตอนนี้เธอชูมือขึ้นสองข้างไว้เหนือศีรษะ ช่วงล่างเธอย

BAD ENGINEER 15| ฝากทีนเอาไว้ที่หน้าท้อง |ในช่วงสายของวันต่อมา ดวงตาคมสองข้างค่อยๆ เปิดม่านตาขึ้นช้าๆ เดลยกมือขึ้นแล้วนวดไปที่เปลือกตาไล่ความง่วงออก ก่อนจะก้มมองรุ่นน้องสาวที่หลับอยู่คาอกนิ้วเรียวหนาลูบไล้ไปตามกรอบหน้าสวยแล้วเผลอยิ้มอย่างลืมตัวแต่ทว่าเขากลับทำให้เธอรู้สึกตื่นดวงตาหวานค่อยๆ ตื่นลืมตาขึ้นก็พบกับเนื้อผิวขาวออร่าอยู่ตรงหน้า "ทำไมขาวจัง" โดนัทพูดอย่างเคลิบเคลิ้ม เธอยกมือขึ้นจับแล้วลูบไล้สัมผัสก่อนจะกดลงไปบนเนื้อขาวๆ "แน่น~" "แต๊ะอั๋งกันแต่เช้าเลยนะ เมื่อคืนยังไม่อิ่มเหรอจ๊ะหนู" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างที่เธอรู้สึกคุ้นเคย โดนัทจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองอย่างนึกสงสัย...พรึ่บ~ "ซี๊ด โอ๊ย ทำไมมันแสบแบบนี้" เธอรีบลุกพรวดโดยไม่ทันได้นึกคิดว่าเมื่อคืนเธอเพิ่งผ่านศึกสงครามกับรุ่นพี่หนุ่มอย่างหนักหน่วง โดนัทเจ็บที่ช่วงล่างตรงกลางใจสาวมากๆ ใบหน้าสวยกัดปากแน่นด้วยความเจ็บแสบ"หูวว แตงโม แตงโม แตงโม" เดลเลียริมฝีปากทั้งบนและล่าง มองลูกแตงโมหวานๆ ที่เขาใช้ลิ้นร้อนๆ เลียตวัดกวาดชิมเมื่อคืนอย่างเอร็ดอร่อยเธอตวัดสายตามองค้อนมองใบหน้าหล่อของรุ่นพี่หนุ่ม ทำไมเขาถึงทำหน้าหื่นๆ แบบนั้

BAD ENGINEER 17| สะดุดตีน | เดลถึงกับวางหน้าไม่ถูก เมื่อกี้ที่เขาพูดก็แค่จะเย้าแหย่เธอเล่นเท่านั้น จนเขาลืมคิดไปว่ารุ่นน้องสาวคนนี้ปากจัดแค่ไหน"โดนัท ทำไมไปพูดแบบนั้น" แคร์ถาม ถึงเธอจะไม่รู้ว่าเดลพูดอะไรกับเพื่อนเธอ แต่คำตอบที่เปล่งออกจากปากโดนัท มันเหมือนคนที่กำลังหาเรื่องกันแล้วไหนจะสีหน้าของรุ่นพี่หนุ่มถึงกับชะงักเมื่อเธอพูดออกไปแบบนั้นต่อหน้าเขาโดนัทแค่มองหน้าเพื่อนยิ้มๆ แล้วกินข้าวต่อ ผิดกับคนข้างๆ ที่นั่งมองเธออ้าปากค้าง ถ้าจะพูดกันแบบนี้เอามีดมาแทงเขาให้ตายเลยจะดีกว่า"พี่ขอตัว" เดลลุกขึ้นออกจากโต๊ะด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แล้วทิ้งจานข้าวไว้ที่โต๊ะแบบนั้น เขายังไม่ทันได้จับช้อนส้อมเลยด้วยซ้ำ แต่ก็คงไม่หน้าด้านนั่งให้เธอด่าอีกก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาที่ตึกคณะแพทย์เลยด้วยซ้ำ ก็แค่เดินผ่านเท่านั้น แต่ไม่รู้อะไรดลใจอีกนั่นแหละให้เขาต้องก้าวขาเดินเข้ามาในตึกแล้วก็เดินไปเรื่อยๆ จนถึงโรงอาหารของคณะสายตาคมกำลังกวาดมองหาใครบางคนที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องมาชะเง้อมองหาใครด้วย จนกระทั่งเขาเห็นแคร์เพื่อนของเธอและคนที่นั่งหันหลังให้อยู่จะเป็นใครได้อีกนอกจากรุ่นน้องสาวคนนั้นเดลคลี่ย