Semua Bab The Night I Met My CEO (Tagalog): Bab 91 - Bab 100

Katalina’s point of view Friday morning. Dapat masaya ako kasi last day of the week, pero ewan ko ba, paggising ko pa lang bad mood na agad ako. Napailing ako habang nagbibihis. Ano bang problema ko? Ano bang nangyayari sa akin? Paglabas ko ng condo, dala ko pa rin ‘yung inis na hindi ko maipaliwanag. Pagdating ko sa lobby ng building, nginitian ako ng receptionist.“Good morning, Ms. Katalina!” masiglang bati nito.“Good morning,” tipid kong sagot, pilit ang ngiti. Pagpasok ko sa elevator, may kasabay akong dalawang staff na agad nag-bow at bumati rin. “Good morning po, Ma’am Katalina!” Ngumiti ulit ako, pero ‘yung tipong ngiti na pang-formality lang. Ang dami nilang energy, samantalang ako, gusto kong matulog ulit. Gusto kong umuwi na lang. Pagpasok ko sa opisina, agad kong nakita si Zach. As usual, fresh-looking, Nakasuot ng dark blue suit, at may hawak na cup ng kape habang may kausap sa phone. ‘Yung tipo ng lalaki na kahit simple, ang lakas pa rin ng dating.

Kalahating oras lang nasa OB-GYN na kami nina Jems at Fia. Habang nag-aantay, Kinakabahan ako sobra. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa mga oras na ‘to. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala. Hindi ko alam kung ilang beses ko ng nailipat-lipat ‘yung tingin ko sa wall clock ng clinic. 10:32 a.m. pa lang, pero pakiramdam ko ilang oras na akong nakaupo rito. Parang ang bagal ng oras, at bawat segundo, lalong bumibigat ‘yung kaba sa dibdib ko.“Relax, gurl. Baka kung ano ano ng iniisip mo ‘dyan.” sabi ni Fia, sabay abot ng bottled water. Tumingin lang ako sa kanya at pilit na ngumiti. “Ewan ko, Fia. Parang… parang ang bilis ng lahat. Hindi ko masabi ‘yung nararamdaman ko ngayon. Halo-halo ‘yung emosyon.” “Kalma lang ok? Baka naman may mangyari sa’yo niyan. Kalma, nandito kami ni Jems. kung ano man ‘yung result mamaya, at least alam mo na ‘di ba?” Huminga ako nang malalim. She’s right. kailangan kong malaman. Para maging aware na din ako sa mga kilos at kinakain ko.

Pag-uwi namin sa condo galing sa pag-go grocery, umupo agad ako sa couch habang ‘yung dalawa abala sa pagpasok ng mga pinamili namin. Hindi nila ako pinagbuhat o pinaghawak kahit ano, kahit magaan ayaw nila.. Sa pag-iikot naman sa super market mas pinili nilang maupo na lang ako malapit sa counter kesa sumama sa kanila sa pag iikot. Baka daw matagtag ako at mapagod. Kaloka, sabi ko sa kanila pwede naman ako kumilos dahil sabi ni Doc okay naman ang pagbubuntis ko. Kaso hindi talaga sila pumayag. Akala ko ok na pero hindi pa rin mapakali ‘yung dalawa. Si Jems pagkatapos ilagay sa ibabaw ng counter ang grocery agad siyang nagbukas ng laptop, nag-search ng “Foods for twin pregnancy,” habang si Fia naman busy maglista ng mga bawal. Akala ko ok na ‘yung pagbili nila ng vitamins at foods na sobrang OA sa dami kaso hindi pa pala. “Okay, bawal muna coffee. Bawal softdrinks. Bawal junk food. Bawal ang stress!” sabi ni Fia, parang doktor habang naglilista. “At bawal din ang overtime,

Katalina’s point of view Pagdating ko sa condo, agad kong isinara ang pinto, binagsak ang bag sa sahig saka sumandal sa pinto. Nanghihina ako at namumugto ang mga mata. “Katalina?” nag-angat ako ng tingin nakita ko sa sala si Jems at Fia na abala sa kanilang laptop, Nandito pala sila, Akala ko pumasok sila sa trabaho. “What are you doing here? Bakit ang aga mo—” hindi natuloy ni Fia sa sinasabi, nagulat siya nang makita ang itsura ko, namumula at mugto ang mga mata saka nanginginig ang labi. “Oh my God, girl…” mabilis siyang tumayo saka lumapit, hinawakan niya agad ako sa braso ko. Nakasunod naman sa kanya si Jems na nag-aalala din. “What happened? Bakit mugto ang mata mo? Nag-away ba kayo ni Zach?” Sunod-sunod na tanong ni Fia. Umiling ako. Hindi ako makapagsalita.Ang hirap. Parang may bara sa lalamunan ko.Parang kahit gusto kong magpaliwanag, walang boses na lumalabas. Nakatingin lang ako sa kanila, tapos ‘yung mga luha ko unti-unting tumulo. “Hey, hey…” hinawakan ni F

Continuation... Natigilan ako. Parang huminto ang mundo ko habang nakatitig ako sa screen ng phone.Hindi ako makagalaw.“Kat?” tawag ni Jems, napansin niyang bigla akong natahimik. “What’s wrong? Anong sabi niya?”Hindi agad ako nakasagot.Ramdam ko ‘yung kabog ng dibdib ko habang binabasa ko ulit ‘yung message.Paulit-ulit.Gusto kong siguraduhin kung tama ba ‘yung nabasa ko.“Please, just hear me out. It’s not what you think. I need to explain everything.” Ilang ulit kong binasa ‘yung linya na ‘yon. Parang nag-e-echo sa tenga ko, habang bumibilis ang tibok ng puso ko.“Kat,” ulit ni Jems, this time mas lumapit siya. “Anong sabi ni Zach?” Parang may bara sa lalamunan ko pero nagawa ko pa ring basahin ng mahina ‘yung text ni Zach. “Baby, please. I’ve been trying to reach you for a while now... Can we talk? Please, just hear me out. It’s not what you think. I need to explain everything.”Sandaling katahimikan. Narinig ko ang malalim na buntong-hininga ni Jems. “It’s obvious