All Chapters of The Night I Met My CEO (Tagalog): Chapter 1 - Chapter 10

Katalina’s point of view Tumigil ako sa harap ng elevator, hinihingal at medyo basa pa ang buhok mula sa ambon kanina. Bitbit ang paper bag na may laman na paboritong chocolate cake ni Miguel at ang maliit na box ng regalo ko sa kanya—isang relo na pinag-ipunan ko ng tatlong buwan.“Advance happy birthday mahal ko,” masayang bulong ko sa sarili habang pinipindot ang floor number ng condo niya. Kanina ko pa pinapractice sa Taxi ang gagawin kong pagbati sa kanya. Planado na sa aking isip lahat. Mag-aala-siete na ng gabi, pero gusto ko siyang i-surprise. Pagod ako galing trabaho, pero mas nangingibabaw ang excitement. Bukas kasi ang mismong birthday niya, hindi kami makakapag-celebrate ng maayos dahil may meeting siya sa clients. Kaya naisip kong puntahan siya ngayon. Saming dalawa ako talaga ang mahilig mang surprise, mag-effort. Sweet and supportive kasi akong girlfriend. Pagbukas ng elevator agad akong lumabas. Habang papalapit ako sa unit niya, unti-unting bumigat ang hakbang

Damn!What the hell am I doing in front of him?!Nag-angat siya ng tingin.Those deep hazel brown eyes locked on me—A direct gaze, not flirty or playful, but intense. Like he was seeing through me.Hindi ako nakagalaw. Para akong napako sa kinatatayuan ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko, parang lalabas sa aking dibdib.Damn it, Katalina Leigh, what the hell are you doing?! Seriously?!“Yes?” he asked in a deep baritone voice that sent chills down my spine and far too sexy for a drunk woman like me to handle. Napalunok ako. My God.He was even more gorgeous up close.Perfect jawline. Light stubble. And those red lips.. They looked… inviting. Tempting.My whole body tingled.It’s like something deep inside me had come alive.My body felt awake. Hungry.Ito siguro ang epekto ng pinainom sa’kin ng lalaking ‘yon. May hinahanap ako, Nag-iinit ako. Hindi ko na napigilan ang sarili. Inilang hakbang ko ang pagitan namin—at walang pakundangan akong umupo sa kandungan niya. At sinungaban siy

Katalina’s point of view Napapikit ako, pilit inaalis sa isip ko ang init ng alaala. Hindi ito ang oras para magpakalunod sa mga bagay na wala namang patutunguhan. Hindi naman kami magkikita ulit, ‘di ba? Pero kahit anong pilit kong ibaling ang isip ko sa iba, bumabalik pa rin ako sa mga matang, kung tumingin sa akin—ay parang ako lang ang babae sa mundo. I took another sip of my coffee. Just then, my message tone chimed, and when I checked who it was from, I frowned.It’s my ex. The coffee I was drinking suddenly tasted more bitter and hot on my tongue—because along with it came a bitter memory.Miguel. Ang lalaking pinag-alayan ko ng limang taon ng buhay ko.Na sa isang iglap, sinira ang lahat ng pinaniwalaan kong pag-ibig.*** Flashback Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong naghintay. Sa hapag-kainan. Sa sala. Sa labas ng unit niya. Palaging late si Miguel umuwi. Lagi raw may meeting. Lagi raw may kailangang tapusin. Kahit nga Linggo, busy siya. Kahit monthsary. Kahit

9:40 AM. Tumayo na ako at inayos ang sarili. I smoothed down my blazer, checked my lipstick discreetly gamit ang reflection sa screen ng laptop, then kinuha ko ang tablet para sa notes na ginawa ko—just in case may itanong. Habang nasa elevator ako paakyat sa top floor kung saan naroon ang main boardroom, napansin ko ‘yung bahagyang pamamawis ng palad ko. What’s wrong with you, Kat? May biglaang meeting lang for the new acting CEO, bakit ganito naman ata ako kabahan? Besides, hindi naman ako kilala nun.It’s not like he knows I exist.Right? Pagbukas ng elevator, bumungad sa akin ang malawak na hallway ng executive floor—tahimik, may preskong amoy—amoy mamahalin. Walang masyadong katao-tao maliban sa mga team leads na unti-unting nagsisidatingan. Tumango ako bilang pagbati kay Sir Alex ng HR, at kay Ma’am Regina ng Finance.“Hi, Kat. Long time no see,” bati ni Ma’am Regina.“Hello po, Ma’am. Good morning,” sagot ko habang ngumingiti.“Hello, Kat. Kamusta ang leave?” nakangiting

Katalina’s POV2:55 PM Huminga ako nang malalim habang nakatayo sa harap ng pinto ng opisina ni Zach—I mean, Mr. Vaughn.You can do this, Katalina. Be calm. Be professional.Nagtaas ako ng kamay at marahang kumatok.Knock. Knock.“Come in.”Sht. Boses pa lang, nakakalambot na ng tuhod. Humigpit ang hawak ko sa folder at binuksan ang pinto. Malamig ang aircon, pero mas malamig ang ekspresyon ng lalaking nakaupo sa likod ng malaking desk. Naka-upo siya—coat removed, sleeves rolled up, hands steepled under his chin habang nakatutok sa computer sa harap niya. Pag-angat ng tingin niya, agad tumama ang mga mata niya sa akin. God. That stare. Intense. Steady. Parang binabasa niya ang buong pagkatao ko. “Ms. Suarez,” malamig niyang bati. “Sir, good afternoon,” sagot ko, pilit na kinakalma ang boses. Lumapit ako at iniabot ang folder. “Ito po ‘yung requested performance reports and updated projections.”Tinanggap niya ito, pero hindi agad tumingin sa folder. Nakatingin lang siya sa ak